Op het randje

Zoals we van Engström gewend zijn, is het onderwerp niet bepaald vrolijk. Maar het is geen somber boek geworden. 

Mik, 12 jaar oud, groeit op bij een alcoholistische vader en een oudere broer. Zijn moeder is reeds lang overleden. Mik is klein voor zijn leeftijd en wordt daarmee geplaagd. Dus als zijn vrienden op school kattenkwaad uithalen is hij degene die altijd net een beetje verder gaat. Maar als de kinderbescherming er achter komt dat het steeds slechter gaat bij hem thuis (zijn broer raakt op het verkeerde pad, en zijn vader kijkt niet meer naar hem om) wordt er een tehuis voor hem gezocht. Voorlopig mag hij naar zijn tante in het noorden. Tante Lena is een alleenstaande vrouw, een beetje raar eigenlijk, maar ze heeft een gouden hart en Mik raakt erg op haar gesteld. Op school daar in het hoge noorden gaat het ook allemaal prima, vooral met het meisje Pi kan hij het goed vinden. En met dat vreemde stel buurmannen beleeft hij aparte, maar leerzame momenten.
Maar natuurlijk blijft het zo niet: zijn vader is na een ontwenningskuur weer in staat voor hem te zorgen. Tenminste: dat zegt de kinderbescherming. Dus Mik moet weer naar huis. Het duurt even voor het zover is dat Mik niet meer kan verbergen dat hij er helemaal alleen voor staat. Als het zover is, wil hij wel weer naar zijn tante. Maar dat mag niet: er is een pleeggezin voor hem gevonden...
Een aanklacht tegen de jeugdzorg? Er gaat in ieder geval niet veel goed, al zijn de bedoelingen dat vast wel.

"Het ijs bewoog, het golfde. Vlak voor zijn neus was open water. Een groot wak, meters breed, met zwart water. Als een grote waterput. Het noorderlicht en de sterren glinsterden op het wateroppervlak. Een perfecte weerspiegeling van de hemel. Hij schuifelde wat dichterbij. Het oppervlak deinde en het beeld van de hemel draaide en verdraaide. Het leek of de sterren beneden zweefden, diep in het donker. Een put met sterren erin. Een sterrenput. Hij gleed voorzichtig dichterbij, stapje voor stapje. Bij de minste of geringste beweging die hij maakte rimpelden er golfjes aan de randen. Alsof de put met hem praatte, alsof de put zijn bewegingen beantwoordde.
"Mik!"schreeuwde Bengt over het ijs. "Wég daar!!!!!! Dat is levensgevaarlijk!"

Zoals de lezer misschien al van Engström weet: een indrukwekkend verhaal over de minder positieve kanten van het leven. Recht voor zijn raap, soms hard, maar vaak ook humoristisch. Naast beschrijvingen over de troosteloosheid en uitzichtloosheid is er ook de prachtige scène als Mik met zijn vrienden wegloopt en een gevaarlijke tocht over een snelstromende rivier onderneemt.
Een prachtig jeugdboek.

ISBN 9789047504450 Paperback 270 pagina's, Unieboek, juli 2008, vanaf 13 jaar
Vertaald uit het Zweeds door Bernadette Custers

© Marjo, april 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER