Laure Van den Broeck

Dansen in diep water
Laure Van den Broeck

Een groep meisjes belandt na een vliegtuigcrash op een onbewoond eiland. Dat is een bekend gegeven: in 1954 schreef William Golding ‘Lord of the flies’ over een groep jongens die hetzelfde overkwam. In het voorwoord wordt door de schrijfster verteld waarom zij dit boek schreef: meisjes zijn anders dan jongens, maar zijn meisjes misschien niet net zo gemeen en gewelddadig als ze zonder spullen - en vooral ook: zonder eten - aan hun lot worden overgelaten, zonder hoop op redding? Ook in dit verhaal gaat het louter om wat er na de crash gebeurt, hoe zullen de meisjes hiermee omgaan?

Bess is de verteller. Als het verhaal begint, hangt ze in de bomen. Ze weet zich naar de grond te werken waarbij ze er in slaagt haar bril – zonder ziet ze niets! Dat speelt later nog een rol - niet te verliezen. Alles is groen, bomen overal waar ze kijkt, en Bess is helemaal geen natuurmens! Ze is astmatisch, en omdat sporten voor haar een martelgang is, is ze het mikpunt van pesterijen. Een muurbloempje is ze geworden, een onzekere tiener.

‘Ik was nooit ergens anders geweest zonder te weten waar en op welke afstand andere mensen zich ongeveer bevonden.‘

Eenmaal beneden ontmoet ze Rafa, een meisje dat ze vaag kent van school. Een meisje dat duidelijk haar tegenpool is, ze is populair en zelfverzekerd. Bess is op dat moment redelijk optimistisch: samen met Rafa vindt ze wel een oplossing voor het probleem! Rafa denkt dat ze op een eiland zijn, een tropisch eiland gezien de hitte en de vegetatie. Zijn er nog meer overlevenden?
Die zijn er. In totaal zijn ze met elven, elf verschillende karakters, die geen van allen weten hoe het nu verder moet. Er blijken zich al snel twee kampen te vormen, het ene geleid door Rafa die pogingen wil (blijven) doen om contact te leggen met de buitenwereld, en het andere geleid door January die vindt dat ze een nieuwe kans hebben gekregen: nu kunnen ze een nieuwe samenleving maken, genieten en lekker lui leven. Het is immers een paradijs waar ze zich bevinden!

‘We moeten ons organiseren,’ zegt Rafa.
‘Precies,’ January knikte, en ik was even verbaasd, omdat het leek alsof ze Rafa gelijk zou gaan geven. ‘We organiseren ons, we vinden een nieuwe samenleving uit.’

Dat wordt een probleem: zouden ze niet moeten samenwerken voor eenzelfde doel? Willen ze dan niet gered worden? En zoals dat gaat in een wereld waar men dicht op elkaar zit en weinig middelen heeft om te overleven: er ontstaan conflicten. Ieder meisje is anders, hun karaktereigenschappen worden uitvergroot, drama’s kunnen niet uitblijven.

Afhankelijk van wat de droom is van de lezer ga je eerder mee in het ene kamp en laat je het andere liever links liggen, maar het is zeer herkenbaar, welke kant je ook kiest. Dan is er ook nog een spanning: het lijkt of er iemand anders op het eiland is! Maar waarom laat die zich dan niet zien? Als er een ongeluk gebeurt, lijkt het einde zoek. Nu ontstaat er ook nog wantrouwen, en voelen ze zich zelfs onder elkaar niet meer veilig...
Een spannend verhaal dat niet onder doet voor Lord of the flies!

Van den Broeck hanteert ook een bloemige taal, met veel bijvoeglijke naamwoorden, waardoor de beschrijvingen levensecht worden. Naarmate het verhaal meer spanning krijgt - en de plaats waar ze zich bevinden wel voldoende beschreven is - worden de zinnen korter. Het verhaal lijkt meer te handelen om de spanning dan om de ontwikkeling van de personages, maar de dialogen zijn pittig en realistisch.

Spannende psychologische avonturenroman.

Laure Van den Broeck (Brugge, 1977) studeerde Germaanse Talen. Ze begon te schrijven tijdens een lang verblijf in de VS. De 17de zomer van Maurice Hamster, dat haar een Boekenwelp zou opleveren, was het resultaat. Na meer dan twee jaar in de VS te zijn gebleven, verhuisde ze naar Southampton. In 2015 emigreerde ze opnieuw, terug naar de VS.( Hetgeen verklaart waarom de setting Amerikaans is en de meisjes Engelse namen hebben)

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 13-15 jaar

Laure Van den Broeck