Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij

Reactie berdine

Vooral de structuur vond ik apart. In het midden staat het apocalyptische titelverhaal, het grootste, het verhaal met de meeste vaart, over de ondergang van Citybis, het gigantische woon/winkelcomplex: de vernietiging van het middelpunt van de wereld (N.B. in 6 dagen!). Daar omheen cirkelen als satellieten de andere korte verhalen, die zoveel binding met elkaar hebben, dat het boek haast een gewone roman lijkt. Deze verhalen raken elkaar door dezelfde personages en/of locaties in verschillende tijdsperioden of door zich naast elkaar afspelende gebeurtenissen met verschillende personen op dezelfde locatie, heden en verleden niet chronologisch gerangschikt. Het zit heel knap in elkaar. Ik ben er van overtuigd dat ik de helft van de verbanden nog niet gelegd heb.

Ik vind het geen mooi verhaal. Het is treurig. Het toekomstbeeld van de moderne mens, die al zijn echte emoties heeft zien vertrekken en het voorlopig moet doen met surrogaatemoties. God is afgeschaft en het nieuwe geloof heet: Genieten! Dat doe je met name door se.ks en dus wordt de liefde zonder liefde naar hartelust bedreven. Sommigen gooien het bijltje er bij neer, anderen doen nog een poging iets beters en hoopvollers in de chaos te vinden. Het is een neerwaartse spiraal en beneden is geen uitgang.

Of toch? Ik heb het einde van het boek verklaard als de ondergang van de surrogaatgod in de vorm van de conciërge, die door de hoofdpersoon van dit laatste verhaal wordt aangevallen, hetgeen de afbrokkeling van Citybis in gang zet. Op de puinhopen een nieuw begin?

ISBN 978 90 295 6773 2 Paperback 207 pagina's | De Arbeiderspers | maart 2009

© Berdine, januari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER