Schijnvrucht
Ingrid de Vries

‘Nu keek ik naar deze man, nee, ik keek niet, ik werd zijn ogen ingezogen. Hoe hij er verder uitzag heb ik niet gezien. Alleen zijn ogen: intens blauw, glashelder en toch zacht. En terwijl ik daar stond, in dat ene moment, wist ik dat ik bij hem hoorde.’

Dat het verhaal begint met een bouquetachtige insteek is misleidend, dit is namelijk een prachtige psychologische roman!
Het verhaal wordt verteld door een oudere dame, die weet dat ze met een been al in het verzorgingshuis staat, maar weigert daar aan toe te geven. Haar kleinzoon Tobias is haar mantelzorger.

Anna kijkt terug op haar leven. Op hoe het allemaal begon, hoe zij als dertienjarig meisje viel voor de drieëndertigjarige Idzard, collega van haar vader, kunstenaar en getrouwd.
Natuurlijk probeerden haar ouders haar tegen te houden, maar Anna en haar geliefde Idzard waren vindingrijk. Midden in de nacht sloop ze het huis uit om hem te ontmoeten in zijn atelier. Dat was extra gevaarlijk omdat dit zich afspeelde in de oorlog. Na die oorlog trouwden ze, nadat hij gescheiden was. Hij liet zijn piepjonge zoon bij zijn vrouw achter. En dan bekruipt de twijfel haar: heeft ze hier goed aan gedaan? Houdt Idzard net zo veel van haar als zij van hem?

Het is niet de enige relatie die onderwerp is van dit verhaal. Het gaat ook over de moeizame relatie van vader en dochter. Haar vader was een onbuigzame dictatoriale man, waartegen de kinderen – behalve Anna waren er Lou en Hugo – niet opgewassen waren.
Heeft dit zijn invloed op de latere moeizame relatie tussen moeder en dochter, of is daar iets anders aan de hand?

Een boek in twee delen. Anna vertelt, over het verleden, over haar angst de greep op het leven kwijt te raken, in het eerste deel nog angstvallig verzwijgend wat er allemaal fout ging. Dat komt in het tweede deel. Dan is ze ook in staat is om haar eigen fouten onder ogen te zien.

Schijnvrucht van Ingrid de Vries is gebaseerd op een familieverhaal, namelijk op het verhaal van de haar moeder. Als je een verhaal als dit met terugwerkende kracht laat vertellen door een van de hoofdrolspelers is het vanzelf een subjectief oogpunt. We weten niet wat de man bezielde.
Was hij oprecht? Was hij gevleid door de liefde van het jonge meisje en liet hij zich meeslepen?
Was hij het volledige tegendeel van de dominante vader?
We moeten het doen met de mening van Anna. Ze gaat diep in het onderzoeken van haar verleden, van zichzelf.

‘Ze is mijn dochter, dacht ik, maar ik weet niet hoe ik van haar moet houden. Ik heb haar niets te bieden. Ze is uitsluitend het kind van Idzard. Om de pijn niet te voelen ben ik boos. Ik ben blij als ze zich misdraagt, want dan heb ik een reden om haar weg te duwen, zoals ze mij altijd heeft weggeduwd. Lijk ik op mijn vader? Ja, ik lijk op mijn vader.’

Introspectie hoort ook bij het terugkijken op een lang leven. Dat maakt het tot een indringende psychologische roman, ingetogen en toch indringend verteld.

Ingrid de Vries is journalist en werkte mee aan verschillende televisieprogramma’s.

ISBN 9789026354304 | paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Cossee | april 2021

© Marjo, 14 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER