Blinde woede
Dirk Bracke & Herman van Campenhout

In het eerste hoofdstuk lezen we hoe Lena in 'blinde woede' haar twee klasgenoten neerschiet. Dat verbaasde me al en ik vroeg me af wat voor vreselijks er gebeurd moest zijn voordat iemand tot zoiets komt. Ook vroeg ik me af waarom dit, op deze manier beschreven, in een boek voor jongeren moest komen. Er is al zoveel geweld en het lijkt bijna 'normaal' te worden dat - jonge - mensen elkaar neerknallen. In de rest van het boek lezen we hoe Lena tot haar daad kwam en persoonlijk vind ik het flauwekul om daarvoor een pistool leeg te schieten op twee mensen, er kan op een heel andere manier wraak genomen worden.

Het is het verhaal over Lena die aan een oogziekte lijdt waardoor ze langzamerhand blind wordt. Ze heeft een heel fijne, goed vriendin, Joyce, die altijd voor haar klaarstaat en haar overal naar toe brengt. Joyce vindt dat de gewoonste zaak van de wereld. Lena's ouders zijn rijk, ze verdienen als juweliers meer dan goed hun brood. Vanwege haar ziekte is Lena's moeder wat overbezorgd maar wel realistisch. Lena is een mooie meid, kan goed meekomen op school en heeft bovendien een prachtige stem.
Haar nieuwe klasgenoot Nicolas is erg aardig tegen haar, vooral nadat hij haar heeft horen zingen. Wat ze niet weet is dat hij haar probeert te versieren uit eigenbelang. Hij doet net alsof hij ook rijke ouders heeft, zijn vader heeft een hoge functie bij een bank, zegt hij... maar in feite heeft Nicolas geen cent en is hij vanwege veelvuldig diefstal van zijn vorige school verwijderd. Lena kan hem mooi aan inkomen helpen. Hij palmt haar in zodat ze flink verliefd op hem wordt en weet haar zover te krijgen dat zij met hem en klasgenoot Fred op straat gaat optreden. Ze verdienen in die paar uur flink wat geld dankzij Lena's prachtige stem.

Maar dan wordt Lena ontdekt en krijgt een geweldig aanbod. Haar ontdekker wil echter de jongens er niet bij te hebben, ze zijn niet goed genoeg, in de opnamestudio's zitten veel betere muzikanten die haar kunnen begeleiden. Nicolas en Fred zijn kwaad en willen dat Lena hen er ook bij haalt, maar helaas het lukt haar niet om de jongens mee te krijgen in haar klim naar succes. Maar dat ligt niet aan haar...

Het is allemaal een beetje knullig verteld. Het verhaaltje is dun en nogal cliché. Gladde jongen versus onschuldig nagenoeg blind meisje. Hoe glad Nicolas is ontdekken we later. Hij doet erg vervelende dingen en is constant op eigenbelang uit.
Fred is uit ander hout gesneden, hij is veel aardiger, maar alles pakt ook voor hem verkeerd uit... Ook op hem heeft Nicolas een vernietigende invloed.

Het einde is aan het begin van het boek al verteld, maar of je na het lezen van het verhaal kunt vaststellen dat er daadwerkelijk een reden was om twee mensen neer te schieten... Absoluut niet! Ik ben dus eigenlijk ook woedend maar dan op de auteurs. Hoe halen ze het in hun hoofd om zo'n verhaal te schrijven? Bovendien voor een leeftijdsgroep die dankzij de pubertijd toch al zo kwetsbaar is.
Is dit nu de ultieme oplossing om wraak te nemen? Gewoon twee jongens neerschieten? Nee, het is een idiote, ongeloofwaardige en veel te gewelddadige oplossing. Totaal misplaatst en een erg slecht voorbeeld voor jongeren, die zeker in dit facebook- twittertijdperk, mogelijk zelf ook wel het slachtoffer worden van mensen die misbruik van situaties maken of misplaatste competities voeren.

Een pistool leegschieten op iemand lost niets op en maakt dat degene die zo vervelend bezig waren geen verantwoording voor hun daden hoeven af te leggen, want ze zijn er niet meer. Alleen de dader van de schietpartij zit met de gevolgen en kan de straf gaan uitzitten. Dáár hadden de schrijvers goed op moeten wijzen en een heel andere oplossing moeten zoeken waarmee zowel Lena als de jongens gebaat waren. Dat hoeft helemaal geen softe aanpak te zijn.  Maar iemand neerschieten... nooit. Het is te gek voor woorden.

Het verhaal zelf is bovendien ook erg zwak geschreven. De laatste boeken van Bracke en Van Campenhout balanceren sowieso aldoor al op het randje van geloofwaardigheid en lijken vaak te snel geschreven. Dit boek zal ik zeker niet aanraden maar vooral afraden. Het slaat nergens op.

ISBN 9789462343412 |Hardcover | 208 pagina's |Uitgeverij Abimo | maart 2015
Een deel uit de portretserie  Leeftijd 14+

© Dettie, 12 mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER