In weerwil van de woorden
Dimitri Verhulst

Het zit er wel in dat de hoofdpersoon van In weerwil van de woorden gelijkenis vertoont met de schrijver zelf. Zijn naam is Pol Verholst, en zijn vader is postbode. Er zullen wel meer overeenkomsten zijn. Misschien ligt de brievenbus van Verhulst zelf ook boordevol… Want daar gaat dit verhaal over: Pol Verholst heeft een fobie voor post. Hij maakt de enveloppen niet meer open, betaalt dus ook zijn rekeningen niet.

Intussen is water, elektriciteit en de telefoon afgesloten, en kan hij ook niet meer werken. Hij is namelijk tandarts, daar heb je die voorzieningen toch wel bij nodig. Wachtend tot hij gehaald wordt - door een deurwaarder? Of een psycholoog? Politie? -  mijmert hij over hoe het allemaal zo gekomen is, en denkt terug aan zijn vader die postbode was in hun dorp. Een heerlijk ouderwetse postbode, die rustig de hele dag over zijn ronde kon doen, en die en passant ook boodschappen deed voor een oud vrouwtje die zelf de deur niet uit kon. Een borrel onderweg, een slippertje, het kon allemaal nog. En: er werden nog brieven geschreven.
Nu vallen er alleen rekeningen en reclamefolders in je bus.
En waarom zou je die openmaken?

Dimitri Verhulst is terug, met helaas een weinig omvangrijk werk, maar in die 86 pagina’s is heel veel terug te vinden van de schrijfkunst die hij in Niets, niemand en redelijk stil en De helaasheid der dingen en andere boeken ten toon spreidde. Heerlijke, soms bijtende humor, maatschappijkritiek, en een heimwee naar hoe het ooit was.
En natuurlijk weer die heerlijk bijzondere woordkeus.

‘Niet mijn prestaties met schaar en lijm zullen van belang zijn, wel mijn wekelijkse kwebbelsessies met de gerechtelijke pissoloog.’

‘Het is namelijk zo dat een postbode graag gezien was. men stond hem zowaar op te wachten, soms nog in negligé. met een hoofd vol krulspelden, het kunstgebit wel of niet reeds in.’

‘Omdat ik vrij was van pendelbal, en omdat ook alle overige medische resultaten mij voor moordenaar bekwaam verklaarden, had ik mijn militaire dienstplicht te vervullen.’

‘Overheden haten dichters, omdat zij de wereld begrijpelijk maken.’

Fijn boekje.

Dimitri Verhulst (Aalst, 1972) is terug. Zijn boeken verschijnen in meer dan twintig talen en werd bekroond met verschillende literaire prijzen. Van de klassieker De helaasheid der dingen werden meer dan 200.000 exemplaren verkocht en het boek werd verfilmd en bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs.

ISBN 9789083108247 | Paperback | 88 pagina's | Uitgeverij Pluim | februari 2021

© Marjo, 6 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER