Jimi
Cis Van Peer

Voor lezers van 0 tot 99 jaar staat achterop het boek en ik denk dat het klopt hoewel ik geneigd ben het een boek voor oudere jongeren te noemen.

Het is een boek over een jongen van 12 jaar die het er erg moeilijk mee heeft dat zijn moeder is weggegaan.

Ze vertrok op 21 maart. Dat weet ik omdat het zo in mijn dagboek staat. En omdat er een nieuwe lente, een nieuw leven stond in haar briefje aan papa. Dat wist ik natuurlijk toen nog niet. Ik bedoel dat ik toen mama vertrok, nog niet wist dat ze een afscheidsbriefje aan papa had geschreven. En al helemaal niet wat erin stond. Ik heb het op een dag stiekem uit de prullenmand in papa’s bureau gevist. Papa had het weer eens met rode ogen zitten lezen. Dit keer had hij het nijdig tot een balletje verfrommeld en weggekeild. Het was helemaal verkreukeld toen ik het las. De inkt was op vele plaatsen uitgelopen.

Het zit nu in mijn geheime map. Daar zit ook mijn dagboek in. En het briefje dat mama voor mij achterliet. Toen ik dat had gelezen, begreep ik meteen dat mama nooit meer zou terugkomen. Nadat ik was uitgehuild, ben ik met dit dagboek begonnen. Wat ik die eerste avond heb geschreven, vertel ik liever niet. Dat is privé. Ik kan wel zeggen dat het niet allemaal even fraai is. Maar al de rest is een open boek, om het zo maar eens te zeggen.

De jongen schrijft aan Jimi.
Voor wie het nog niet  heeft begrepen: Jimi is mijn dagboek. het is onzin om elke avond 'beste dagboek' te schrijven. Alsof je zit te praten tegen een boek. Voor je het weet vertel je je leven aan een bord cornflakes en verklaren ze je gek.

De jongen hoopt aanvankelijk dat moeder terugkomt maar dat doet ze niet. Hij ziet z'n vader kapot gaan van verdriet en na bijna een jaar besluit hij om zijn moeder te gaan zoeken, het kan zo niet langer.
Maar dan staat er iets geschreven in zijn dagboek!  - Zijn vader zweert dat hij niet aan z'n dagboek geweest is. - In het  dagboek heeft Jimi een afspraak geschreven. De jongen moet naar het park komen...
Daar ontmoet hij inderdaad Jimi, die hij daarna nog vele keren zal zien. Jimi is geen leuke vriend, geen vriendelijke man maar een zuipende chagrijn. Toch helpen Jimi en de jongen elkaar want ook Jimi heeft zijn verdrietige leven geleid.

Dit is het begin van een bizar maar ook erg ontroerend verhaal. De jongen wil zijn vrolijke lachende vader terug en dat lukt maar niet. Hij gaat op speurtocht, spreekt mensen die zijn moeder gekend hebben... was zijn moeder tegen hem en zijn vader zo anders? Waren zij te saai voor zijn moeder? Het was af en toe flink slikken, ik had erg te doen met het onzekere jongetje dat zo heel erg zijn best doet het verdwijnen van zijn moeder een plek te geven. Jimi is zijn tegenpool, hij vloekt, slaat grove taal uit tegen vrouwen, kan niet zonder zijn fles drank  maar ook Jimi heeft het nodige achter de rug en achter al zijn stekeligheden schuilt een andere Jimi die de jongen af en toe te zien krijgt.
Het eind van het boek kwam toch als een schok.

Heel mooi verhaal dat inderdaad voor elke leeftijd is, al zullen heel jonge kinderen het denkelijk niet begrijpen.
Het laat zien hoe mensen omgaan met verlies. De een vloekt en tiert, de ander huilt alleen maar en is in zichzelf gekeerd en weer een ander zoekt om het verlies een plek te geven. De vele uitingen van verdriet zijn mooi weergegeven in dit verhaal.

ISBN 9789079422036 paperback 119 pagina's  augustus 2009 (2e druk)

© Dettie, maart 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER