Een zondagsman
Daan Heerma van Voss

‘Een psychiater is een dokter, een wetenschapper met een medisch bewustzijn.’

Oscar van Bohemen is behalve zo’n wetenschapper ook een man wiens leven in het slop is geraakt. Zijn vrouw ligt na een val van de trap in het ziekenhuis, comateus, maar omdat hem is aangeraden gewoon door te gaan met zijn eigen leven is hij na enkele maanden weer begonnen met zijn praktijk. Waar nog maar één patiënt op komt dagen, en eigenlijk kan hij dat mens niet uitstaan. Hij heeft er geen enkel probleem mee ook haar te laten gaan. Thuis heeft hij nog een stiefdochter, Sophie. Hij zou haar moeten steunen, haar moeten begeleiden in haar dagelijkse leven, maar het lukt hem niet, deels omdat Sophie het niet toestaat. Ze gaat haar eigen gang wel. Sophie had wel een goede band met haar moeder, maar Oscar liet ze toch al niet toe in haar leven. Nu helemaal niet meer.
Als hij ’s nachts slapeloos naast Ellen in het ziekenhuis ligt, beseft hij dat hij ook van zijn vrouw niet zo veel weet.
Hij zet de onvermijdelijke stap: hij gaat informatie zoeken: Ellens familieleden opzoeken. Hij schrijft de ‘’ Zondags’ aan, en de ‘Sontags’ die hij in het telefoonboek vindt. Er komt nauwelijks reactie. En wie is die Peter die in Ellens agenda staat? Een vreemde envelop is het enige resultaat, en eigenlijk is het niet eens zeker dat het een reactie is op zijn brieven.
Hij laat het voor wat het is, en gaat zich richten op de sportschool. Omdat hij last had van hoofdpijn heeft een verpleegster hem aangeraden te gaan bewegen, maar als het sporten een obsessie wordt, is ook deze fase voorbij.
In het ziekenhuis leert hij een man kennen: ’zijn we vrienden?’ ‘Als jij geen vriend van me bent’, zegt hij, ‘dan ben ik vriendloos.’
En dan wordt Ellen wakker, en mag mee naar huis. Het nieuwe jaar komt eraan.

Misschien is het niet zo vreemd als je na zoveel jaar huwelijk ontdekt dat je de ander niet echt kent. Voor de hoofdpersoon in dit boek die zelf al aangeeft dat hij geen ‘mensenmens’ is, is het onmogelijk. Hij beseft zijn tekortkoming, en doet zijn best om daar verandering in te brengen, nu de bodem onder zijn leven vandaan is gevallen.
De vraag is of je de ander ooit goed kunt kennen. Zijn we niet allemaal als de oneliners waarmee Daan Heerma van Voss zijn boek opsiert. Tot eenzaamheid gedoemd, eenlingen, niet in staat contact te leggen. Als je ondanks dit gegeven niet in staat bent je leven toch een zinnige wending te geven, wat moet je dan?
Een roman met een heldere stijl, die de zwaarmoedigheid oproept die de ik-persoon begeleidt in de dagen van zijn tegenspoed.

‘Ik ben tot verveling verplicht, dokters komen altijd te laat.’

‘Het doel van ieder huwelijk is zo kort mogelijk alleen te zijn.’

ISBN 9789045097459 | Paperback | 176 pagina's | Atlas Uitgeverij | oktober 2010

© Marjo, 4 oktober 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER