Anna
Ode aan een kattenstaart
Ru de Groen

‘Mijn naam was Anna.’

Intrigerende beginzin. Hoezo ‘was’?

Na veertig jaar vertelt Anna het verhaal van dat jaar waarin ze, zeventien jaar oud, de even oude Willem Havelaar leert kennen. Anna is geen opvallend meisje, het enige bijzondere aan haar is haar vlecht, een dikke bruine vlecht die ze al vanaf haar vijfde jaar heeft. Ze lijkt verlegen, maar dat is ze niet, vindt ze zelf: ze beziet de wereld van achter haar ingetogenheid gretig.

Ineens is hij daar, op school, een jongen die in alles haar tegenpool is. Mondig op het brutale af en eigenzinnig laat hij zich niets wijsmaken. Anna is verbaasd maar ook reuze blij als hij haar uitnodigt voor zijn clubje op de woensdagmiddag ‘Humor en Gevaar’. Daar en op zijn kamer ontdekt ze de liefde, want verliefd is ze al snel. Is het wederkerig? Ze weet het niet. Willem is dan niet op zijn mondje gevallen maar als het gaat om emoties en gevoelens zwijgt hij.
Ze dringt niet aan. Als enige dochter binnen een nogal liefdeloos gezin is ze niet gewend te vragen. Haar vader heeft haar en haar moeder al een hele tijd geleden in de steek gelaten, en haar moeder heeft het erg druk met werk.

Als ze later terugkijkt op deze tijd beseft ze hoe onschuldig puberaal hun liefde was. Hoe kwam het dat ze niet echt met elkaar konden praten? Zodra zij dat probeert, sluit hij zich af. Hij werpt een barrière op, en gaat daarin heel ver. Hij krenkt haar tot in het diepst van haar ziel. Is ze sterk genoeg om daar mee om te gaan?

Het verhaal van een eerste liefde, onzeker en verkennend, met niettemin heftige gevoelens is herkenbaar. In hoeverre dit autobiografisch is, weet de lezer - gelukkig! - niet, maar de achtergrond is dat waarschijnlijk wel: het speelt in de jaren zeventig in Breda, met veel details over de huizen, zodat je, zeker als je zelf die tijd hebt meegemaakt, de kamer en de inrichting als het ware voor je ziet.

Naast het verhaal van Willem en Anna, is er nog een verhaal: dat van Anna en Francine, de oudere vrouw die als een vriendin is voor haar; er zijn de kleine gedichtjes boven de hoofdstukken – Anna wil gaan schrijven. Er zijn soms verwijzingen naar personen die we misschien wel zouden herkennen als de echte naam gebruikt zou zijn. Er is sprake van een lijst met woorden die ‘niet meer kunnen.’ Woorden die we inderdaad nu nauwelijks meer horen.
Naast het drama van de eerste liefde is er volop humor, en omdat het verhaal waar het om draait een flashback is, is er een vervolg dat zich na de jaren zeventig afspeelt.

Een prachtig debuut van de bedrijfskundige en neerlandicus Ru de Groen!

ISBN  9789044532142 | Hardcover | 254 pagina's | Uitgeverij de Geus | augustus 2014

© Marjo, 13 december  2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER