Erin Stewart

Het vuur in mij
Erin Stewart

Er zijn van die boeken die je beetpakken en in één beweging meenemen tot de laatste bladzijde. Dat zijn de boeken die je steeds oppakt als je eventjes een paar minuutjes tijd hebt, want je wil verder lezen.
Dit is zo'n boek.

Het hoofdpersonage is een meisje, Ava (16), die tijdens een brand alles verloren heeft, niet alleen haar spullen maar, veel erger nog, haar beide ouders en haar nichtje, tevens beste vriendin. Zij heeft dus als enige de brand overleeft maar vraag niet hoe. Haar hele lichaam en gezicht zijn bedekt met ernstige brandwonden. Ze is dus ook nog eens haar eigen gezicht én eigen vertrouwde lijf kwijt.

Na een jaar (!) mag ze eindelijk naar huis. Maar haar eigen huis is er natuurlijk niet meer. Het zijn haar oom en tante, tevens de ouders van haar omgekomen vriendin die haar opvangen en steunen en helpen waar ze maar kunnen. En dan breekt de dag aan waar Ava als een berg tegenop ziet, ze moet weer naar school. Ze wil niet meer naar de school waar ze op zat. Ze is immers al haar schoolvriendinnen kwijtgeraakt en Josh... haar vriendje.

Zoals ze al gevreesd had, staart iedereen haar natuurlijk aan, er wordt gefluisterd, gelachen én opmerkingen gemaakt. Het is afschuwelijk, het is vreselijk. Maar dan is daar een stoere meid in een rolstoel, Piper genaamd, zij overleefde ook een brand. Maar Piper heeft maling aan alles en iedereen en ze neemt Ava op sleeptouw en daagt Ava constant uit. Het is dankzij Piper dat Ava weer een beetje mens wordt. Piper gaat weddenschappen aan met Ava. Als Ava dit doet, zal Piper dat doen.
Ava wil bijvoorbeeld graag weer zingen en Piper wil weer kunnen lopen. Maar hoe eng is het niet om met je verbrandde gezicht voor een zaal te staan? Hoe realistisch is het om te verwachten dat je weer een stap zal kunnen zetten? Hoe hou je het vol, kan het allemaal überhaupt wel?

De uitdagingen zijn altijd dingen die ze moeilijk vinden, zodat Ava wel móet. Maar ook de stoere Piper moet haar eigen dingen overwinnen, moet haar eigen uitdagingen aangaan. Ook zij moet een nieuwe weg zien te vinden in een leven na de brand. Is Piper eigenlijk wel zo stoer als ze zich voordoet?

Het mooie is dat het boek geen zielige tranentrekker is geworden en Piper en Ava zijn ook geen superhelden. Maar het is wel een levensecht verhaal over twee meiden die innerlijk en uiterlijk beschadigd zijn door de brand, die het soms enorm moeilijk hebben om zichzelf overeind te houden en moeite moeten doen om niet te bezwijken onder de druk en invloeden van buitenaf. Ze willen alles zelf doen en zijn allergisch voor woorden als 'jij bent mijn inspiratiebron' etc. Ze hebben beiden hun maniertjes gevonden om toch de moed erin te houden, maar soms is zelfs dat te moeilijk...

Langzamerhand leren ze beiden hoe ze verder moeten gaan en dat is geen eenvoudige weg. Het is letterlijk een weg met veel pijn, met vallen en opstaan, met diepe dalen en ook heel mooie momenten. Het levert inzichten op, het opent hun ogen en ze leren weer om zich heen te kijken nadat hun focus een tijd op zichzelf gericht was.

Kortom, het is een prachtig, indrukwekkend verhaal over vriendschap, rouw, doorzetten, afzien, verdriet, afgewezen en geborgen zijn.
Koop het boek, leen het van een vriendin of haal het uit de bibliotheek. Hóe je het uiteindelijk te pakken krijgt maakt niet veel uit, maar lees het!

Dettie, 19 februari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 15+

Erin Stewart