Zwijgend verleden
Wim Duijst

Bij een monument wordt jaarlijks een herdenking gehouden voor vermiste personen.
Rick, de verteller van dit boek, besluit er deze keer eens heen te gaan. Al meer dan 30 jaar achtervolgt hem de verdwijning van Suzanna, ooit een goede vriendin. Hij is nu 49 jaar, en beseft dat hij eigenlijk altijd naar haar is blijven zoeken. Omdat ze gezien was op een treinstation in Parijs, heeft hij daar diverse vakanties doorgebracht met kijken naar mensen. Het land heeft hij eigenlijk niet gezien. Suzanna was achttien toen ze verdween.
Natuurlijk volgt na dit eerste hoofdstuk de terugblik: wat is er gebeurd voordat Suzanna verdween? Wat was de rol van Rick, die nog steeds met een schuldgevoel zit. Maar hij kan er toch niets aan doen dat de dingen liepen zoals ze gelopen zijn?
Het verhaal dat verteld wordt is er een van liefde en bedrog. Een puber, die worstelt met zijn gevoelens, neemt de verkeerde beslissingen, zich afvragend of dit inderdaad verkeerd is. Had hij beter kunnen weten?

Pas na het lezen ontdekte ik dat dit een heruitgave is van het boek ‘De ceremoniemeester’. Niet dat het mij wat uitmaakt, ik kende de schrijver en dus dat boek niet. Die eerste titel slaat op het feit dat Rick door Suzanna’s moeder gebombardeerd wordt tot ceremoniemeester bij het huwelijksfeest van haarzelf en haar man. Zoals hij ook dat maar over zich heen liet komen, zo ondergaat hij ook het leven. Echt sympathiek wordt hij er niet door. Hij is maar een laffe knul. Maar er zijn verzachtende omstandigheden, en als er vlak voor het jubileum geen sprake was geweest van een dramatische gebeurtenis, dan was alles ook wel goed gegaan (en was er geen boek geweest).

‘ik bedoel dat hij anders is dan andere mannen is. Dat hij geen gewone man is.’
Hij zweeg.
‘Snap je?’ vroeg ik onzeker geworden.
‘Ja, ja.’ En na een lang, ongemakkelijk zwijgen: ‘Hoe weet je dat eigenlijk?’
‘Omdat ik dat soort dingen zie.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Mij is nooit wat opgevallen.’
‘Hij schijnt ook niet getrouwd te zijn.’
(-)
Hij keek op zijn horloge. ‘Dat soort mensen bestaat nou eenmaal’.

Het thema, homo-seksualiteit, wordt heel subtiel uitgewerkt. Geen scènes vol details, zoals in moderne boeken vaak het geval is. De hoofdpersoon vertelt vooral over zijn innerlijke beleving. Het verhaal speelt 35 jaar geleden, een tijd waarin nog gezwegen werd. En dat doet hij vertellend nog steeds. Daardoor is het een mooie, ingetogen roman geworden, waarin iemand zich bloot geeft en het oordeel aan de lezer overlaat.

ISBN 9789460680694| paperback| 248 pagina's | Marmer | april 2012

© Marjo 20 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER