Mevrouw March
Virginia Feito
George March is een succesvol schrijver. En een knappe man. Veel vrouwen zijn jaloers op mevrouw March. Dat vertellen ze haar graag als ze het hebben over zijn laatste boek, een roman die opnieuw lovend ontvangen werd. Mevrouw March – zoals zij tot de laatste zin van dit boek genoemd wordt – heeft eerder zijn boeken wel gelezen, maar om de een of andere reden is ze er niet toe gekomen ook deze te lezen. Maar ze denkt wel te weten wat voor verhaal er in staat. Ze hoort immers om haar heen hoe mensen over dit boek praten. Het schijnt over ene Johanna te gaan, een lelijke domme vrouw die de kost verdient als prostituee. Maar als ze in de rij staat bij haar favoriete bakker zegt die tegen haar dat George March het personage vast op zijn vrouw gebaseerd heeft.
Mrs March reageert met afschuw:
’Maar ze is een afschuwelijke vrouw,’ zei ze. ‘Ze is lelijk en dom en alles wat ik nooit zou willen zijn.’
Het komt hard aan bij Mrs March. En de twijfel is gezaaid. In het begin wil ze het niet accepteren, dat zou hij nooit doen toch? Maar er zijn meer mensen die denken dat zij in feite Johanna is. En de trots die zij voelde vanwege zijn succes verdwijnt langzaam om plaats te maken voor wrok. Voor woede. Zij die alles perfect wil doen, die feesten en soirees tot in de puntjes organiseert, zij wordt in een boek door haar echtgenoot beschreven als een lelijke hoer?
En terwijl ze steeds krampachtiger probeert niets te laten blijken aan de buitenwereld, groeit haar haat versus George. De vondst van een krantenartikel over een meisje dat vermoord is in de nabijheid van het jachthuis waar George rond die tijd ook is geweest, versterkt haar in haar wanen. Want die heeft ze inmiddels. Ze ziet kakkerlakken, maar we komen er niet achter of dat misschien wel echt was. Die duif in de badkamer? Is dat een truc van haar man? Het verloopt van kwaad tot erger.
Er is ook een zoon. Jonathan is 8 jaar, je hebt als lezer steeds meer met hem te doen. Mevrouw March is niet bepaald een liefhebbende moeder, je begrijpt hoe dat komt als ze herinneringen ophaalt aan haar jeugd.
Steeds meer verliest mevrouw March de grip op haar omgeving. En op zichzelf. Nu weet je als lezer niet in hoeverre ze verzint wat ze vertelt. Het is haar interpretatie van de wereld om haar heen, ze beschrijft alles subjectief. Ook als ze gewoon door de stad loopt – New York – is hetgeen verteld wordt háár persoonlijke beleving.
In een bepaalde scene wordt beschreven hoe ze zichzelf terugvindt in de hal van haar woning, niet wetend of ze zojuist binnen stapte, of juist van plan was naar buiten te gaan.
Nooit expliciet, maar in een suggestieve stijl, beschrijft Feito hoe de vrouw die zich krampachtig probeert vast te houden aan wat men hoort te doen en zeggen uit balans raakt. Soms lijkt ze het te beseffen en probeert ze zichzelf te herstellen. Maar: misschien is haar man inderdaad een spelletje met haar aan het spelen? Misschien is mevrouw March wel degene die de wereld juist interpreteert?
Een indringende psychologische roman, met een goede spanningsboog, waardoor het bijna een thriller wordt.
Er zijn meerdere omslagen: het boek dat de mintkleurige handschoenen laat zien, die een specifieke rol hebben in het verhaal, heeft meer zeggingskracht dan die van de vrouw op de Nederlandse omslag met notabene witte handschoenen.
Virginia Feito (Madrid, 1988) studeerde Engels en drama in Londen en reclame in Miami. Feito woont in Spanje, maar schrijft in het Engels. Dit is haar debuut.
ISBN 9789044364521 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij House of Books | oktober 2022Vertaald uit het Engels door Ralph van der Aa
© Marjo, 22 november 2022
Lees de reacties op het forum, klik HIER