Non-fictie

Sara Coster

http://www.saracoster.nl

 

De wens & de vaders
Sara Coster


De vijfendertigste verjaardag van Sara Coster wordt een cruciaal moment in haar leven. Als ze nog kinderen wil dan is het nu of nooit. Er is echter wel een probleem, er is geen man in haar leven. De prins op het witte paard is nog niet voorbij gekomen. Om haar heen krijgt iedereen kinderen, op kraamvisite gaan valt haar erg zwaar.
Ze besluit te gaan internetdaten en ontmoet leuke mannen, ze heeft een gezellige tijd, maar ze ziet deze mannen niet als de vader van haar kinderen. 
Al heeft ze dan geen partner ze heeft wel vrienden voor het leven. Als ze nu eens samen met een goede vriend kinderen krijgt? Maar ze ziet gelijk ook de problemen, wat als hij een vriendin krijgt? Wat als zij wil gaan moederen over haar kind?


En de klok tikt verder... Zoveel tijd heeft ze ook niet meer. Wat nu?
Ze wil echt heel graag kinderen maar ze ziet zich niet in haar eentje kinderen opvoeden. Ze wil een co-ouderschap. Dan bedenkt ze zich dat een homo met kinderwens ideaal zal zijn, als zij of hij een vriend krijgt dan komt er geen jaloers gedoe. Ze weet het ineens zeker, dat is het!  Via een kennis ontmoet ze een homo met een kinderwens en het klikt heel goed tussen hen, ze gaan een paar maanden erg intensief met elkaar om maar toch knaagt er iets. Sara besluit niet verder met hem te gaan, wat achteraf een goede beslissing blijkt te zijn.
Ze is dus nog geen stap verder gekomen en de tijd gaat steeds harder dringen, ze wordt steeds ouder...


Sara besluit een advertentie te zetten bij de  Stichting 'Meer dan Gewenst' maar eerst leest ze de site eens  grondig door... Gelukkig maar want daar ziet ze een serieuze oproep van een homostel op staan. Ze willen niet leuk een dagje naar Artis met een kind en het dan weer afleveren, maar een co-ouderschap op fiftyfifty basis. Ze willen luiers verschonen, het kind krijsend in de supermarkt meemaken enz. Kortom, ze willen precies wat Sara ook wil. Sara neemt contact met Simon en Luca op en het klikt onmiddellijk. Ze geven elkaar een half jaar bedenktijd en dan is het ja of nee. Er wordt heel wat afgepraat maar al snel blijkt dat ze het over alle belangrijke zaken meer dan eens zijn. Het wordt dus een duidelijk ja! En dan begint het... Zal ze wel zwanger raken?


Gelukkig is de familie van zowel Sara als van de mannen heel blij met dit besluit. Zelf de oude tante (95) van Sara vindt het een uitstekend plan.  Petra, vroedvrouw en een zeer goede vriendin van Sara, helpt haar met de eerste kunstmatige inseminatie en is verder in die tijd goud waard want het verloopt allemaal niet gladjes. Eindelijk, na drie heftige miskramen, bevalt Sara van hun zoon Lorenzo. En dan blijkt dat Sara helemaal niet na drie weken borstvoeding aan het werk wil. Sterker nog ze wil helemaal geen co-ouderschap meer, ze wil zelf voor het kind zorgen en het kost haar vreselijk veel moeite om zich aan de afspraak te houden. Er breekt voor haar en de vaders een heel zware tijd aan. Gelukkig zijn na zo'n tien maanden deze gevoelens over en vanaf die tijd gaat alles uitstekend, er komt zelfs nog een tweede zoon, Claudio.


Dit is in het kort de inhoud van het boek, er gebeurt veel meer dan hier vermeld staat.
Natuurlijk kun je zo'n boek niet zonder gevoelens lezen. Je kunt niet neutraal blijven bij zo'n verhaal. Aanvankelijk denk je mens waar ben je mee bezig, heb je alles wel goed overdacht? Al die lijstjes, al dat besluiteloze (wat ze ook beaamt) gedrag. Even een vader zoeken voor je kinderen... met gekromde tenen las ik dat. Hoe haal je het in je hersens dacht ik om zo makkelijk over het ouderschap te denken. Een half jaartje met iemand omgaan en dan moet hij maar papa worden omdat jij kinderen wil. Maar langzamerhand besef je hoe gewenst haar kinderen zullen zijn en groeit ook de bewondering voor haar keus.
Het is voor haar soms erg afzien en ze moet veel pijn en ellende doorstaan voor ze eindelijk op haar veertigste het eerste kind in haar armen kan houden. De vaders zijn geweldig. Enorm vriendelijk en begripvol, ook in de tijd dat Sara ze liever zag gaan dan komen. Ze hadden alle vertrouwen in Sara, het zou wel goed komen daarvan waren ze overtuigd.
Er zitten veel positieve kanten aan deze vorm van ouderschap. Er is altijd oppas, er is geen gedoe rond bezoekregelingen zoals bij ouders die gescheiden zijn vaak voorkomt. De kinderen genieten van de beide vaders én van hun moeder. Zowel Sara als Simon en Luca beseffen dat de kinderen wat zouden missen als zij er niet alle drie, met hun eigen inbreng, voor ze waren. Het is een uitstekende beslissing geweest.


Sara heeft haar verhaal heel boeiend, in dagboekvorm, gebracht. Ze is heel eerlijk en ontziet zichzelf niet. Soms is het erg ontroerend, ook de reden waarom ze de kinderen haar achternaam wilde geven raakte me diep. Soms is het hilarisch, aangrijpend of gewoon leuk.
Het is een verhaal waarover je nog flink loopt na te denken als je het uit hebt. Het is duidelijk háár verhaal, niet het verhaal van de vrouw en de twee mannen. De mannen spelen natuurlijk een grote rol maar het zijn haar gevoelens, emoties, zenuwen en blijdschap die we te lezen krijgen. En die heeft ze uitstekend weten te verwoorden. Het zou me niets verbazen als meerdere vrouwen na het lezen van dit boek besluiten tot deze vorm van co-ouderschap.


ISBN 9789020211751 Paperback 240 pagina's | Veen | januari 2012

© Dettie, 17 februari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER