Ransom Riggs

http://www.ransomriggs.com

De verwoestingen van Devil’s Acre
Deel 6: De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

'Maar geef alsjeblieft niet toe aan de angst. Ik zal jullie intelligentie niet beledigen door te zeggen dat dit gemakkelijk wordt, maar voor goede dingen moet je vechten. We leven al een eeuw met de dreigende schaduw van schepsels en hun hulsels om ons heen, en het zal jullie niet verbazen dat we zulk kwaad niet op enkele weken kunnen afschudden, of met slechts enkele kleine acties. Onze overwinning in Gravehill, hoe wreed ook, verliep misschien iets te netjes. De finale beproeving moet nog komen, een strijd waarvan de omvang nog niet kennen.’

De Bijzondere Kinderen, dat zijn kinderen die een speciale eigenschap hebben, of iets bijzonders kunnen. Ze zien er soms hetzelfde uit als andere kinderen, maar vaak ook niet. Dus zouden deze kinderen vanwege wie ze zijn buiten de boot vallen in de normale maatschappij, in het ergste geval zelfs opgesloten worden.

Mevrouw Peregrine, degene die bovenstaande woorden spreekt tot de Bzijonderen, is zelf ook bijzonder, want zij kan zichzelf veranderen in een enorme vogel. Zij is een van de ymbrynes, dat zijn de leiders, hoeders van de Bijzondere Kinderen. Zij zijn is staat ‘lussen’ te maken, waarmee een soort parallelle tijd, die bestaat naast het heden, bereikt wordt. Eenmaal door zo’n lus gestapt, zijn de Bijzondere Kinderen veilig. Dat was tenminste de bedoeling...Maar mevrouw Peregrine heeft twee broers, waarvan er eentje nogal kwaadaardig is. Die Caul is er op uit de wereld van de Bijzonderen naar eigen hand te zetten en met hen de normale maatschappij ook te overheersen. Hij heeft helpers gecreëerd: schepsels en hulsels.

Hij mag niet winnen natuurlijk, en dus zijn Jacob Portman, de ik-verteller, en zijn vrienden druk bezig hem te bestrijden. In het begin van dit laatste deel bevinden Jacob en zijn toch wel speciale vriendin Noor zich in het huis van opa Portman, daar waar alles begon. Ze zouden er uitgenodigd zijn door een van de ymbrynes, maar het bleek een hinderlaag. Nu moeten ze zien te ontsnappen aan Caul.
Er is een profetie, die zegt dat de Zeven Bijzonderen van wie de komst is voorspeld een einde zullen maken aan de strijd door de deur te sluiten. Maar wat het precies betekent weten ze niet.

‘Wordt de deur door zeven gedicht, dan wordt ook al ons leed verlicht.’

Wel weten ze dat Noor een van die zeven is. Nu moeten ze op zoek naar de andere zes.
Intussen groeit Caul snel, letterlijk en figuurlijk. Hij heeft de bibliotheek der Zielen tot zijn beschikking en gedijt goed op al die arme zielen. De ene na de andere lus weet hij te vernietigen, de Bijzonderen worden teruggedrongen tot Devil’s Acre, dat ook onder vuur ligt. Maar Jacob en Noor moeten er op uit om de andere ‘sleutels’ te vinden. Daarvoor moeten ze de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog doorstaan.
En dan wacht hen een verrassing. En een nog machtigere tegenstander.

Lees vooral eerst de eerdere delen, voor je begint aan het laatste deel van een spannende strijd van het goede tegen het kwade. Je kunt wel voorspellen wat het einde zal zijn, maar absoluut niet de manier waarop. Ransom Riggs is een meesterlijk verteller dus ook door deze laatste vijfhonderd pagina’s word je moeiteloos meegesleept, tot de apotheose. Er is veel actie natuurlijk, met veel rondslingerende ledematen - maar die zijn vooral van die hulsels, dus...
En natuurlijk staan er ook hier foto’s tussen de hoofdstukken. Riggs claimt dat die foto’s echt zijn, en dat is dus wel heel bijzonder! Ze hebben alle delen opgesierd, en het is een hele indrukwekkende serie geworden!

Ransom Riggs (Florida) studeerde Engels aan het Kenyon College en film aan de University of Southern California. Na zijn debuut: ‘Sherlock Holmes Handbook’ begon hij met het schrijven van zijn bekendste werk: Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children (De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine in het Nederlands). Deze serie ontstond door Riggs voorliefde voor vintage fotografie en bizarre verhalen. Riggs maakt tegenwoordig graag korte films, verzamelt allerlei foto’s en schrijft uiteraard.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

De samenspraak van de vogels
Deel 5/De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

Al vanaf de eerste zin zit je midden in het verhaal. Zonder inleiding of herhalingen is het ten ene male onmogelijk om dit boek te begrijpen zonder de eerdere delen gelezen te hebben. Laten we daarom proberen een beetje aan te geven waar deze serie over gaat:

Jacob Portman is een Bijzonder Kind. Samen met andere Bijzondere Kinderen staat hij al enkele jaren onder de hoede van mevrouw Peregrine. Zij is een van de ymbrynes: die kunnen zich transformeren tot een vogel en zij kunnen ‘lussen’ maken, een soort parallelle tijd, die bestaat naast het heden, dat wij kennen.
In die lussen verouderen mensen niet, er vinden steeds opnieuw dezelfde gebeurtenissen plaats. De Bijzonderen kunnen via een lus in andere tijden en op andere plaatsen komen. Zo is Jacob met zijn vrienden in Amerika gekomen. Hun standplaats is eigenlijk Londen, maar hun lus daar, Devil’s Acre, is bij het laatste avontuur ingestort.

Zijn vrienden zijn Emma, op wie hij een tijdje verliefd was; Bronwyn, Hugh, Olive, Millars, Horace, Enoch en Claire, die allemaal een bijzondere kracht hebben. Millar bijvoorbeeld is onzichtbaar en Hugh bespeelt bijen, ook in zwermen.
Jacobs bijzonderheid is dat hij hulsels kan opsporen en onder controle kan houden. Hulsels zijn ooit Bijzonderen geweest met kwade bedoelingen. Nu hebben ze alleen maar een onstoffelijke vorm, maar ook al zie je ze niet, ze zijn levensgevaarlijk. Zij zijn er op uit om de wereld te veroveren, en kunnen door het ‘eten’ van Bijzondere Kinderen machtiger worden. Hulsels worden dan schepsels, worden zichtbaar en lijken op mensen. Een schepsel kan door een lus, een hulsel niet.

In dit nieuwe avontuur krijgen de nu zeventienjarige Jacob en zijn vrienden te maken met sterker geworden tegenstanders. Het lijkt wel of de ultieme vertegenwoordiger van het kwaad, Caul, op het punt van ontsnappen staat uit zijn gevangenis, de Bibliotheek der Zielen.
Er is een profetie – enigszins cryptisch, omdat niet iedereen het mag begrijpen: er zijn zeven onderdelen waar de vijand op uit is om de wereld in zijn macht te kunnen krijgen. En ze hebben er al een aantal! Kunnen Jacob en mevrouw Peregrine hen nog stoppen?
Hebben ze Caul onderschat?

‘Wat als ik het niet kan?’ zei ik. ‘Ik heb nog nooit op deze manier een hulsel opgespoord.‘
‘Wat jij kunt is nog beter. Jij voelt ze aan.’

In dezelfde profetie stond dat Noor Pradesh een van de sleutels is om hen tegen te werken. Voor haar zijn ze naar Amerika gekomen, en daar is de maatschappij heel anders dan ze gewend zijn: er zijn rivaliserende bendes die er op uit zijn een oorlog te beginnen! En Noor is in handen van zo’n bende.
Als ze er in slagen haar te bevrijden, hoopt ze dat ze haar zullen helpen haar moeder terug te vinden.

Het verhaal bestaat niet alleen uit het bestrijden van het kwaad, want tot Jacobs verbazing wordt hij opnieuw verliefd. Hij wil Noor dus graag helpen. En Hugh is ook nog op zoek naar Fiona. De anderen denken dat zij dood is, maar hij wil dat niet geloven.

Dit vijfde deel is erg spannend en af en toe erg eng. Het leest als een trein omdat Riggs heel luchtig schrijft over eigenlijk heel akelige dingen. Maar: er is helemaal geen echte ontknoping! Een zesde deel zal moeten volgen.
Ook in dit deel staan foto’s van de Bijzonderen, met achterin een verantwoording. Sommige foto’s zijn nog in originele staat, andere zijn digitaal bewerkt.

Ransom Riggs (1979, Maryland studeerde Engelse literatuur en film. In 2011 schreef hij het eerste fantasieboek Miss Peregrine's Home for Peculiar Children.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De kaart der dagen
Deel 4/De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

Jacob is in de voetsporen van zijn grootvader getreden en toegetreden tot de groep Bijzondere Kinderen. Maar na vele avonturen (drie dikke boeken getuigen daarvan) is hij teruggekeerd naar Florida, zijn woonplaats.

‘Ik had gehoopt dat ik door terug te keren de uiteenlopende draden van mijn leven weer aan elkaar kon knopen: het normale en het bijzondere, het gewone en het het buitengewone.Maar dat was onmogelijk. Mijn grootvader had ook al geprobeerd om zijn levens te verbinden, en uiteindelijk was hij van zijn bijzonder familie én van zijn normale familie vervreemd. Hij had geweigerd om een keuze te maken tussen zijn levens, waardoor hij ze uiteindelijk allebei was kwijtgeraakt…en ik stond op het punt dezelfde fout te maken.’

Het bewijs staat plotseling voor zijn neus: mevrouw Peregrine en al zijn vrienden zijn in Amerika. In Florida. In zijn huis! Maar dat kon toch helemaal niet! Zij horen in Devil’s Acre, in Londen!
Maar het laatste avontuur waarbij Devil’s Acre was ingestort had alles veranderd. Ze hoefden niet meer in een lus te blijven om niet ineens oud te worden, maar konden in de gewone wereld verblijven en langzaam ouder worden, net als Jacob.
Daar zijn ze dan: Emma - ooit de vriendin van Abe, Jacobs grootvader, en nu de vriendin van Jacob - Bronwyn, Claire, Hugh, Enoch, Willard, Olive en Horace. En mevrouw Peregrine die wil dat ze zich allemaal inzetten om Devil’s acre te herstellen.

Maar Jacob wil het geheim van zijn grootvader ontsluieren. Want als het levensdoel van zijn grootvader het opzoeken van bijzondere kinderen was, om hen te leren met hun gaven om te gaan en met andere Bijzonderen in contact te brengen, dan wil Jacob hetzelfde doen. Hij vindt een soort dagboek, en ontdekt dat er een partner was ‘H’.

‘Jongen, ik ben met pensioen.’
’Wat u vroeger deed dan. U en Abe en de anderen.’
‘En wat weet jij daarvan?’
Opeens leek hij op zijn hoede.
‘Ik weet veel. Ik heb Abes dagboek gelezen.’
Er klonk een metaalachtig gepiep en toen een grom, alsof H net was opgestaan uit zijn stoel. ‘En?’
‘En ik wil helpen. Ik weet dat er nog hulsels rondlopen. Misschien niet zo veel meer, maar eentje kan al vele schade aanrichten. En daarnaast was er nog ander werk.’
‘Dat is heel altruïstisch van je jongen. Maar we hebben de deuren gesloten.’

Ondanks de tegenwerpingen van H en tegen de wens van Mevrouw Peregrine in gaan Jacob, Emma, Bronwyn en Enoch toch op pad.
Maar het is in Amerika anders dan in Europa. Veel gevaarlijker. Er zijn bendes, die ook elkaar bestrijden. En het is helemaal niet bekend of er nog hulsels of schepsels zijn in Amerika. In Europa mogen ze dan wel uitgeroeid zijn, maar dat zegt niets.
En of het nu monsters zijn of niet, die bendeleden zijn behoorlijk gevaarlijk.
Bovendien weten de kinderen dat mevrouw Peregrine absoluut niet blij zal zijn met hun actie en haar best zal doen hen terug te halen.

Naast het ontdekken van een nieuwe wereld, en de spannende belevenissen in dat land is er in dit boek ook ruimte voor romantiek. Jacob twijfelt of Emma wel echt iets voor hem kan voelen. Nu ze zo bezig zijn met het leven dat Abe leidde komt hij weer erg dichtbij voor haar. Ten koste van Jacob.

Opnieuw een dik boek maar nu lijkt het of het ook best minder had gekund. Vooral het begin is niet erg spannend. Je vraagt je af wanneer het nu eindelijk eens begint! Maar als dat dan het geval is – als we ons in New York bevinden - leg je het boek ook niet meer weg en zit je weer helemaal in de wereld van de Bijzonderen. In het begin doet Jacob een poging om hen te integreren in de normale wereld, hetgeen jammerlijk mislukt. Maar dat ligt eigenlijk meer aan het feit dat de kinderen daar niet zo’n zin in hebben. Zij willen op avontuur!
En de lezer wil dat ook. Kom maar op met het volgende boek!

Het boek bestaat uit hoofdstukken die gescheiden worden door een gekleurde pagina. Ook zijn er weer foto’s. Zelfs een enkele kleurenfoto.

Ransom Riggs (Florida) studeerde Engels aan het Kenyon College en ging naar de filmacademie aan de University of Southern California.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Bibliotheek der Zielen
Deel 3 /De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

‘Misschien leven er wel een heleboel mensen die nooit ontdekken dat ze bijzonder zijn.’

Je kan het niet geloven na zoveel avonturen, maar Jacob Poortman is nog steeds een jongen van zestien. En hij zit nog steeds in een tijdlus, waardoor hij al eerder (deel 1) in aanraking kwam met mevrouw Peregrines weeshuis. Haar weeskinderen zijn stuk voor stuk bijzonder en ook Jacob bleek bijzondere gaven te hebben. Hij voelt de aanwezigheid van de kwaadaardige wezens, de hulsels. Sterker nog: hij blijkt hen als enige te kunnen zien, en hun taal te spreken!
Een van andere de bijzondere kinderen is Emma, het meisje dat eigenlijk al honderd jaar moet zijn en ooit de vriendin van Jacobs opa was. Maar in een tijdlus verouder je niet, en nu is Jacob degene die op haar verliefd is.

Maar voorlopig is er geen tijd voor de liefde. Mevrouw Peregrine is ontvoerd, samen met een aantal bijzondere kinderen. Hulsels hebben het op hen gemunt en ook de schepsels, dienaren van de vijand, zijn gevaarlijk. Caul is die vijand. Hij hoopt het machtigste en krachtigste wezen in de wereld te worden. Daarvoor wil hij de zielen van de bijzondere kinderen hebben, maar vooral de ziel van die ene heeft hij nodig.
Samen met Emma en de pratende hond Addison is Jacob op zoek naar de plek waar Mevrouw Peregrine gevangen zit. Ze krijgen hulp van de schipper Sharon (!), maar helemaal zeker van zijn agenda zijn ze niet. Dezelfde twijfels hebben ze bij Bentham, die hen redt uit de burcht van de schepsels. Wie kunnen ze vertrouwen? En wat kan Mevrouw Peregrine voor hen doen als ze vrij is?

De apotheose volgt in een wervelend avontuur, waarin veel strijd geleverd moet worden, kinderen gered worden en weer gevangen, de hond uit het zicht verdwijnt om op het juiste moment weer op te duiken. De rol van Mevrouw Peregrine en van Bentham wordt langzaam duidelijk, en ook het raadsel van Caul wordt ontsluierd. Maar als de avonturen gedaan zijn komt het moeilijkste besluit pas voor Jacob: hij moet kiezen.
Kiest hij voor Emma, dan moet hij blijven, want buiten de lus zal zij snel verouderen. Maar zijn ouders dan? Die zijn vast nog steeds doodongerust!

Het derde deel, het slot, is opnieuw een prachtig vormgegeven boek, met ook weer van die prachtige foto’s erin. Via die foto’s zijn er linken naar onze werkelijkheid, en tegelijk zijn ze magisch. Het lijkt alsof de foto’s bij het verhaal gemaakt zijn, maar dat moet andersom zijn: het verhaal is rond de foto’s geschreven. En dat maakt het geheel net zo bijzonder als de bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine.
Een fantastische serie was dit, en de bijzondere manier van vormgeven van wat tenslotte (vergankelijke) jongerenboeken zijn, maakt dat deze drie boeken een sieraad in je kast zijn!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Omhulde stad
Deel 2 /De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

‘Dat idee beviel me wel, dat ons bijzondere talent geen gebrek was, maar een rijkdom; dat er bij ons niets ontbrak wat normalen wel hadden, maar dat zij een gebrek aan bijzonderheid hebben; dat we meer waren, niet minder.’

Dit is het vervolg op 'De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine'.
In het eerste deel hebben we gelezen hoe Jacob Portman in contact is gekomen met de bijzondere kinderen, onder leiding van mevrouw Peregrine. Jacob bevindt zich nu in het jaar 1940, en zijn mobieltje werkt niet, zijn ouders zijn vast gek van ongerustheid, maar daar kan hij niets aan doen. En Jacob ontdekt dat alle verhalen van zijn opa waar zijn. Hij heeft die niet uit zijn duim gezogen. Er zijn niet alleen bijzondere kinderen: een onzichtbare jongen, een jongen die doden tot leven kan wekken, een jongen die het bijenvolk als intieme vriend heeft, een meisje dat vuur kan maken zonder lucifers, en nog anderen.
Maar nu Jacob bij hen is, betekent dat dat ook hij een bijzondere is. Wat is zijn gave dan?
Dat ontdekt hij snel genoeg. De kinderen en mevrouw Peregrine worden namelijk bedreigd, er zijn wezens die hen aanvallen. En Jacob voelt het wanneer ze in de buurt zijn.

In dit tweede deel ontwikkelt hij zijn gave verder. Hij moet wel, want ze worden aangevallen en mevrouw Peregrine wordt ontvoerd. Haar weten ze gelukkig terug te krijgen, maar ze weten dat ze naar Londen moeten. Hun leider is namelijk veranderd in een vogel, en alleen een andere leider kan dat te niet doen. Op hun gevaarlijke tocht komen ze in een bijzondere menagerie, ontmoeten ze zigeuners, worden ze regelmatig aangevallen, en ontdekken ze dat ze een grote fout gemaakt hebben.
Jacob leert ook de liefde kennen, en dat brengt hem in tweestrijd.

‘Ik ben een oude vrouw!’ zei ze. ‘Jij denkt dat we op elkaar lijken, maar dat klopt niet. Deze persoon van wie je denkt te houden, is eigenlijk een heks, een verschrompeld oud vrouwtje dat zich verstopt in het lichaam van een meisje.’

Maar als je verliefd bent zie je daar wel een oplossing voor. Er zijn immers tijdlussen, waardoor de kinderen – nou ja! kinderen? – naar een tijd en plek kunnen waar ze willen zijn. Alleen is er nu een vijand die hen dat belet.
Wat moet hij doen: terug naar zijn ouders, die doodongerust zijn? Bij de bijzondere kinderen blijven, die vast en zeker nog niet klaar zijn met de strijd?

Fascinerend verhaal, dat vast nog niet klaar is. Dat hopelijk nog niet klaar is.
Meneer Riggs: we willen weten hoe het verder gaat!!!

Het boek is een prachtig vormgegeven geheel, net als het eerste boek. Opnieuw zijn er die prachtige en fascinerende oude foto's, die de schrijver deels via zijn vrienden gevonden heeft op rommelmarkten en zo. Hoogstens zijn ze hier en daar wat gefotoshopt, maar in feite zijn ze echt.

ISBN 9789044821802|hardcover|435 pagina's |Uitgeverij Clavis| maart 2014
Vertaald uit het Engels door Tine Poesen Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Deel 1 /De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine
Ransom Riggs

Jacob Portman heeft altijd veel met zijn opa op gehad; hij moet een fascinerend leven hebben gehad: opgegroeid in een weeshuis, zijn familie vermoord door de Duitsers, gevochten in een oorlog, oceanen overgestoken in een stoomschip, woestijnen doorkruist op de rug van een paard. Hij kon daar mooi over vertellen! Jake hing dan aan zijn lippen. Maar hij vertelde ook over monsters, die hem achterna zaten. ‘Verschrikkelijke monsters met een bochel, een rottende huis en zwarte ogen’. Dat kon natuurlijk niet waar zijn. Zoals ook de foto’s die hij liet zien niet echt konden zijn: Een kind dat in de lucht zweeft. Een jongen zonder hoofd; een jongen die een rotsblok hoog in de lucht houdt, en nog meer.
Jake luistert gretig, tot de dag dat hij net als zijn leeftijdgenoten de Kerstman afzweert. Dan zegt hij tegen zijn opa dat hij niet in sprookjes gelooft. Zijn opa is verbijsterd. Het zijn geen sprookjes, het is niet verzonnen, zegt hij. Maar vanaf dat moment veranderen zijn verhalen. Jacob krijgt er spijt van dat hij zijn grootvader niet geloofde op de dag dat hij hem aantreft in het bos achter zijn huis. Voor hij sterft, bazelt hij iets over een eiland, een brief, en niet veilig zijn. Jacob is op dat moment bijna zestien, en hij heeft wel zin in een avontuur. Beter dan vakantiewerk doen!

Zijn opa heeft een doos met foto’s nagelaten waarin een brief van ene mevrouw Pelegrine zit, volgens de poststempel afkomstig van een eiland bij Wales. Dat eiland, waarom er niet heen gaan op vakantie? Dan kan zijn vader mooi foto’s maken voor zijn nieuwe boek over vogels.
Ze vertrekken, en Jake gaat natuurlijk op zoek naar het weeshuis. Hij vindt de ruïne waar zijn opa gewoond heeft; het is gebombardeerd in september 1940. Een ruïne waar hem een groot geheim onthuld wordt. Zijn opa was niet gek… niet alleen vertelde hij de waarheid over de bijzondere kinderen, er was ook inderdaad een monster dat hem achterna zat.
Is Jacob wel veilig? Als hij ook ‘bijzonder’ is, wat is dan zijn gave? Wie of wat zijn ‘hulsels’ en ‘schepsels’? Wat is de rol van mevrouw Peregrine?

Fantasierijk verhaal over tijdreizen. Het wordt steeds beangstigender naarmate je verder in het verhaal verwikkeld raakt. Het wordt erg beeldend verteld, je ziet het als het ware voor je. Als Tim Burton ongeveer hetzelfde ziet, zal de verfilming die hij gaat maken, ook fantastisch zijn.
De bijzondere kinderen staan vrijwel allemaal op foto’s die ook in het boek staan, daar kan hij al niet omheen, maar er blijft genoeg in te vullen.
Behalve die foto’s en tekeningen die het boek een extra dimensie meegeven, is het ook prachtig vormgegeven qua omslag en kleur.
Apart boek, zelfs in deze tijd waarin de meest fantasierijke verhalen uitgegeven worden. Toen het verhaal uit was, ontdekte ik een verantwoording van de foto's! Ze zijn helemaal geen trucage, geen nepfoto's, ze zijn echt!!

ISBN 9789044817171 | hardcover |336 pagina's| Clavis | maart 2012
vertaald uit het Engels door Tine Poesen Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 15+

Ransom Riggs