Het paviljoen van de vergeten concubines
Pim Wiersinga

China eind 18de eeuw.
In deze roman in brieven lezen we het verhaal van de vrouwelijke keizerlijke tolk tweede klasse genaamd Cao Baoquin. Zij verblijft in het Paviljoen van de Vergeten Concubines, in feite is het een fraaie naam voor het afgesloten verblijf na verbanning van het keizerlijke hof. Cao is daar naartoe gezonden omdat haar kwalijk werd genomen dat de Britse gezant Macartney weigerde te knielen voor de keizer.

Cao is een zeer geletterde vrouw, ze was ooit de minnares van de inmiddels overleden auteur Cao Xequin. In haar brieven aan de keizer vraagt ze om vrijlating en vertelt ze hoe het meesterwerk van Xequin Droom van de Rode Kamer tot stand kwam en welke rol zij in dat boek speelt. Het boek is zo populair dat het onrust in China en aan het hof veroorzaakt.
De vertrouweling van de keizer, Heshen, is echter corrupt en onderschept de brieven. Cao wordt zelfs gemarteld wegens 'verregaande brutaliteit', volgens Heshen uit naam van de keizer, maar het is Heshen zelf die de opdracht gaf. Dit ontstemt de keizer zeer en Heshen wordt ter dood veroordeeld, maar het blijkt een vonnis dat niet doorgezet wordt.

Cao verzoekt om vrijlating onder het mom dat zij graag wil tolken voor de nieuwe gezant Isaac Titsing. - In verband met de vieringen van het zestigjarig keizerschap van Keizer Qianlong werd Titsingh benoemd tot Nederlandse Ambassadeur aan het hof van de keizer van China. - Zij kent Titsing, en acht hem zeer hoog, vanwege haar werk in Deshima, de handelspost bij Japan. Dit is in haar voordeel omdat zij zo de Chinese keizer van de nodige informatie over Titsing kan voorzien. Ook Isaac Titsing wil Cao graag weerzien en indien het onbetamelijk is dat een vrouw voor een man werkt, is hij zelfs bereid haar te trouwen. Dit verzoek wordt door Cao afgewezen omdat zij Titsing te hoog acht...

Ondertussen blijkt Cao een leidende rol in het paviljoen te hebben. Haar welbespraaktheid maakt dat de overige concubines ontzag voor haar krijgen. Cao schrijft zelfs een boek, iets wat in die tijd zeker niet gedaan werd door een vrouw. Langzamerhand krijgt zij steeds meer invloed...

De brieven van Cao Baoquin zijn met veel omzichtigheid geschreven, Zij probeert zoveel mogelijk de keizer te eren maar evengoed zegt zij in alle voorzichtigheid en met veel egards wat zij op haar hart heeft. De taal die zij gebruikt is voorzien van vele bijzinnen en uitweidingen om vooral de keizer niet te ontrieven. Er spreekt een grote intelligentie uit haar brieven.
Het is verbluffen hoe Pim Wieringa zich heeft weten te verplaatsen in de taal, tijd en omstandigheden van Cao Baoquin. Als lezer moet je de tijd nemen om de brieven goed door te lezen en te beseffen wat Cao Baoquin in feite allemaal vertelt. In deze tijd van korte twitter en korte sms-berichtjes en snelle taal in hapklare brokken zal het voor menigeen wennen en lastig zijn om dit boek in de voorzichtig gekozen taal en de omtrekkende bewegingen te lezen. Toch loont het de moeite want er ontvouwt zich uiteindelijk een erg boeiend en ontroerend verhaal dat je lang zal bijblijven.

ISBN 9789062658541 Paperback 206 pagina's Uitgeverij In de Knipscheer oktober 2014

© Dettie, 28 april 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER