http://www.olgaponjee.nl

Het verdronken land
Olga Ponjee

Een groot deel van Nederland is nog niet zo lang geleden geteisterd door een vreselijke storm. Dijken zijn verwoest en hielden het water niet meer tegen. Dorpen en steden zijn weggespoeld, vele mensen en dieren omgekomen. Het gedeelte van Nederland dat nog geen wateroverlast heeft stroomt vol met vluchtelingen, die de nodige problemen met zich mee nemen. Onvoldoende huisvesting, niet genoeg voedsel, te weinig medicijnen.

Hoofdpersoon Loekie is op haar voormalige, deels ondergelopen school, die niet meer in gebruik is. Er wordt een actie gehouden ten bate van de vluchtelingen. Ze is in de buurt van de aula, waar premier Berk onverwachts een woordje zou komen doen. Dat was niet bekend gemaakt, maar toch wisten mensen er van. Loekies moeder onder andere, zij pusht haar dochter om de premier wat vragen te gaan stellen. Maar op het moment dat ze haar telefoon richt op Emir Berk en haar eerste vraag stelt, wordt er geschoten. Loekie filmt zodoende onbedoeld de moord op de premier.

Daarna is zij doelwit van de moordenaars die willen weten wat ze gezien heeft. Als ze op de vlucht slaat denkt ze eerst aan Joris, haar vriendje. Maar als ze hem een berichtje wil sturen toetst ze – per ongeluk? - het telefoonnummer in van haar vroegere buurjongen, Jacinto.
Jacinto is op dat moment met zijn zusjes en ouders op weg naar Eindhoven, om het vliegtuig te nemen naar Curaçao. Als hij het berichtje leest, laat hij zijn familie achter, en rijdt naar Utrecht. Hij stuit op wanhopige en boze vluchtelingen, die hem tegen willen houden. Iemand redt hem en neemt hem mee naar Laag-Catharijne, een vreselijk oord, aangeduid door de overheid, waar mensen die geen andere vluchtmogelijkheid hebben, proberen in leven te blijven. Hij doet daar een vreselijke ontdekking.
En dan is er nog een derde jongere, Felix, de zoon van een beruchte rechtse politicus. Felix wordt ontvoerd, maar hij begrijpt niet waarom.

Deze drie jongeren gingen niet echt met elkaar om toen alles nog goed was, maar het ziet er nu al snel naar uit dat zij elkaar beter gaan leren kennen. Alle drie voeren zij op een eigen manier strijd tegen een partij waarvan ze eigenlijk niet eens weten wat die van plan is. Of überhaupt wie er allemaal bij horen. En zo weet de lezer dat dus ook niet. Lang blijft de twijfel bestaan wie er bij de goeden en wie bij de slechten horen!
Hoe het zit wordt duidelijk in drie verhaallijnen, waarbij er steeds gewisseld wordt van vertelperspectief. Loekie is het meest aan het woord, zij is een vrij resolute jongedame die zich ogenschijnlijk niet zo veel aantrekt van wat anderen van haar denken.

Een dystopische maar erg realistische roman voor jongeren, goed te lezen door ouderen. Er worden vraagstukken aan de orde gesteld waarop niet zo een-twee-drie een antwoord te geven is.

‘Is de EU ons komen helpen? Heeft de storm het beste in ons naar boven gehaald? Doe toch niet zo naïef, meisje. We gaan elkaar aan stukken trekken over de laatste huizen, de laatste happen eten, de laatste medicijnen. En wie denk je dat de strijd wint? De mensen die lief samenspelen? Of de mensen die bereid zijn tot verschrikkelijke dingen?’

Is Loekie inderdaad naïef? Bewijst immers de geschiedenis niet dat bovenstaande woorden waar zijn?
Ze antwoordt:

‘Ik heb nul beesten gezien. Alleen maar mensen die elkaar hielpen. Die mij hielpen, ook al kenden ze me niet.’

Misschien zet dit boek lezers aan het denken. Zo niet, dan lees je een spannend verhaal over drie bewonderenswaardige jongeren. Het is een boek dat je niet makkelijk weglegt, steeds is er die cliffhanger waardoor je verder wil lezen. En de humor ontbreekt niet:

‘Het was een meer. Een ondergronds meer dat zich voor hen uitstrekte. Er zaten ratten aan de waterkant, die tegen elkaar krijsten in het Algemeen Beschaafd Rats. Half in het water, half op de stenen lag een roeibootje, bij elkaar gehouden door touwtjes, spijkers en schietgebedjes.’

Olga Ponjee (1983) schrijft boeken, films en games. In haar vrije tijd maakt ze historische kostuums en metselt ze muurtjes van baksteen.

ISBN 9789491875700 | Hardcover | 192 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | 8 februari 2019
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 8 februari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het verdronken land
Olga Ponjee

Wat een verrassende omslag! Het lijkt op een krantenpagina, waar het even zoeken is naar de naam van de schrijfster. Op de achterflap staan er nog enkele en daar vind je meer informatie.
De artikelen handelen over de inhoud van het boek: twee rampen overvallen ons kleine landje: eerst is er ’de Witte Herfst’ geweest, in september. Na een bizar koude maand zorgde de dooi voor overstromende rivieren, waarbij het water zover steeg dat niet alleen de uiterwaarden vol liepen, maar het water ook huizen die iets verder van de rivier verwijderd lagen onderliepen. En toen kwam de tweede ramp: regen. Nog meer regen, het bleef regenen.

‘De kinderen die hun hele herfstvakantie binnen moesten zitten. Snelwegen stonden blank. Schiphol lag drie dagen plat vanwege een storm. Wetenschappers begonnen hun zorgen te uiten over de dijken en de duinen, werkgevers over hun lege kantoren en supermarktdirecteuren over de haperende toevoer van goederen voor hun winkels. Iedereen was ontevreden.’

De Randstad loopt vol water. Elektriciteit werkt nog maar amper, gastoevoer is er ook niet, en de winter nadert. Er zijn evacuaties, maar niet voldoende. Er zijn vluchtelingenkampen, voedselrantsoenen, het hele land is ontwricht geraakt. Tot overmaat van ramp dreigt de Europese Unie de handen af te trekken van Nederland.

Morrende mensen, radeloze politici die elkaar in de haren zitten, en daar tussen in bevindt zich Loekie, een tiener. Haar ambitieuze moeder wil dat ze zich in de nabijheid begeeft van premier Berk als die een toespraak gaat houden. Ze heeft een cameraatje opgespeld gekregen.
Loekie filmt inderdaad, maar niet een toespraak die in alle orde verloopt. Er is een moordaanslag op de premier, wiens positie omstreden is vanwege zijn afkomst. Emir Berk sterft, en Loekie wordt ongewild een getuige. En verkeert ze in gevaar. Natuurlijk willen de daders het gefilmde vernietigen. Ze doet een beroep op Joris, de jongen met wie ze sinds kort een onstuimige relatie heeft.

Intussen is Loekies jeugdvriend, Jacinto, door zijn ouders meegenomen om uit het land te vluchten. Maar als het vijfjarige zieke broertje niet in het vliegtuig mag, gaan ze met z’n tweeën terug. Terug de chaos in, waar diverse partijen elkaar bestrijden. Woorden zijn niet meer genoeg, er zijn klopjachten, er zijn zwervers die wanhopig in leven proberen te blijven en er zijn mensen, rijk en/of invloedrijk, die hun eigen plan trekken.
Loekie en Jacinto krijgen hulp uit onverwachte hoek: Felix, de verwende zoon van een politicus.
Complotten ontvouwen zich, gevaar ligt overal op hen te wachten, en het begint er steeds meer op te lijken dat ze machteloos zijn.

Deze dystopische Young Adult bestaat uit een werveling van avonturen, en is ook met de juiste vaart geschreven. Je ziet niet aankomen wat de schrijfster in haar pen heeft, ze maakt er een reuze spannend verhaal van, zoals dat hoort in een dystopie. De lezer herkent allerlei details uit het echte leven, vooral uit de politieke wereld, zonder dat er echt sprake is van een persiflage. Verrassend woordgebruik en humoristische voorvalletjes zijn er ook, de humor ontbreekt niet.

'Terwijl Jacinto langs hem heen vloog, dankte Felix stilletjes de goden van de Oppervlakkige Uiterlijkheden dat zijn hoofd bespaard was gebleven wat de deur nu te verduren kreeg. '

En de drie tieners zijn gewoon mensen van vlees en bloed: Ze moeten roeien met de riemen die ze hebben, ze hebben geen magische eigenschappen, en alles blijft binnen realistische mogelijkheden. Ze moeten dan wel hun onschuld afwerpen om zich tegen volwassenen te kunnen verweren, op het terrein van de liefde moet nog heel wat ontdekt worden.

ISBN  9789090287256 | Paperback| 391 pagina's| Uitgeverij de Marge |oktober 2014

© Marjo, 19 november  2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER