Identiteit
Meke Levenga

‘Het eerste wat mij opvalt als de deuren van de bus van lijn 301 opengaan, is dat de buschauffeur niet lang meer te leven heeft. Het getal 4545, dat boven zijn hoofd hangt, vertelt me dat hij vijfenveertig is en dat hij ook op die leeftijd zal overlijden. Wanneer precies weet ik niet, maar hopelijk niet te snel.’

De eerste alinea van het boek vertelt ons meteen dat de hoofdfiguur bijzonder is. De gave die hij heeft, kunnen zien hoe oud iemand is en op welke leeftijd hij of zij zal overlijden, brengt hem geregeld in moeilijkheden. Hij wist tot zijn achtste niet beter of iedereen zag die getallen. Toen hij ontdekte dat het niet zo was, stopte hij zijn gave ver weg. Zijn ouders en broer wisten het, maar die hebben het nooit echt geloofd. Ze negeerden tenminste zijn waarschuwing op die ene fatale dag waarop zijn broer om het leven kwam en waarbij zijn moeder ernstig gehandicapt raakte. Sindsdien is zijn vader niet te genieten, hij negeert zijn zoon en zijn vrouw, voor wie hij een verzorgster in huis heeft geregeld.
Natuurlijk ziet Roman het getal nog steeds. Behalve bij zichzelf.

Roman zoekt zijn ontspanning in het freerunnen, in zijn eentje in het bos. Nogal een riskante sport, maar het helpt hem alle ellende te vergeten. Want zorgen heeft hij absoluut. Thuis een nare sfeer, zijn moeder onaanspreekbaar, op school een buitenbeentje. Hij is pas begonnen op een nieuwe school, nadat hij bij een vorige geschorst is, omdat hij betrokken was geraakt bij een vechtpartij die voor de ander niet zo best afliep. Maar: de broer van het slachtoffer, eveneens geschorst, zit nu op dezelfde school als hij! En die is vast van plan zijn broer te wreken.
De problemen vliegen hem opnieuw om de oren. Gelukkig is er Maggie, een klasgenootje, met wie hij vriendschap sluit. Maar haar getal is niet gunstig.
Kan hij haar leven verlengen? Kan hij überhaupt in bepaalde gevallen voorkomen dat mensen sterven?

Identiteit is een debuut. Dat had meteen een schot in de roos kunnen zijn, maar het verhaal is wat onevenwichtig en rammelt hier en daar. Het onevenwichtige zit ‘m in de loop van het verhaal. Aanvankelijk is er helemaal geen sprake van een thriller zoals het boek wel genoemd wordt. De vader is wel politieman en werkt aan een moordzaak, maar veel meer dan dat is het niet: geen slachtofferverhalen, geen verdachten. Alleen een vader die steeds meer met zijn werk bezig is. Op een eigenaardige manier: hij werkt meer en meer thuis, sluit zich zelfs op in de kelder. Moet een politieman niet op sporenjacht of overleggen met collega’s?
Aanvankelijk is er sprake van een seriemoordenaar die het voorzien heeft op een moeder en een dochter. Zomaar ineens blijkt dit patroon te veranderen, niet zo geloofwaardig.

Het gegeven van dat getallen is zeker een interessant gegeven, hoewel niet origineel, maar de uitwerking rammelt een beetje.
Een eerste aanwijzing naar de dader lijkt achteraf even in het verhaal geplaatst te zijn, omdat die dader anders te veel uit de lucht zou komen vallen?
En dat twee scholieren zonder meer op bezoek kunnen gaan in de gevangenis lijkt ook onwaarschijnlijk.
Maar zoals gezegd: het is een eersteling, en er zit zeker potentie in. De spanningsboog zit er goed in, en het gevoelsleven van de hoofdpersonen is ook uitstekend beschreven. De dialogen, vaak een valkuil, kloppen ook.
Dus op naar een tweede boek!

Meke Levenga (Groningen) studeert Arts, Culture and Media, vast van plan redacteur te worden. Identiteit is haar debuut.

ISBN 9789044843675 | Hardcover | 302 pagina’s | Uitgeverij Clavis | april 2022©

Marjo, 15 juni 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER