Na-werk-tijd
Toegewijd leven
Marinus van den Berg

De bekende pastor schreef dit boekje nadat hij in december 2015 afscheid nam als pastor van een verpleeghuis in Rotterdam. De titel kan en mag op verschillende manieren worden gelezen. Van den Berg zegt: 'Ik ben wel gestopt met werken, maar niet met aandacht voor mensen', pag 21.

Het boekje bevat allerlei overpeinzingen tijdens wandelingen en uitstapjes die hij maakt in zijn vrije tijd die nu dagelijks voorhanden is. Zo loopt hij in etappes het Westerborkpad.

Het boekje bevat losse en toegankelijke gedachten in proza en poëzie n.a.v. de nieuwe levensfase die aanvankelijk onwennig aanvoelt maar na verloop van tijd z'n eigen goede kanten heeft. Letterlijk gaandeweg ontdekt Van den Berg dat hij ook nu dichter bij het leven, bij mensen en zichzelf komt te staan:

'dat ik dus in een tussentijd leef - het is een tijdsbesef dat zich met mijn ouder-worden sterker opdringt', pag 111.

 
Het is een aardig boekje maar of dit aan het omvangrijke oeuvre van deze auteur nu zoveel toevoegt?

ISBN 9789025906115 | Paperback | 143 pagina's | Uitgeverij Ten Have | september 2017

© Evert ven der Veen, 15 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Meegaan tot het eind
Stervende mensen bijstaan
Marinus van den Berg

Dit is een fijngevoelig en zinvol boek over de laatste levensdagen van een mens. Het stervensproces wordt gevoelig vertolkt in zijn opeenvolgende fasen:
- Hoe lang duurt het sterven?
- Hoe gaat het sterven?
- Waken 
- De laatste zorg

'Wie is de stervende voor u?' Een goede vraag die aan het begin van het boek gesteld wordt. Ieder mens heeft zijn of haar eigen relatie tot degene van wie men binnenkort afscheid zal nemen.

'Sterven is steeds meer niet kunnen' (pag 37). In die ogenschijnlijk simpele uitspraak ligt in feite álles opgesloten. De toenemende beperkingen van de stervende en de betrokkenheid van degene die er omheen staan. 'Sterven is een onbekend gebied betreden' (pag 48) zoals Jacqueline van der Waals in een lied zegt: 'moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land'.

We zijn tegenwoordig geneigd om het sterven vooral 'mooi' te maken; het wordt gezien als een persoonlijke voltooiing van het leven. Daarom is het goed dat de auteur benoemt dat sterven ook onaangenaam kan zijn voor de omstanders (afstotend ziekteproces, geur, ontlasting).

'Bij het sterven 'passeren' de voorbije generaties; er gaat een generatie voorbij en er schuift er een op. Wie achterblijft, kijkt naar wie zijn voorgegaan', pag 61.

Een dergelijk boek was er nog niet!

ISBN 9789025905804 | Paperback | 123 pagina's | Uitgeverij Ten Have | februari 2017

© Evert van der Veen, 17 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER