Lily Murray

https://www.facebook.com/lilymurraybooks

Onze tijd op aarde
Illustraties: Jesse Hodgson
Tekst: Lily Murray

Levende wezens hebben per definitie een beperkte levensduur. Maar die kan heel verschillend zijn. Als je een lijstje maakt, van kort tot lang, dan staat de eendagsvlieg bovenaan, want die leeft hoogstens een dag, terwijl onderaan de lijst een dier staat dat zelfs onsterfelijk genoemd wordt: een kwalsoort. De makers van dit boek hebben een keuze gemaakt zodat er een bepaald verloop in de lijst is.
Daar zitten dieren bij die we allemaal wel kennen, zoals de honingbij: die leeft 5 tot 7 weken, de grizzlybeer: 20 tot 30 jaar; de Afrikaanse olifant: 60 tot 70 jaar en de Groenlandse haai: 400 jaar.
Die laatste ken je misschien niet, maar er is de laatste tijd meer aandacht aan het dier besteed. Dus wie weet ken je hem toch wel.

Bij de bepaling van de levensduur gaat men er natuurlijk van uit dat de dieren een leven leiden zolang als mogelijk. Ze ontmoeten dan geen rovers. Want heb je het bijvoorbeeld over dwerggrondel, die kan 59 dagen leven, maar hij wordt in grote getale opgegeten door andere dieren.

Want zo gaat dat in de natuur: het lijkt wel of dieren leven om opgegeten te worden! Ze moeten voldoende eitjes leggen om er voor te zorgen dat er iets van overblijft, om volwassen te worden en op hun beurt voor nakomelingen te zorgen. Die dan weer voor een deel opgegeten worden.

Tja, zo gaat dat. Al zijn er ook dieren die sterven van ouderdom. De Groenlandse walvis, de glasspons en de noordkromp bijvoorbeeld.
Je merkt wel dat er bijzondere dieren in dit boek staan. De magicicade of de kakapo, daar heb je misschien nog nooit van gehoord.
Maar de orang-oetan of de kameleon ken je vast wel. Hoe oud zouden die kunnen worden?

Bij sommige dieren wordt ook verteld waar het aan ligt dat ze oud worden. Het kan zijn dat ze de hele winter slapen (grizzlybeer), of een groot deel van hu leven hoog in de lucht doorbrengen (vleermuis).

In dit boek vind je heel veel interessante verhalen, die allemaal voorzien zijn van prachtige illustraties.
Een aanwinst dit boek!

Lily Murray schrijft boeken voor kinderen, zowel fictie als non-fictie.
Jesse Hodgson studeerde illustratie aan de University of West England in Bristol, waar ze tegenwoordig woont en werkt.

ISBN 9789047714590 | Hardcover| 61 pagina’s | Uitgever Lemniscaat | juni 2023
Afmeting: 23.4 x 30.6 | Vertaald uit het Engels door Steven Blaas | NUR 223 | Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

50 helden
die de wereld mooier gemaakt hebben
illustraties: Anna Albero
tekst: Lily Murray

In dit boek wordt iedereen geëerd, allemaal krijgen ze een beker voor hun fantastische prestaties. En niet omdat ze hard hebben gelopen of ver kunnen zwemmen of uren lang paal hebben gezeten. Nee het gaat om mensen die anders dan andere mensen konden of durfden te zijn.

Het is een enorm gevarieerd gezelschap dat we aantreffen. Van Confucius tot J.K Rowling, van Einstein tot David Bowie. Iedereen krijgt een prijs.
Einstein krijgt een prijs omdat hij zo nieuwsgierig was. Hij bleef altijd maar vragen: 'Waarom gebeurt dit?' of 'Hoe werkt dat?'
David Bowie krijgt niet de prijs voor de beste muziek maar voor Jezelf uiten!

'David was niet alleen geliefd om zijn muziek maar ook om zijn creativiteit. Hij creëerde personages en droeg aparte kostuums en make-up. Hij hield nooit lang vast aan één bepaalde muziekstijl of kledingstijl en inspireerde zijn fans om zichzelf te uiten en trots te zijn dat ze anders waren.'

© Anna Albero Erg leuk is het verhaal over Mary Anning (1799-1847) die de prijs voor fossielenjager krijgt.
Ze kwam uit een arm gezin met negen kinderen maar alleen haar broer en zij bleven in leven. Ze leerde zichzelf lezen en schrijven en hielp haar vader bij het zoeken naar fossielen. Toen ze elf was overleed haar vader en een jaar later ontdekt haar broer een schedel in een rots. Mary hakt het voorzichtig uit en er komt een heel skelet tevoorschijn van een ichthyosaurus, een zeereptiel dat in de tijd van de dinosaurussen leefde. Ze vond nog veel meer fossielen.

Wetenschappers uit heel Europa en Amerika kwamen kijken en met Mary praten over haar ontdekkingen. Door haar veranderde de kijk op de prehistorie. Maar Mary was wel een vrouw, en vrouwen mochten niet studeren... Haar werk werd daarom vaak beschreven door mannen... haar naam werd vaak niet eens genoemd.
Maar in 2010 kwam er eerherstel en werd ze opgenomen op een lijst van tien Britse vrouwen die de wetenschap het meest hebben beïnvloed.

Bij de verhalen, die per persoon twee bladzijden beslaan, staan mooie illustraties die gemaakt zijn door Anna Albero. Ze heeft een ingetogen maar wel duidelijke stijl.
Ook lezen we allemaal leuke weetjes over de besproken held.

Natuurlijk is er ook een prijs voor... prijsuitreiken! Drie keer raden wie de prijs krijgt... Jawel... Alfred Nobel!
Hij wilde niet bekend staan als de man die dynamiet uitvond dus schreef hij in zijn testament dat zijn geld besteed moest worden aan de (zeer bekende) Nobelprijzen! Hoe bijzonder is dat!

De verhalen worden niet op chronologische volgorde weergegeven, Anne Frank wordt bijvoorbeeld voor Cleopatra genoemd. Achterin het boek staat wel een fraai getekende tijdlijn, te beginnen bij Sappho (630 voor Christus) en te eindigen met Malala (1997) waarbij ook in het kort hun prestatie wordt gemeld.

Op deze manier zoals de mensen gepresenteerd worden, is geschiedenis ineens helemaal niet zo saai, integendeel, je blijft lezen en je verwonderen wat mensen allemaal durfden en bedachten om de wereld vooruit te helpen!
Prima boek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dinosauriërs
illustraties: Chris Wormell
tekst: Lily Murray

In dit enorm grote boek lezen we over de gigantische dieren die in vroeger tijden leefden, de dinosauriërs.
Veel kinderen en volwassenen zijn er door gefascineerd en het is natuurlijk ook bijzonder om te bedenken dat deze dieren ooit over onze aardbol rondliepen. Toch werd de dinosauriër pas in 1824 ontdekt en dankzij steeds verdergaande onderzoekstechnieken komen we steeds meer te weten over deze bijzondere dieren. Deze kennis is in gewone, begrijpelijke taal samengevat in dit boek, met daarbij paginagrote (37 x 27 cm) prenten. Het boek wordt ons overigens gepresenteerd als zijnde een museum.

"Elk hoofdstuk behandelt een andere afdeling. [...] Bestudeer elk collectiestuk grondig. In enkele zalen zie je hoe de wereld eruit zag toen de dinosauriërs leefden, toen vreemde planten de aarde bedekten en het grootste zoogdier amper zo groot was als een muis.[...] Treed binnen in het dinosauriërmuseum en ontdek de ongelooflijke, angstaanjagende maar ook hele vernuftige dieren die hier opnieuw tot leven komen."

Het boek begint met een stamboom (cladogram) van dinosauriërs waarop we kunnen zien 'hoe groepen dinosauriërs aan elkaar verwant waren en hoe ze evolueerden van dinosauriërs met twee poten en schubben tot reuzen met vier poten en vliegende soorten'. We lezen wanneer ze leefden en dat was in de tijd dat de aarde nog één groot continent was.

© Chris Wormell & Lily Murray De eerste dinosauriër die ons getoond wordt, is een Sauropodasoort een planteneter met een enorm lange nek als een giraf en met een klein kopje, het lijf is groot en zwaar met daaronder olifantspoten, de staart dient om het dier in evenwicht te houden. Dit soort dinosauriërs, waren meer dan 100 miljoen jaar op aarde! We zien het dier evolueren naar Titanosaria, een zwaarlijvigere variant van de Sauropoda.

De Theropoda is een andere soort dinosauriër. Deze heeft voeten als een vogel, met tenen en 'nagels'. Hun nek en het lijf is veel korter, de staart langer en slanker. En zo verschijnen er allerlei soorten dino's in dit boek.

We zien dinosariërs met een rugkam, met korte voorpoten, met voorpoten die een vleugelvorm krijgen - met veren - tot de dinosauriër die geheel bedekt is met veren (de Oviraptorosauria) - De dinosauriërs legden ook eieren. - We zien de meest vreemdsoortige dino's voorbij komen. Half vogel, half reptiel met verenstaart en/of opgekrulde teennagels die als haken vooruit steken. De gevederde dino's klommen ook in bomen...

Van belang voor het onderzoek naar dinosauriërs zijn natuurlijk de vondsten zoals in de provincie Lianoning waar dankzij een dikke laag as en lava de huid, veren en de inhoud van de maag van dino's goed geconserveerd bleken waardoor bekend werd waarmee de dieren zich in leven hielden.

© Chris Wormell Andere dino's hadden meer weg van de schildpad maar dan zonder schild. Maar er waren ook soorten die 'eendensnaveldinosauriërs' worden genoemd, dankzij hun bijzondere koppen met 'eendensnavels' hoewel sommige meer op de kop van een bok, of gnoe lijken. (zie afbeelding)

Verder zijn er dinosauriërs met een pantser en/of beenplaten of stekels.

Sommige Stegosauria hadden stekels aan de zijkant. Zij schrikten vijanden vast af. Uit fossielen konden wetenschappers afleiden dat de stekels op hun staart werden gebruikt als wapen.
De Ankylosauria, die meer weg heeft van de krokodil maar dan met korte puntige beenplaten, had zelfs een knots aan het eind van zijn staart!

De Marginocephalia is zeer indrukwekkend op de afbeelding. Hij heeft in de verte iets weg van de neushoorn maar zijn bek is van snavelvormig been en de vier hoorns zijn enorm. Het is nauwelijks voor te stellen dat het een planteneter was, zo vervaarlijk ziet het dier er uit.
Een andere dinosaurus heeft een schapenkopje, de 'krullen' bestaan uit korte beenstompjes.
Maar er zijn ook dino's die indrukwekkende beenplaten op hun kop hebben, het lijkt een mengeling van een schild zoals die door soldaten werden gebruikt en het latere hertengewei.

Achterin het boek treffen we nazaten van de dino's aan zoals de schildpad en krokodil. Ons wordt uitgelegd hoe het kan dat zij het wél overleefden en zoveel andere dinosoorten niet.

Bij elke dino wordt verteld wat zij aten, hoe hun gebit samengesteld was (belangrijk voor het soort voedsel dat zij tot zich namen) in welk tijdperk zij leefden, waar hun huid uit bestond, de vorm van hun poten en de latere vleugels van enkele soorten. Kortom, het boek geeft een vrij volledig beeld van de fascinerende dieren die dinosauriërs zijn.

Het boek is volgens de uitgever geschikt voor kinderen vanaf ca. 12 jaar maar het is zeker ook geschikt voor volwassenen.
De prenten - houtgravures en linosnedes - zijn sober maar duidelijk en indrukwekkend.
Voor de dinoliefhebber is dit boek echt een must!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Non-fictie jeugd

Lily Murray