Jennifer Wright

Olive & Jo
Jennifer Wright

Een vriend heeft te allen tijde lief, en een broeder wordt in benauwdheid geboren.
Zo begint het bijzondere verhaal van Olive en Jo. Twee meiden met een totaal ander karakter die tijdens de Tweede Wereldoorlog ongewild met elkaar in aanraking komen en de gevolgen van deze oorlog de rest van hun leven mee moeten dragen.

De ranch waar Olive als klein meisje opgroeide en zij zich veilig voelde, wordt in 1944 door het Amerikaanse leger in beslag genomen. Waarom? Dat blijft heel lang onduidelijk voor tiener Olive, maar ook voor ons als lezers. Auteur Jennifer Wright weet de geheime missie van het leger heel lang als een dreigend iets boven het verhaal te laten hangen. Pas aan het einde van het boek wordt alles duidelijk en vallen er heel veel puzzelstukjes op zijn plaats.

Olive wordt door haar moeder en stiefvader verbannen naar Alamogordo, een stadje in Nieuw-Mexico. Daar woont haar oma en daar zal ze veilig zijn. Duidelijke communicatie ontbreekt en Olive ervaart het allemaal als een afwijzing. Als ook nog blijkt dat haar oma aan het dementeren is en zij voor haar moet zorgen in plaats van andersom, wordt Olive echt opstandig.

En dan ontmoet zij Jo, de dochter van de sergeant die haar ouderlijk huis heeft ingevorderd. Hoe aardig en vol vertrouwen Jo ook is, nooit zal ze vrienden met haar worden! Want een echte vriend is iemand op wie je kunt rekenen en die je kunt vertrouwen. Het is iemand die, net als een broer of zus met wie je close bent, loyaal en zorgzaam is, die voor je klaarstaat in moeilijke tijden. Als je je best doet voor een vriend die het moeilijk heeft, doe je precies wat een echte broer of zus zou doen. En de band die zulke vrienden bindt, wordt niet verzwakt door beproevingen. Hun vriendschap wordt dan juist sterker omdat hun liefde en respect voor elkaar toenemen. En ook al wil Olive zo’n vriendschap nooit met Jo sluiten, is dat toch wat ze gaat ervaren:

Haar bleekblauwe ogen waren groot en oprecht en een van haar mondhoeken krulde omhoog in een halve glimlach. Dit meisje had niets – en alles tegelijk. Haar huis was leeg, maar haar hart was vol. En om de een of andere reden maakte ze zich meer zorgen om mijn verdriet dan om haar eigen deprimerende, overweldigende werkelijkheid.
Ze was een vriendin. Dat kon ik nu wel toegeven. Een echte vriendin. Misschien wel de eerste die ik ooit gehad had.

Het verhaal vanuit Olive’s oogpunt lees je in de ik-persoon en vindt plaats in 1944 en 1945. Het verhaal vanuit Jo gezien lees je in de derde persoon enkelvoud en vindt plaats in 1952. Pas aan het einde van het boek komen de verhalen samen op 16 juli 1945.
Jennifer Wright weet de verhalen van beide meiden zo pakkend te schrijven dat het je als lezer niet koud laat. Het is zelfs hartverscheurend om te lezen. Ook weet ze de plots zo boeiend te schrijven dat je het boek eigenlijk in één keer wilt uitlezen.

Die eerste zin waar het boek mee begint, geeft precies weer waar het hele verhaal van Olive & Jo om draait: wat er ook gebeurt, een vriend heeft te allen tijde lief.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sterrenregen
Jennifer Wright

Helen verloor haar derde baby op de trouwdag van mijn zus.
Ik had geprobeerd het aan Melissa te vertellen. Had geprobeerd haar te vertellen dat Helen zwanger was, dat de late aprilhemel te rijp was en – het voornaamste – dat trouwen sowieso al een ongelooflijk stom plan was. Maar zij zei dat ik niet zo gemeen moest doen en haar met haar jurk moest helpen. Haar jurk. Overal stof en dode gewassen, en het enige waar zij zich druk om maakte was of ze er wel mooi uitzag voor Henry.
Natuurlijk kleurde de hemel rond het middaguur zwart. Maar niet van de regen. Het kwam nooit meer door de regen.

Zo begint het boek Sterrenregen. Het eerste gedeelte van het verhaal speelt zich af in Oklahoma waar begin 20e eeuw een grote droogte heerst. Veel boeren kunnen daardoor het hoofd niet meer boven water houden en vertrekken uiteindelijk naar andere delen van Amerika.

Ook de familie Baile heeft het zwaar. Na het overlijden van moeder Baile zijn dochters Melissa en Kathryn erg op elkaar aangewezen. Melissa zorgt voor haar kleine, gehandicapte zusje en hun vader trouwt met Helen. Zodra Melissa echter met een rijke erfgenaam trouwt en in een andere stad gaat wonen, verandert het leven van de beide zussen totaal. Tegen de zin van Kathryn in, besluiten haar vader en Helen de boerderij, die grote verliezen lijdt, achter zich te laten en te vertrekken naar Indianapolis. Daar zal Kathryn ook geopereerd kunnen worden aan haar klompvoet.

De rauwe emoties die deze veranderingen teweegbrengen bij zowel Melissa als Kathryn worden door de schrijfster Jennifer Wright tot in details weergegeven. Confronterend en heftig. Als lezer word je meegezogen in de neerslachtige sfeer, maar altijd is er toch nog een klein vleugje hoop:.

Net als wij was dit land veranderd, bezaaid met littekens. Mooi viel het niet te noemen. Het was dor en droog en bezweek bijna onder de zon die maar niet wilde stoppen met schijnen en wolken die maar niet wilden openen. Het was een gewelddadige plek, vatbaar voor woede en wreed voor diegenen die hier niet thuishoorden. Maar voor hen die deze plek wel thuis noemden, was het vredig. Het was vredig, ondanks de ontberingen, ondanks alle verdriet, ondanks alle onzekerheid. En die vrede moedigde ons aan om vol te houden, om nog één keer te bidden, om de wonden van onze hebzucht te verbinden, in plaats van het land aan zijn lot over te laten.

De verhaallijnen van Melissa en Kathryn wisselen elkaar per hoofdstuk af. Omdat beide verhaallijnen in de ik-persoon worden verteld, is het fijn dat deze structuur er is.
De schrijfster weet verrassende wendingen in het verhaal aan te brengen, waardoor je als lezer het boek graag verder wilt lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boekenarchief W-X-Y-Z

Jennifer Wright