Pizza della Vita
Ineke Fritz

Ooit was er een tijd dat dromen kansen leken, maar die tijd ligt inmiddels ver achter Rudolp den Hartog. Hij was een succesvol man, met een prestigieuze baan, een mooie vrouw en twee kinderen, maar het liep mis, hij raakte verslaafd aan de alcohol, verloor alles wat hem lief was en belandde letterlijk in de goot.

In de periode dat wij hem treffen begint het tij voorzichtig te keren en is hij net ontslagen uit een verslavingscentrum, het leven lacht hem nog niet toe, maar het is véél slechter geweest.
Hij bewoont een anti-kraakwoning, samen met Frida, een oudere junk en hij is bevriend met Fons, de pastor van het opvangtehuis waar hij verbleef.
Ook zijn zus, met wie hij een duister verleden deelt, verschijnt weer in beeld.
Fons heeft bovendien een baantje als pizzabezorger voor hem geregeld, iets waar Rudolph tot zijn verbazing meer plezier in heeft dan hij van te voren had kunnen bedenken.
Voor het optimisme écht toe kan slaan krijgt hij echter te horen dat de alcohol zoveel kapot gemaakt heeft in zijn lichaam, dat hij niet meer lang te leven heeft.
Heeft het dan sowieso nog wel zin om verder te leven of is er toch een manier om in het reine te komen met het heden en het verleden?
Hij besluit de confrontatie met zichzelf en zijn verleden aan te gaan, ook al zit de dood hem inmiddels op de hielen.

“Sluit ik vrede met mezelf en het leven? Zoals het is? En zoals het zal eindigen?
Feit is dat ik mijn leven niet in eigen hand heb kunnen nemen, mijn lot geen positieve wending kon geven. Doet de reden er dan nog toe?
Is het belangrijk of het een gebrek aan psychische weerbaarheid was? Ingeworteld fatalisme? Of het doden van een kind, voordat het zich emotioneel kon ontplooien.
De studies, het maatschappelijk succes, het vermeende huwelijksgeluk. Het waren schijnbewegingen, uitgevoerd op drijfzand. Een vlucht voorwaarts.
Effectief, zolang de façade maar overeind bleef en ik het kind in me kon misleiden door de schijn hoog te houden. Maar de jongen in me kwam knel te zitten. Hij vergroeide, als een kwaadaardig gezwel, met de man die niet kon kiezen tussen twee kwaden- leven en dood- en uiteindelijk, noem het laf of niet, eigen macht en kracht weggaf aan de drank”

Uiteindelijk komt  hij, vooral door de vriendschappen die op zijn pad komen, erachter dan het leven meer het leven waard is dan hij dacht. De relaties en omstandigheden zijn misschien minder conventioneel dan vroeger, maar wel echt.
Zelfs de liefde komt nog om de hoek kijken.

“Zo zitten we daar. De Romeo en Julia van de vergane glorie.
Ver genoeg vergaan om onder op de trap van ons leven te worden herinnerd aan iets, wat we ooit voor liefde aanzagen”.

Pizza della Vita neemt je mee naar de onderkant van de samenleving. Naar iemand die alle luxe van deze wereld gezien heeft, maar ook de diepste krochten van het bestaan en die daar nu met vallen en opstaan tussenin balanceert.
De kracht van dit boek zit zonder enige twijfel in de sterke beschrijving van de hoofdpersoon. Ook al gaat zijn zoeken met de nodige terugval, toch ga je van Rudolph den Hartog en de wonderbaarlijke verzameling mensen om hen heen houden.
Cynische en zelfspot zijn hem niet vreemd, en ook de hardheid van het bestaan wordt niet uit de weg gegaan, maar toch is het een warm boek geworden, dat ons brengt naar wereld waar we normaal gesproken niet alle dag vertoeven.

ISBN 978 94 9076 7518 Paperback 310 pagina's Uitgeverij Zilverspoor maart 2014

© Willeke, 21 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER