Boekenarchief C-D

Grégoire Delacourt

http://www.gregoiredelacourt.com

 

altAlles wat je ziet
Grégoire Delacourt


Wat doe je als een wereldberoemde filmster, een bloedmooie vrouw, bij je aanbelt en vraagt om onder te mogen duiken?


Het overkomt de twintigjarige Arthur Dreyfuss. Hij woont alleen in een klein stadje in het stroomgebied van de Somme, vlakbij Abbeville. Hij is een schuchtere jongeman, die droomt over mooie goed voorziene vrouwen, maar het eigenlijk nooit ver heeft geschopt bij de meisjes. Aan zijn uiterlijk ligt het evenwel niet.
Hij denkt dat zijn ouders er debet aan zijn. Zijn vader vertelde hem ooit hoe het kwam dat hij met zijn moeder trouwde, en daar was niets romantisch aan. Niet lang na de tragische dood van zijn jongere zusje is zijn vader vertrokken om nooit meer terug te komen, vanaf welk moment zijn moeder de voorkeur aan de martini gaf boven haar overgebleven zoon. Zijn verdriet zag ze niet.
Arthur werkt in een garage, en kijkt veel naar films.
Tot de dag dat Scarlet Johansson aanbelt met reeds genoemde vraag. Ze vertelt hem dat ze er genoeg van heeft, van het jachtige wereldje, van alle aandacht, ze wil even rust. Mag ze bij hem?


Het zou een zonde zijn om te vertellen hoe het verder gaat, maar zeker is dat Grégoire Delacourt je meesleept in een wervelend verhaal, dat je steeds opnieuw verrast, tot aan het einde toe. Denk je ‘ja hoor, zo is het wel goed geweest’, dan komt er weer een verrassende wending...
Zinnetjes als ‘nog vier dagen’; ’de voorlaatste dag’ die zomaar binnen het verhaal opduiken, wijzen op een dramatisch einde, maar echt, je hebt geen idee waar de schrijver mee aan komt zetten! Delacourt doorspekt zijn verhaal met weetjes over filmsterren en films, en hanteert een heerlijk humoristische schrijfstijl, waardoor je genietend doorleest. Toch is het verhaal niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Integendeel zelfs. Er hangt een donkere schaduw over het avontuur van de jonge Arthur en de mooie Scarlett.


Een van de mooiste scènes in het boek is een scène met intieme uitwisselingen van herinneringen, gedachten, ideeën en gevoelens.
Het is niet zomaar een roman, er is een onderliggend thema: Wat is de betekenis van de filmwereld? We spiegelen ons aan de levens van de personages in een film, of aan het persoonlijke leven van de sterren. We dromen er van, klampen ons er aan vast als het eigen leven even tegenzit. Zijn dromen dan een houvast, of valt dan het echte leven juist des te meer tegen?


De roman van de Franse schrijver kreeg bij publicatie nogal wat aandacht vanwege de rechtszaak die Scarlett Johansson aanspande om het gebruik van haar naam als personage in het boek.


Gregoire Delacourt (
1960) heeft een eigen reclamebureau. Zijn eerste roman l’Ecrivain de la famille werd bekroond met de Prix Marcel Pagnol en de Prix Rive Gauche.


ISBN 9789022960363 | paperback | 192 pagina's | Uitgeverij A W Bruna| februari 2015
Vertaald uit het Frans door Marga Blankenstijn

© Marjo, 14 april 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

De lijst van al mijn wensen
Grégoire Delacourt


De lijst van al mijn wensen is een prachtig boek met een heel aparte, bijna mystieke sfeer. Met korte, haast fragmentarische zinnen en op een sobere, filosofische manier beschrijft de auteur de ups en downs van het gewone leven van een gewone vrouw in een gewone stad. Je ziet Jocelyne's strijd en haar pijn wanneer het niet goed gaat in haar huwelijk en je voelt haar tevredenheid en opgewektheid wanneer ze gelukkig is. En gelukkig is ze, bedenkt ze na 21 jaar huwelijk met enige verrassing. Haar man heeft een goede baan, zij runt een fourniturenzaak en beheert een website die steeds succesvoller wordt en ze heeft een paar goede vrienden. Dan wint ze ruim18 miljoen in de lotto en uit angst haar goede leven te verliezen, houdt ze haar mond over het geld, zelfs tegenover haar man. Wel maakt ze drie lijstjes: één met benodigdheden waarop o.a. een zuinige dunschiller staat, één met haar wensen, zoals: te horen dat ik mooi ben, en een lijst met uitspattingen. Voordat ze een begin kan maken met de uitvoering van de lijstjes, gebeurt er iets waardoor haar hele wereld instort. 
Ik heb genoten van de kalme, bijna hypnotiserende verteltrant van Grégoire Delacourt waarin je meegevoerd wordt in het reilen en zeilen van het Franse dorpje Arras. En hoewel het een klein, dun boekje is, zit alles er in: hoop en vertrouwen, lief en leed, relatieproblemen in al zijn facetten, rouwverwerking en humor. Ik kan alleen maar zeggen: lees dit boek en geniet. 


Grégoire Delacourt (1960) is jarenlang werkzaam geweest in de reclame en is nu eigenaar van een reclamebureau. Op een gegeven moment besloot hij wat langere zinnen aan elkaar te schrijven en zo ontstond zijn eerste boek: L'Ecrivain de la Famille (2011), gevolgd door La Liste de mes envies (De lijst van al mijn wensen, 2012). En op 20 maart jl. is zijn derde boek verschenen: La Première chose qu'on regarde. 


ISBN 9789022960066 | Paperback |163 pagina's | Orlando | maart 2013
Vertaald door Marga Blankestijn

© Joanazinha, 13 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

altDe lijst van al mijn wensen
Grégoire Delacourt


‘Ik ben gelukkig met Jo.
Hij vergeet nooit een verjaardag of een trouwdag. In de weekenden knutselt hij graag in de garage. Hij maakt kastjes, die we verkopen op brocantemarkten. Drie maanden geleden heeft hij WiFi geïnstalleerd omdat ik besloot een weblog te schrijven over mijn breiwerk.
Soms na het eten knijpt hij in mijn wang en zegt je bent een lieverd Jo, je bent een beste meid.’


Joselyne is getrouwd met Jocelyn. Dat kan geen toeval zijn, vindt Jo, degene die het verhaal aan ons kwijt wil. Ook, geeft ze toe, Jocelyn, ook Jo genoemd, is niet de hoofdprijs, maar ze hebben het goed samen.  Er zijn drie kinderen geboren, waarvan eentje helaas overleden. De andere twee zijn intussen – ze zijn 21 jaar getrouwd- het huis uit.
De vertelster heeft een fourniturenzaak in Arras, die niet zo goed loopt, maar doordat ze nogal bedreven is in handwerken en daarover schrijft op haar blog, heeft ze aanloop genoeg.
Haar leven loopt goed… en dan wint ze zomaar ineens een bedrag van 18 miljoen euro in de lotto.
Wat nu? Rondvertellen, het uitgeven? Het er eens goed van nemen? Maar ze heeft het goed, ze wil niet veranderen. En ze kent haar Jo, die ook dromen heeft - onder andere een supersnelle auto - maar daar nu nog ijverig voor spaart. Hij zal het willen uitgeven, zeker aan die auto, en hun leven zal veranderen.
Dus verstopt Jocelyne de cheque  en begint ze lijstjes te maken. Alleen dit spelen met het idee dat ze zoveel kan, is haar genoeg. Intussen kan ze toch wel haar verhaal kwijt: aan haar vader, die immers niet langer dan zes minuten weet wat er gebeurt en gezegd wordt.
Maar wat er dan gebeurt, dat had ze nooit gedacht dat zou gebeuren.


We weten het: geld maakt niet gelukkig. Niet als je het hebt en niet als je het niet hebt. Hetgeen je wenst is immers niet voor geld te koop.
Een mooi en droevig verhaal als een zwart sprookje.


ISBN 9789022960066 | Paperback |163 pagina's | Orlando | maart 2013
Vertaald door Marga Blankestijn

© Marjo, 25 maart  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

De lijst van al mijn wensen
Grégoire Delacourt


“Verkleint geld de afstanden, brengt het mensen dichter bij elkaar? En jij, mijn lieve Jo, als je dit allemaal wist, wat zou jij doen? Vertel, wat zou jij doen? “


Zo heel soms lees je een boek, en merk je al lezend dat je in je hoofd al een lijst aan het maken bent van iedereen aan wie je dit boek cadeau kunt geven. Dit is zo’n boek.

Het verhaal begint simpel. Jocelyne is getrouwd met Jocelyn, haar jeugdliefde. Hun leven ging niet altijd over rozen, ze verliezen hun dochtertje bij haar geboorte, en beleven in de periode daarna heftige en moeizame tijden samen. Maar ze komen er doorheen. Inmiddels is Jocelyne halverwege de veertig, ze heeft een bescheiden fourniturenwinkeltje, haar man werkt in de fabriek en ze hebben het goed samen. Het is geen rozengeur en maneschijn, hij is geen prins op het witte paard, zij heeft geen maatje 36 meer, en is niet de styliste geworden waar ze vroeger van droomde, maar er is toch een zekere mate van tevredenheid. Het is goed zo.
Jocelyne is een blog begonnen over haar winkel, en tot haar grote verbazing neemt dat een enorme vlucht, duizenden vrouwen bezoeken haar blog, en vinden troost, plezier en soms hernieuwde levensvreugde bij het lezen van haar verhalen over kant, passementwerk, strikken en gordijnkoord. Zo kabbelt het leven verder tot Jocelyne er achter komt dat op een door haar  achteloos gekocht lot een grote prijs gevallen is. Een hele grote prijs. 18.547.301 euro en 28 cent, om precies te zijn. Ruim achttien miljoen. In plaats van champagne te kopen en het van de daken te schreeuwen vertelt ze niemand over haar prijs. Zelfs Jocelyn niet. Ze verstopt de cheque onder het zooltje van een oude schoen en doet er verder niets mee. De psychologe van het lottokantoor waarschuwt haar voor het kwaad van de mensen, voor de hebzucht, de gewelddadigheid en de intimidatie die met het winnen van grote bedragen gepaard kunnen gaan, maar daar is ze niet zo bang voor. Ze is vooral bang voor de verandering, ze is bang dat genoeg niet meer genoeg zal zijn, dat Jocelyn in één klap  ál zijn wensen van een mooie auto tot een duur horloge, en alle delen van James Bond in vervulling zal laten gaan, en dat ook dat dan niet genoeg zal zijn. Ze is bang dat zij, hun leven samen, hun liefde, niet meer genoeg zal zijn. Tót het verhaal ineens een heel andere wending neemt...


Roerend in dit boek zijn de drie lijsten die Jocelyne maakt. Eén lijst met al haar benodigdheden, één lijst met allemaal eventuele uitspattingen, en een laatste lijst met wat ze echt zou willen. Vooral de eerste lijst is mooi. Stél, je wint ruim achttien miljoen en je gaat eerst eens een lijstje maken van de dingen die je écht  nodig hebt; een lamp voor op de gangtafel, twee Tefal koekenpannen, een broodmes, een zuinige dunschiller en een antislipkleedjes voor in het bad. Het is grappig, het is vertederend, maar ik zal mezelf ook al  zo zitten na achttien miljoen. Wat heb je in vredesnaam allemaal nodig in een mensenleven. En maakt geld wel gelukkig, of kan het ook een gevaar betekenen?


“Als hij het wist, zou er oproer zijn, zou er oorlog zijn. Als hij het wist, zou hij dan geen eilanden in de zon willen, geen brandend zand? Geen reusachtige kamers en schone laken en champagneglazen?”


Het allermooist in dit boek is de  genuanceerde beschrijving van een bestaan; niet alles is gelopen zoals Jocelyne  gehoopt had, diepe dalen af en toe, geen al te hogen pieken, niet groots en meeslepend, gewoon huis, tuin en keuken geluk, met af en toe een grijze dag of periode en af en toe een vrolijke, zoals veel mensen dat hebben in hun leven. Gewoon en herkenbaar, maar vaak moeilijk in woorden te vangen zonder karikaturen te maken. Grégoire Delacourt is er een meester in. Hoewel ik het bij aanvang van het boek wist kon ik me na afloop niet voorstellen dat dit boek door een mán geschreven is. Maar het is echt zo. Onthoud die naam, en onthoud de titel De lijst van al mijn wensen. Een aanrader!


ISBN 978 90 229 6006 6 Paperback met flappen 165 pagina’s  Uitgeverij Orlando Maart 2013
Vertaald uit het Frans door Marga Blankestijn

© Willeke, 9 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

De lijst van al mijn wensenDe lijst van al mijn wensen
Grégoire Delacourt


Soms krijg je onverwacht een klein juweeltje in bezit. Dit boek is zo'n juweeltje.


Als je de flaptekst leest verwacht je een leuk, vrij luchtig verhaal en zo begint het boek ook. Jocelyne, inmiddels 47 jaar, is getrouwd met Jocelyn (Jo). Ze hebben twee kinderen, een zoon en een dochter en een lief klein engeltje, het kindje dat bij de geboorte stierf.
Jo is niet haar droomprins, hij is een man die al twintig jaar bij een ijsfabriek werkt en 's avonds tevreden op de bank naar televisie kijkt. Ze hebben het een tijdje niet makkelijk gehad maar ze gingen toch door, bleven voor elkaar kiezen.
Groots en meeslepend is Jocelynes leven niet maar ze is tevreden. Beide kinderen wonen niet meer thuis maar het contact met haar dochter is goed en met zoonlief hebben ze soms wel wat te stellen maar het is geen kwade jongen. Haar man is gek op haar en laat dat duidelijk merken. Dat ontroert haar. Ze vindt het prettig nodig te zijn.
Jocelyne heeft een fourniturenzaakje in haar woonplaats Arras dat net rendabel is. Maar met het inkomen van haar man kunnen ze redelijk goed rondkomen en af en toe lekker samen op vakantie gaan. Natuurlijk hebben ze beiden hun dromen maar ach, wie weet... ooit...
Jocelyne begint een blog over handwerken en dat slaat tot haar verrassing erg goed aan. Ze heeft dagelijks veel bezoekers op haar site en ook in de winkel wordt het drukker dankzij haar blog.
Tussen de middag eet ze vaak samen met haar vriendinnen Danièle en Françoise, de tweeling die een kapperszaak naast haar winkel runnen. Ze delen lief en leed met elkaar. Het is geen bruisend, sprankelend leven maar het is goed genoeg.


Maar dan... wint ze iets meer dan 18 miljoen euro in de lotto. Ze gelooft het niet, is verbijsterd, wil ze wel zoveel geld? Ze vertelt het aan niemand, zelfs niet aan haar man. Bij het lottokantoor vertelt een psychologe dat ze uit moet kijken, mensen gaan bedelen, mensen zullen veranderen, haar anders gaan behandelen. Maar Jocelyne gelooft dat allemaal niet zo.
Het idee dat ze nu de beschikking over zoveel geld heeft is bizar en ze moet er aan wennen. Wat zal ze ermee doen? Ze begint met lijstjes maken waarop ze haar wensen schrijft. Het worden drie lijstjes; een lijst met wat ze nodig heeft, een lijst met haar wensen en verlangens en een lijst met uitspattingen. Langzamerhand weet ze wat ze met het geld gaat doen maar dan... staat haar hele leven op zijn kop dankzij een verbijsterende gebeurtenis...


Het verhaal is met veel inzicht geschreven, iedere vrouw zal zich herkennen in Jocelyne, er zijn net als zij maar weinig mensen die hun dromen écht waar maken. Het enorme bedrag dat ze wint laat haar met milde humor terugkijken naar het leven dat ze geleid heeft en dat was, net als bij iedereen, een leven met ups en downs. Maar verkeerd was het niet. Alles ging zijn gangetje en dromen is altijd leuk. Maar dan gebeurt er iets dat bij mij insloeg als een bom. Het verhaal krijgt zo'n onverwachte en verbijsterende wending dat je onmiddellijk wil weten hoe het verder zal gaan. Je legt het boek niet meer weg tot je het eind gelezen hebt.


Eveneens bijna verbijsterend is dat het boek door een man geschreven is. Grégoire Delacourt weet zich zo goed te verplaatsen in de gevoelens van een vrouw dat je vreemd opkijkt als het boek uit is en op een foto van de schrijver stuit. Heel knap zoals hij allerlei vrouwelijke gevoelens kan verwoorden. Het is te begrijpen dat in Frankrijk al meer dan 350.000 exemplaren van dit boek verkocht zijn en in 20 landen de vertaling verschijnt. Juist omdat het een verhaal met weinig opsmuk is, komt het zo enorm binnen. Geen toeters en bellen en overdreven mooischrijverij maar wel een schitterend subtiel en knap geschreven verhaal. Een verhaal dat impact heeft en je lang bij zal blijven. Lezen dit boek!


ISBN 9789022960066 Paperback met flappen en boekenlegger 163 pagina's Orlando maart 2013
Vertaald door Marga Blankestijn
Achterin het boek een interview met de schrijver en leesclubvragen

© Dettie, 2 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER