De konijnen kozen het hazenpad
Frank de Bont

Wees gewaarschuwd: als je eenmaal een eerste verhaal uit deze bundel gelezen hebt, blijf je lezen tot je ze allemaal uit hebt!

De Groningse dierenarts Frank de Bont is geen mooischrijver, maar schrijft absoluut heel leuk, het is alsof je het zelf meegemaakt hebt. Recht uit het leven gegrepen. Veel humor, zelfs als hij kritiek levert op de maatschappij, want dat gebeurt ook. Het is van alles, voorvallen uit de praktijk, of wat hij in zijn persoonlijke leven meemaakt. Over zijn kinderen. Over een verkeersboete waar hij allicht niet blij mee is.

Het eerste van de net geen dertig verhalen gaat over de reden waarom hij zijn horloge niet aan zijn linker pols draagt zoals toch gebruikelijk is. Ik ga niet verklappen waarom dat is, maar het zorgt er wel voor dat de vrouw die hem probeerde te versieren afdruipt. En dat was ook de bedoeling.
In andere verhalen vertelt hij over homoseksualiteit bij dieren of over het waarom van herkauwen, over de evolutie. En als dat klinkt als serieuze onderwerpen, dat zijn het natuurlijk ook. Maar Frank de Bont vertelt er over met een kwinkslag, op een luchtige toon waarmee hij heel goed over weet te brengen wat hij kwijt wil. Soms staan er zeer fraaie foto’s bij.
Het vogelbekdier zal hij niet op zijn praktijk tegenkomen, denk ik zo, maar hij weet er wel een leuk verhaal over te vertellen dat begint zo:

‘God zat peinzend aan de knutseltafel in Zijn eigen atelier.‘

Na zo’n zin kun je niet anders dan doorlezen!
Soms steekt hij de draak met mensen die niet zo veel over (bepaalde) dieren weten. De gynaecoloog tegen wie hij vertelt over een geboorte van een kalf die anders verliep dan normaal, was overdonderd. Een keizersnede bij koeien? Op die manier?

Er is een sprookjesachtig verhaal over het roodborstje. Zijn borstje is helemaal niet rood, maar oranje, maar waarom dan toch die naam?
En natuurlijk het titelverhaal waarin hij via een verhaal over een konijnenheuvel die nooit van – eigenlijk ‘op’- de grond kwam, over een netelige kwestie komt te spreken: de dieren in de Oostvaardersplassen.

Er zijn verhalen over een dierenvriend die twee keer in zeer korte tijd een zielig vogeltje naar de praktijk brengt, over flauwvallen, over een Salomonsoordeel en een confronterend verhaal over zelfkennis. Ze zijn allemaal even boeiend en leuk verteld.

En deze is ook erg grappig, maar ik verklap natuurlijk niet wat er met deze man aan de hand is.
De titel is: ’Zachtgekookt ei.’

‘Van beroep is hij hoefsmid, zo een die met ontbloot bovenlijf de ijzers van het zwaarste metaal op zijn authentieke aambeeld in een paar rake klappen in de juiste vorm ramt, en hij zal die tegenstribbelende hengst met een flinke kopstoot probleemloos in het gareel krijgen. In een vrij weekend kanoot hij van Rotterdam naar Parijs om bij het Franse rugbyteam nog drie traininkjes mee te pikken en hij sluit zich in zijn zomervakantie moeiteloos aan bij een groep Texaanse cowboys die te paard een dikke duizend longhornstieren van de Trans-Pecos-woestijn door onherbergzame gebied naar de Blacklandprairie moeten brengen, het liefst zonder zadel.’

Frank de Bont is geboren in 1974 in Dordrecht. Hij is in 2000 afgestudeerd als dierenarts aan de universiteit Utrecht. Eerder schreef hij:  Komt een dokter bij de koe (2016). Dat debuut leverde hem direct de titel ‘Gronings Schrijftalent 2018’ op. 'De konijnen kozen het hazenpad' is een waardig opvolger!

ISBN 9789493059450 | Paperback | 436 pagina's | Uitgeverij Palmslag | februari 2020

© Marjo, 13 april 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER