Leestafel forum

Ik heb net alles wat hier is geschreven nog een keer gelezen. Het zal mij benieuwen. Misschien herken ik wel dingen van Arvid in mezelf. Ik heb de indruk dat het iemand is die zichzelf erg als een buitenstaander ervaart. Nu z'n huwelijk stuk is, zoekt hij troost bij z'n moeder, omdat zij de enige lijkt te zijn met wie hij misschien een zekere band voelt, maar zij kan hem de steun, waar hij zo naar verlangt, niet geven, omdat ze zelf de wetenschap dat ze niet lang te leven heeft moet verwerken. Ik weet niet of Arvid nu zwelgt in het zelfmedelijden, of dat hij het gewoon moeilijk heeft en behoefte aan steun heeft. Maar goed, ik ben nog niet zo ver dat ik zelf echt dit soort conclusies kan trekken. Het is meer op basis van wat ik hier heb gelezen. De bui die hiervoor ergens wordt beschreven komt me in ieder geval wel bekend voor. Ik heb op een vergelijkbare manier heel wat vakanties met m'n ouders min of meer verpest. Als dingen om de een of andere reden niet gingen zoals ik me voorstelde, kon ik behoorlijk kwaad worden.

Ik heb het boek inmiddels uit en ik heb het gevoel dat ik een ander boek heb gelezen. Ik vind Arvid wel sympathiek en z'n moeder juist wat minder. Zij noemt haar zoon onvolwassen, terwijl ik alleen een man zie die vreselijk eenzaam is, zeker nu z'n huwelijk stuk is gelopen. Hij denkt veel terug aan het verleden, maar dat zie ik niet als een zwelgen in zelfmedelijden. Z'n idealen, waar hij misschien veel aan op heeft geofferd, zijn een illusie gebleken. Z'n moeder is eigenlijk de enige persoon met wie hij kan praten en zij lijkt hem nu ook af te wijzen, terwijl hij haar tot steun wil zijn.
Het boek is soms wel lastig te volgen, omdat het vreselijk tussen heden en verleden heen en weer slingert. Ik vond in het boek ook niet zo veel uitgebreide beschrijvingen van wandelingen terug. De straatnamen vind ik juist wel leuk, omdat je de plaatsen waar hij loopt dan eventueel op een kaart op kunt zoeken, iets wat ik vaak wel leuk vind om te doen.