Stille duisternis
Fenneke Zwaaneveld

‘Nu is het af’, zei Vera en Jessica keek haar aan, terwijl er een glimlach op haar gezicht verscheen. Voor het eerst zag ze haar echt lachen, met lichtjes in haar ogen, en ze wist dat ze iets goeds had gedaan. Misschien was er niet alleen nog maar ellende op deze wereld.’

Want dat zou je wel denken. Als er een donker wolkendek aan de hemel verschijnt en dagenlang blijft hangen, blijkt dat vervelende gevolgen te hebben. Er is geen licht meer, de wereld is gehuld in duisternis. Mensen krijgen een steeds korter lontje, er breken zomaar ruzies en vechtpartijen uit. Mensen mopperen en klagen overal over en worden depressief.

Vera is juist dol op kleur. Haar droom is naar de kunstacademie te gaan, want al schildert ze al vaak, het liefst mooie bloemen, ze wil het nog beter leren. Veel zelfvertrouwen heeft ze evenwel niet dus ze laat haar werk aan niemand zien.
Als de donkere wolken komen verdwijnt ook de kleur: alles is donker. Bloemen verwelken. Vera heeft ook nog nachtmerries, en op straat ziet ze een schim opduiken. Ze kan net op tijd naar binnen vluchten. Eigenlijk mag ze van haar ouders helemaal niet naar buiten. Ze waren al best streng, maar nu in de duisternis mag ze helemaal niets meer. Gelukkig weet haar - enige - vriendin Jessica de vader van Vera nog te paaien, en kan ze af en toe met Jessica mee. Al is ze er niet zo zeker van dat ze die uitjes wel leuk vindt: er wordt gedronken, en dat wil ze niet. En Jessica pusht haar min of meer in de armen van die veel oudere jongen.

Toch een somber verhaal waarbij je gezien de huidige tijd een verwijzing kan zien naar covid19. En de problemen die daardoor veroorzaakt worden. Maar het gaat ook over depressie. Een combinatie?
Iedere lezer moet het voor zich maar uitmaken.

Dit is een debuut en de nog jonge schrijfster moet duidelijk nog groeien. Enerzijds wat thematiek betreft. Want wat is het thema nu precies? Enerzijds is het een psychologische roman, anderzijds een fantasyverhaal, met dystopische inslag. De keuze voor óf het een, óf het ander was misschien beter geweest.
En de manier van schrijven is nog te babbelig, te onevenwichtig hier en daar. (Hoewel dat, als je eenmaal over de helft bent, een stuk beter wordt) Wat er nu eigenlijk aan de hand is, dat blijft onduidelijk. En dat heeft als gevolg dat de ontknoping te makkelijk is. Wat meer diepgang in de karakters, door midden van introspectie (Vera als ik-figuur die meer op haar eigen gevoelens ingaat?) zou het bij een onderwerp als dit goed doen.

Maar het boek leest als een trein, dus er zit wel een schrijfster in Fenneke Zwaaneveld (1995, St.Oedenrode)
De cover is overigens heel mooi!

ISBN 9789463967556 | Hardcover | 300 pagina's | Uitgeverij Hamley Books | december 2020
Leeftijd 15+

© Marjo, 10 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER