http://www.fredrikbackman.com
Zie ook de Leestafelrecensies over boeken van Fredrik Backman in de categorie romans.
Dingen die mijn zoon moet weten over de wereld
Fredrik Backman
In 2012 debuteerde de bekende Zweedse blogger Fredrik Backman (1981) met een boek dat nog altijd tot mijn favorieten behoort: Een man die Ove heet (En man som heter Ove). Het hilarische en hartverwarmende boek gaat vreemd genoeg over een man die zelfmoord wil plegen. Na Een man die Ove heet volgden Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt (Min mormor hälsar och säger förlåt) en Britt-Marie was hier (Britt-Marie var här), eveneens twee fantastische boeken. Eind deze maand verschijnt de verfilming van Een man die Ove heet – met Rolf Lassgård als Ove – in de Nederlandse bioscopen.
Backman heeft het talent om van kleine, alledaagse voorvallen iets bijzonders te maken. Zo ook in zijn nieuwste boek Dingen die mijn zoon moet weten over de wereld. De teksten (die aan een blog of column doen denken) bestaan uit grappige anekdotes of quasi-serieuze levenswijsheden. Ze zijn allemaal aan zijn zoontje, die ongeveer twee jaar oud is, gericht. Allereerst biedt Backman zijn kind zijn verontschuldigingen aan. Hij beseft maar al te goed dat de jongen zich de komende achttien jaar regelmatig voor zijn vader zal schamen. Hij eindigt zijn relaas met de volgende woorden:
“Wanneer ik vervelend ben. Wanneer ik gênant ben. Wanneer ik oneerlijk ben. Dan wil ik dat je denkt aan de dag waarop je het vertikte om me te vertellen waar je mijn autosleutels verstopt had.
En dat je je goed realiseert dat jij was begonnen.”
Backman legt zijn zoontje uit dat hij er alles aan doet om een goede vader te zijn. Hij doet dit op een mannen onder elkaar toon. Hij googelt alles wat er maar te googelen valt. De twee opa’s van het kind worden afgeschilderd als oermensen die grote bewondering verdienen. Hoe zijn de twee er in vredesnaam in geslaagd te functioneren in een wereld zonder wifi? Backman houdt van zijn kind en is dol op zijn vrouw. Hij bedoelt het goed maar maakt er regelmatig een potje van. Zo heeft hij het niet erg jaloersmakende talent om altijd net het verkeerde te zeggen. Wanneer iedereen gniffelt om het grapje van een ander, valt hetzelfde publiek stil als ook Backman een duit in het zakje probeert te doen. Als lezer van dit boek heb ik hartelijk om zijn blunders gelachen.
De anekdote over een ontmoeting met een oude vriend in de supermarkt is hilarisch. Allebei hadden ze een kinderwagen met kind bij zich. De vriendin van Backmans vriend stond een eindje verderop en de twee lolbroeken bedachten samen een fantastisch grapje. Tenminste, dat vonden ze zelf. Het is namelijk niet bijster slim om twee kinderen voor de grap te verwisselen en er dan met het kind van de ander vandoor te rennen om je te verstoppen. Vooral niet als je de vriendin van je vriend nog nooit ontmoet hebt en ze niet jouw lachende vriend maar jou als eerste in het oog krijgt...
Ook grappig is het verhaal over een nieuwe vaardigheid van zoonlief. Het kind heeft geleerd om in zijn handen te klappen. Backman juicht het nieuwverworven talent van zijn nakomeling toe maar plaatst toch een kanttekening. Het kind klapt namelijk erg langzaam waardoor het geklap een nogal cynische ondertoon krijgt. Backman wordt er onzeker van. Het is alsof zijn kind hem meerdere malen per dag uitjouwt.
De levenswijsheden die Backman belangrijk vindt om met zijn zoon te delen zijn bijzonder uiteenlopend. Zo wordt uitgelegd hoe je woonwarenhuis IKEA veilig doorkruist. Daarnaast is het belangrijk om te weten dat je droombanken gratis kunt afhalen en hoe je gefrituurd snickerijs moet maken. Ook wetenswaardigheden over voetbal, een goed karakter en de liefde worden op unieke wijze uit de doeken gedaan.
Dingen die mijn zoon moet weten over de wereld is erg grappig maar daar is niet alles mee gezegd. Het is een boek vol liefde. Liefde voor zijn vrouw en kind. De zelfspot van Backman verhult niet hoe veel hij van zijn gezin houdt. Het is de combinatie van humor en liefde die dit boek zo geslaagd maakt. Voor mensen met kinderen zullen sommige verhaal een gevoel van herkenning oproepen – en andere hopelijk niet – maar je hoeft geen ouder te zijn om te genieten van dit unieke kijkje in het ouderschap.
“NOTE TO SELF
De verpleegkundigen van het consultatiebureau vinden het niet leuk als je het woord ‘dresseren’ gebruikt.”
ISBN 9789021401423 | paperback | 176 pagina's| Uitgeverij Q | juni 2016
Vertaald door Edith Sybesma
© Annemarie, 3 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER