Overal vogelzang
Evie Wyld
‘Nog een verminkt, leeggebloed schaap. Er heeft zich geen korst op de ingewanden gevormd en ze dampt als een stoofpotje.’
Jake – ondanks de naam een jonge vrouw – woont in haar eentje op een Brits eiland. Ze is schapenhouder, een ruw en eenzaam bestaan, dat ze heel bewust zo gekozen heeft. Maar nu verdwijnen er schapen. Wie is die onverlaat? Kan het een vos of een wolf zijn? Of is het een menselijk wezen? Maar wie is het dan die haar verblijf op de boerderij niet wenst?
Veel contact met andere eilandbewoners heeft ze niet. Ze moet wel boodschappen doen, en haar producten verkopen, maar verder wil ze liever alleen blijven. Zich afzonderen is niet goed, vindt Don, de man van wie ze de boerderij heeft gekocht. Hij houdt haar in de gaten en blijft vragen of ze naar de pub wil komen. Misschien toch wel een goed idee, denkt Jake. Misschien weet iemand wie haar schapen doodt.
Dan treft ze een man aan in de wolschuur. Een zwerver? Hij dringt haar zelfverkozen eenzaamheid binnen te dringen, en dat wil ze niet.
De reden waarom ze dat niet wil, ligt in haar verleden. We lezen daar over in tussenstukken, zonder aankondiging verspringt de tijd. Ze heeft veel tijd doorgebracht in Australië, bepaald geen vrolijk en makkelijk bestaan. Het verklaart veel. Maar niet alles.
Want waar komen die vreselijke littekens vandaan die ze op haar rug heeft? Maar vooral: waarom is ze bang voor contact met de buitenwereld?
'Vroeg in de middag komt Alan binnen en zodra hij ziet dat ik een vacht op de tafel gooi gaat hij door het lint. ‘Waar ben jij godverdeklote mee bezig?’ Ik verstijf en kijk verschrikt op. Maar het geschreeuw is niet tegen mij gericht. Hij wijst naar Clare. ‘Jij nutteloze idioot. Voorlopig ben jij de roustabout (i. e. degene die de schapen voor de scheerders klaarzet en hun geschoren vachten wegbrengt) niet Jake.’ Clares mond zakt open. ‘Ik wil geen topscheerder kwijtraken omdat jij je zaakjes niet voor mekaar hebt.’ Ik weet niet waar ik moet kijken of wat ik moet doen. Niemand verroert zich. ‘Jake, waar zijn je scheerspullen?’
Een zintuiglijke roman, waarin de schrijfster er in slaagt door middel van haar schrijfstijl precies die sfeer op te roepen die bij het decor past, of dat het koude Engeland is, of het broeierige Australië.
Ze maakt het de lezer niet makkelijk door het verhaal in de tijd te laten verspringen zonder dat duidelijk aan te geven, maar het is de moeite waard om door te zetten. Dit is een prachtige roman!
Evie Wyld (1980) is een veelbelovend schrijfster. Met deze tweede roman won ze al prijzen, maar ook haar debuut werd goed ontvangen. Na het Vuur Een Ademloze Stilte was haar debuut.
ISBN 9789044535471 | Hardcover | 285 pagina's | Uitgeverij de Geus | maart 2016
vertaald uit het Engels door Roos van de Wardt
© Marjo, 24 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Bewaren
Overal vogelzang
Evie Wyld
Jake Whyte is lang, gespierd en heeft grote handen. Jake scheert schapen. Jake is een vrouw.
Jake woont alleen met haar schapen en hond Dog in een oude boerderij op een Brits eiland. De bewoners hebben respect voor Jake, ze kan werken als een man, maar ze kunnen het niet goed hebben dat ze zich nooit laat zien in de plaatselijke pub.
Af en toe komt Don langs om haar te helpen, voor de rest is ze het liefst alleen.
Jake is namelijk gevlucht, weg van Otto, weg van thuis, weg van Australië, weg van alles. In Brittannië kennen ze haar en haar verleden niet. Een verleden waarvan ze letterlijk de littekens draagt. Maar nu vindt ze elke keer een van haar schapen in het gras, helemaal opengereten of opengesneden? De beesten woorden door iets of iemand gedood. Maar wat of wie doet dat? Ze meldt het bij de politie maar de lokale agent behandelt haar als een dom vrouwtje, ze moet maar eens naar de pub komen of een man nemen, dat doet wonderen...
Maar de dode schapen zorgen voor onrust, Jake wil weten wie of wat het doet, zal het iemand uit haar Australische leven zijn?
En dan vindt ze een man in haar schuur. Even denkt ze dat hij de schapendoder is. Maar het blijkt een zwerver, een alcoholist. Hij mag die nacht in de schuur blijven slapen. De zwerver is net zo op zijn rust en eenzaamheid gesteld als Jake. Langzamerhand ontstaat er een voorzichtige vriendschap, maar de schapen worden nog steeds gedood...
Ondertussen lezen we met terugwerkende kracht wat voorgevallen is in Australië, te beginnen met Jakes vlucht en te eindigen bij het gezin waarin Jake geboren is. We lezen wie die Otto is. We lezen dat Jake regelmatig naar huis belt zonder iets te zeggen. We lezen welke littekens Jake heeft opgelopen. Laag voor laag, als het pellen van een ui, wordt het verleden van Jake prijsgegeven.
Het verhaal is krachtig, hard, soms bijna wreed maar wel adembenemend. Verleden en heden wisselen elkaar per hoofdstuk af en aanvankelijk was dat even wennen. Ook het teruggaan in de tijd is in het begin verwarrend. De opbouw van de tijd in Australië is wel chronologisch maar dan van heden naar verleden in plaats van andersom. Toch maakt het wel dat je nieuwsgierig blijft en door wil blijven lezen.je wil weten waarom Jake gevlucht is.
Evie Wyld heeft het verhaal een beklemmende, broeierige sfeer gegeven waardoor je constant bedacht bent op iets heftigs dat op het punt staat te gebeuren. Als een rode draad loopt de schapendoder door het verhaal heen. Je vermoedt dingen, zouden het toch die kinderen zijn die altijd rond haar boerderij te vinden zijn? Is het iemand uit Jakes verleden die op deze akelige manier wraak neemt? Is het een roofdier die de schapen zo toetakelt? De lezer zal het weten... of niet?
ISBN 9789044535471 | Hardcover | 285 pagina's| Uitgeverij De Geus | maart 2016
Vertaald door Roos van de Wardt
© Dettie, 21 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Overal vogelzang
Evie Wyld
Iemand vermoordt haar schapen. Slacht ze zonder genade af. Is het een vos die haar honger niet langer kan bedwingen? Die haar magere kroost van voedsel moet voorzien? Jake denkt van niet. Ze vermoedt dat een mens de gruwelijke verminkingen op zijn of haar geweten heeft. Misschien zijn het de brutale jongeren wel die haar naroepen als ze hen in haar oude truck passeert. Of is het haar verleden dat haar met rasse schreden inhaalt? Jake weet het niet. Wat ze wel weet, is dat ze nergens veilig is. Ze huilt en vermant zich weer.
Al drie jaar woont Jake op het afgelegen, Britse eiland. Haar schaapskudde en haar hond Dog vormen haar enige gezelschap. Soms staat ze haar buurman Don toe haar uit de brand te helpen. Als een lam in stuitligging ligt bijvoorbeeld. Don moedigt haar keer op keer aan om contact met de eilanders te zoeken. Om eens naar de plaatselijke pub te gaan. Haar eenzaamheid baart hem zorgen. Jake slaat zijn goedbedoelde adviezen in de wind. Ze heeft niemand nodig.
Voor Jake naar Engeland kwam, woonde ze in Australië. Ze werkte als schaapsscheerder en deed met haar gespierde armen en sterke, lange lijf niet voor haar mannelijke collega’s onder. De nachten deelde ze met Greg die eerst een collega en later meer dan dat was. Jake hoopte dat ze aan deze kant van Australië onzichtbaar zou zijn. Dat oom Otto haar daar niet zou kunnen vinden. Oom Otto die haar oom helemaal niet was. Even, heel even, dacht Jake dat ze veilig was.
Wie vermoordt haar schapen? Is het iemand uit haar verleden? Is het een nieuwe vijand? Geheel tegen haar gewoontes in, volgt Jake een advies van Don op. Ze gaat naar de politie. Ze nemen haar niet serieus. Vinden ze haar soms een zonderlinge vrouw? Haar verwilderde uiterlijk dwingt geen respect af. Jake voelt hoe de woede binnenin haar groeit. Het zijn vast die rotjongeren. Jake hoort hoe ze ’s-nachts om haar huis sluipen. Ze roffelen met hun vuisten op de buitenmuren. Ze jagen Jake en Dog angst aan. Elke ochtend controleert ze haar schapen. Zijn ze er nog of is er weer een gedood? Er is zelfs een schaap verdwenen. Alsof het in het niets is opgelost. Is het een vos, een mens of houdt zich iets anders in het duister op?
Dit prachtige boek bestaat uit twee verhaallijnen. Het eerste verhaallijn speelt zich op het Engelse eiland af. In het heden. Terwijl Jake steeds wanhopiger wordt, duikt er een vreemdeling op. Een dronkenlap die stiekem in haar schuur overnacht. Wie is hij en wat wil hij van haar? Jake is bang maar weigert aan haar angst toe te geven.
De tweede verhaallijn speelt zich in Australië af en wordt van achter naar voren verteld. Het begint op het punt dat Jake beseft dat Otto haar gevonden heeft en loopt terug naar het moment dat haar leven een vreselijke wending nam. Ook al speelt auteur Evie Wyld met de tijd en laat ze heden en verleden in elkaar overvloeien, het verhaal is nergens verwarrend. Wel moest ik regelmatig mijn visie op Jake bijstellen. Steeds als ik haar dacht te kennen, dook er een nieuw detail op dat alles veranderde. Juist deze manier van vertellen maakt dit verhaal zo indrukwekkend. Het wordt laag voor laag afgepeld.
Overal vogelzang is hartverscheurend mooi. Jake is stoer en kwetsbaar tegelijk. Hoe is ze bij “oom” Otto terechtgekomen? Waarom belt ze steeds naar haar ouderlijk huis en zwijgt ze als er iemand opneemt? Hoe is Jake haar eenzame zelf geworden? Wat is haar aangedaan? Evie Wyld leert de lezer geduldig te zijn. Niet te snel te oordelen. Hebben we immers niet tegenwoordig altijd meteen een oordeel klaar? We hebben over alles en iedereen een mening. Evie Wyld laat de lezer inzien dat oordelen zinloos is. Dat we bijna niemand goed genoeg kennen om een oordeel te kunnen vellen. Het verhaal van Jake is daar het bewijs van. Overal vogelzang heeft me niet alleen enorm geraakt maar ook nieuwe inzichten verschaft. Een boek om te koesteren.
ISBN 9789044535471 | hardcover | 285 pagina's| Uitgeverij De Geus | maart 2016
Vertaald door Roos van de Wardt
© Annemarie, 13 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
