Rosie zegt ja
Dawn French

Daar staat ze dan. In haar ene hand houdt ze een handtas vast, in de andere rammelt een kopje thee vervaarlijk op een schoteltje. Haar voeten rusten op een krant omdat haar nieuwe rode schoenen bloedrood water druppelen. Rosie is doorweekt. Op weg naar het statige appartement van de familie Wilder-Bingham werd ze door een regenbui overvallen. Zo had ze zich het sollicitatiegesprek niet voorgesteld.

Glenn Wilder-Bingham, de matriarch van de familie, neemt het sollicitatiegesprek af. Ze is een strenge, ontoegankelijke vrouw. Rosie probeert de gespannen sfeer met wat grapjes te doorbreken maar de mondhoeken van de oudere vrouw tegenover haar weigeren zich richting haar oren te bewegen. Toch wordt Rosie aangenomen. Het agentschap heeft haar aanbevolen. Rosie zal per direct als kindermeisje van de achtjarige tweeling Thomas Wilder-Bingham de Derde en Kemble Wilder-Bingham junior aan de slag gaan.

Gelukkig is de achtjarige tweeling niet zo stijf als hun chique namen doen vermoeden. Ze worden door iedereen Drie en Rood genoemd. De kinderen moeten noodgedwongen in de woning van Glenn en haar echtgenoot Thomas verblijven. Ook hun vader Kemble verblijft in het luxe appartement. De relatie tussen de ouders van de jongetjes is onlangs op de klippen gelopen en volgens Glenn is het uitgesloten dat moeder Natalie de voogdij over de tweeling krijgt. Dat niemand blij met de situatie is, doet er niet toe. Glenns wil is wet. Zo is het altijd al geweest.

Rosie is een mollige, Britse dame die na een aantal tegenslagen heeft besloten om volmondig “Ja” tegen het leven te zeggen. Met haar zonnige karakter en felgekleurde kleding valt ze behoorlijk uit de toon in het donkere, stijve appartement van de Wilder-Binghams in New York. Rosie laat zich echter niet door de stijve Glenn uit het veld slaan. Al snel is de tweeling verknocht op haar. Rosie verzint de meest uiteenlopende spelletjes voor ze. Zo moeten ze, als Glenn niet in de buurt is, hun brood, vol mierzoet beleg, met hun voeten eten en houden ze een scheldwoordenwedstrijd.

Rosies grootste triomf is de tuin in wording op het dakterras. Ze is erin geslaagd Thomas over te halen toestemming te geven het kale terras in een weelderige tuin om te toveren. Glenn wist niet wat haar overkwam toen Thomas haar verbod van tafel veegde. Samen met Drie en Rood sjouwt Rosie zakken aarde en talrijke planten naar het terras. Glenn vindt het maar niks. Ze heeft notabene zelfs blaadjes in het keurige appartement gevonden. Ze is niet gediend van troep in haar huis. Dat het in een vertrek ligt waar ze nooit komt, doet er niet toe.

De tweeling aanbidt Rosie en Rosie is op haar beurt dol op de tweeling. Ze vullen de leegte in haar bestaan op. Rosie moet door. Ze heeft immers “Ja” tegen het leven gezegd. Ook op het ondeugende voorstel van Thomas heeft ze positief gereageerd. En daar zal het niet bij blijven. Rosie maakt er een potje van. Met haar impulsieve daden zal ze het leven van de familie Wilder-Bingham én dat van haar volledig op zijn kop zetten.

Rosie zegt JA is een fantastisch feelgood-boek. Het is onmogelijk om niet in lachen uit te barsten om de idiote dingen die Rosie bedenkt. Rosies opvoedkundige kwaliteiten zijn uniek. Niet iedereen zal haar manier van opvoeden kunnen waarderen maar ze maakt de tweeling zielsgelukkig. Rosie doet haar uiterste best om de jongentjes van het geruzie tussen hun ouders af te leiden. Drie en Rood willen niets liever dan bij hun moeder wonen maar Glenn wil het niet hebben. Zelfs Kemble weet dat zijn zoons beter af zijn bij hun moeder maar ook hij durft zijn moeder niet tegen te spreken. Rosie zelf is niet op haar mondje gevallen. Glenn geeft zich echter niet zomaar gewonnen.

Het personage Rosie, vooral haar uiterlijk en de grapjes die ze maakt, doet erg aan Dawn French zelf denken. Onder alle grappen en grollen in dit verhaal gaan echter serieuze onderwerpen schuil. De jongetjes dreigen immers de dupe van de echtscheiding te worden. Thomas, de man van Glenn, is bovendien erg met de dood bezig. Hij is in de tachtig en veel van zijn vrienden zijn al overleden. Heeft hij wel het maximale uit zijn leven gehaald? Rosie zelf probeert haar grote verdriet achter een glimlach te verbergen en Kemble worstelt met een geheim dat hij maar niet aan zijn moeder durft op te biechten. En Glenn? Tja, Glenn maakt het zichzelf en haar omgeving wel erg moeilijk. Rosie zeg Ja biedt humor met diepgang. Het is een verrukkelijk verhaal over liefde en leed in alle vormen en maten.

ISBN 9789044350517 | paperback | 303 pagina's | The House of Books | juni 2016
Vertaald door Elvira Veenings

© Annemarie, 23 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een klein beetje geweldig
Dawn French

Dawn French produceerde televisieseries zoals Absolutely Fabulous en samen met Jennifer Saunders vormde ze op televisie en toneel het comedyduo French & Saunders.  Als je deze series kent dan weet je dat dit geen saai boek kan zijn.

Dawn French schrijft over een 'standaard' gezin dat bestaat uit man Den en vrouw Mo met twee kinderen, te weten dochter Dora en zoon Peter die zichzelf Oscar noemt naar Oscar Wilde.
Den is de rustige echtgenoot, nauwelijks zichtbaar maar zeer aanwezig als het nodig is.
Mo, bijna vijftig, is psychologe en laveert tussen werk, moederschap en echtgenote zijn in. Zo goed als ze is in haar werk is zo'n puinhoop maakt ze er privé van.
De puberende dochter Dora, bijna achttien, en Mo hebben een haat-liefde verhouding waarbij Dora de haat kant vertegenwoordigt en Mo de liefde kant. Hoewel...
Zoon Peter, zestien jaar oud, is een homoseksuele jongen die op het punt staat de wijde mannenwereld in te gaan.
Mo, Peter en Dora houden elk een dagboek bij en wij mogen deze lezen.

Mo worstelt met het ouder worden en schrikt af en toe van haar eigen spiegelbeeld. Ze is stapelgek op haar kinderen maar, zoals het ouders betaamt, begrijpt ze niets van haar zoon en dochter.  Dora, de onzekere, moeilijk lerende, zichzelf enorm lelijk vindende puber, haat haar moeder daarom bij tijden. Welke moeder vraagt nu of ze al seks heeft terwijl ze nog nooit een echte vriend heeft gehad? Welke moeder vraagt nou hoe het met haar examenweek gaat als die al afgelopen is? Zeg nou zelf...

Peter die zich Oscar noemt is het geleerde kind die alles welwillend bekijkt en zich vaderlijk bezorgd uitlaat over zijn moeder en zus. Hij kleedt zich vaak bizar wat iedereen in huis heel gewoon vindt. Hij is verliefd op Noël, de nieuwe stageloper in de praktijk van Mo. Hilarisch is de manier waarop hij de aandacht probeert te trekken van de nietsvermoedende Noël. Deze Noël heeft overigens nog diverse verrassingen in petto.

Vader Den en oma Pamela zijn de rustpunten in de turbulente levens van Mo, Peter/Oscar en Dora. (Zelfs de hond, genaamd Poep, zorgt voor de nodige commotie.) Oma weet overal wel raad op en bakt heerlijke troosttaarten waarvan de recepten achterin het boek te vinden zijn.
Vader Den begrijpt elk groot en klein verdriet en elke gemoedsstemming van zijn gezin en weet precies wanneer hij wat moet doen. Soms is hij een echte held volgens zijn gezin.

Kortom, er zijn genoeg ingrediënten om er een smakelijk en humoristisch boek van te maken waar ook nog een verhaallijn in zit. Het einde is ronduit verrassend. Maar zoals je Absolutely Fabulous eigenlijk niet na kunt vertellen is het ook moeilijk om het over de inhoud van dit boek te hebben. Je moet het gewoon lezen en genieten van de heerlijke, bijzondere humor van Dawn French...

ISBN 9789400500198 Paperback met flappen 271 pagina's Bruna september 2011
Knap vertaald door Marga Blankestijn, Nancy Seghers

© Dettie, 3 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER