En nu ben ik aan de beurt
Spiritualiteit van het sterven
Christiane Berkvens – Stevelinck

Na een lang proces van rust keert de huidkanker toch onverwacht terug en dan is er geen behandeling meer mogelijk is. De remonstrantse theologe reageert nuchter: ‘ik zit er niet mee’, pag. 7. Eerder verloor zij, tot twee keer toe, een echtgenoot aan kanker. Een week na de uitzichtloze diagnose schreef zij, gestimuleerd door een collega, dit opvallende boekje waarin zij haar alledaagse ervaringen uit haar laatste levensfase optekent. Zij doet dat op een speelse en tegelijk ook doordachte wijze. Eerder schreef ze boekjes over haar visuele beperking en over haar ziekteproces.

Ze ondervindt veel medeleven en is daar dankbaar voor, ze is er zelf op uit om anderen gerust te stellen dat ze het allemaal niet zo erg vindt. Ze heeft ook humor en die momenten komen naar voren. Eerlijk is ze ook in momenten waarop ze faalt en tijdens een kerkdienst de tekst van het Onze Vader niet meer weet.

De bezoeken aan het ziekenhuis ervaart ze niet als belastend en dat zullen waarschijnlijk niet veel mensen haar nazeggen. Die zien er tegenop, zijn bang voor de confrontatie met een negatieve uitslag en ervaren het ziekenhuis vaak als bedreigend ook al hebben ze een goede ervaring met de behandelend arts. Berkvens niet, zij zegt: ‘Ik vind die ziekenhuisdagen eigenlijk heel gezellig…. Je raakt er als het ware kind aan huis. En het houdt je scherp en betrokken met wat er met je gebeurt’, pag. 51.

Ook haar geloofsvertrouwen komt ter sprake en de rust die er van bidden uitgaat. Haar beleving komt goed naar voren in dit citaat: ‘Van stoerheid is er in mijn zwakke momenten absoluut geen sprake, daar kan ik van getuigen. Het gaat mij om iets anders. Om een kracht die mij draagt en die ik van mezelf echt niet heb, dat weet ik wel zeker. Die kracht noem ik God. Zonder aarzeling. En ik ben er heel dankbaar voor’, pag. 35 – 36.

Wanneer ze is uitbehandeld, spreekt ze de wens van euthanasie uit. Vanaf dat moment komt er een innerlijke rust over haar waarin ze zich overgeeft aan wat er komt. Daar houdt het boekje op, ze is niet meer in staat om te schrijven. Het nawoord is van haar zoon. Ze overleed 23 november 2017.

Een menselijk en wijs boekje.

ISBN 978 90 211 7068 8 | Paperback | 64 pagina’s | 21 november 2018 |  Kok/Boekencentrum Utrecht

© Evert van der Veen, 11 december 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER