Ben Hoare

vspace="10"

Menu’s voor stokstaartjes en
andere hongerige dieren
Ben Hoare

Als je naar een dierentuin gaat, staat er bij de meeste dieren wel op een bordje vermeld wat zij eten. Maar als je dat thuis nog eens na zou willen kijken dan is er nu dit prachtige boek. Waar je overigens meer vindt dan alleen het menu.

Stokstaartjes dus. Maar wie zijn de andere hongerige dieren?
Je ziet ze al als je het boek openslaat en omdat er meteen een inhoudsopgave volgt, kan je meteen bladeren naar het dier waar je meer van wil weten.
Een papegaai? Een grizzlybeer? Of misschien een brilslang of blauwe vinvis?

We bladeren naar de mestkever!
Nou, het is wel duidelijk wat die eet, maar toch snel eens kijken wat daar over te vertellen valt.
Zoals ook bij de andere dieren staat ook hier vermeld waar je deze dieren kunt vinden. In dit geval overal op aarde, behalve op Antarctica.
Bij de meeste dieren zie je overigens een landkaart van de wereld waarop aangegeven staat waar ze wonen. (Soms moet je even zoeken naar dat kaartje, het is klein)

Vervolgens wordt verteld welke soorten poep de jonge mestkevers het liefst eten en welke poep de volwassenen liever hebben. Bij een menuutje hoort ook een drankje, en bij de meeste dieren wordt dat duidelijk verteld. Bij de mestkevers wordt vermeld dat zij geen apart drankje nodig hebben.
Na het menu volgen nog twee pagina’s met allerlei andere weetjes. Hoe ze wonen en waarom ze nuttig zijn. Hoe ze er uit zien weten we dan al, ze worden volop afgebeeld, maar hoe groot ze precies zijn? Hoe zwaar?

Wat een toeval: laat een bepaalde soort mestkever nu vaak bij de stokstaartjes inwonen! Daar eten ze de poep en zo blijven de holen van de stokstaartjes netjes. Die eten ook wel kevers, maar juist deze soort niet. De natuur heeft dat prima geregeld.
Aan de andere kant vallen stokstaartjes wèl ten prooi aan andere dieren: roofvogels lusten wel een stokstaartje! Daarom hebben ze een systeem waarbij er altijd een of meer op wacht staan. Misschien heb je dat wel eens gezien: zo'n waakzaam diertje ziet er schattig uit. Maar het is dus niet voor niets!

Ieder dier dat voorbij komt krijgt vier pagina’s, met mooie afbeeldingen en de informatie in kadertjes.
En natuurlijk vind je in dit boek nog veel meer dan hier verteld is. Een heerlijk bladerboek, waar je veel van leert.
Vóór in het boek lees je nog waarom eten eigenlijk nodig is, en achterin vind je een woordenlijst.

Ben Hoare schreef verschillende boeken over de natuur en het dierenrijk. Hij is lid van de Zoological Society of London en zijn teksten worden gepubliceerd in BBC Wildlife en Birdlife.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het dikke boek van alle bijzondere dieren
Ben Hoare

Het moet haast wel zo zijn dat het kinderen die dit boek zien meteen gaan bladeren en onmiddellijk vergeten de wereld om hen heen vergeten! Zo’n prachtig boek is het! Meer dan honderd dieren komen aan bod, waarvan de meeste alleen maar bekend zijn doordat je ze op de televisie ziet of in andere boeken. Een aantal kan je wel in levende lijve in de dierentuin gaan zien.

Ieder dier krijgt twee pagina’s, waarvan eentje met informatie en een leuk weetje, waar het dier als geheel bij getekend staat, terwijl de andere pagina wordt gevuld met een foto, soms uitlopend over de andere pagina en heel vaak in de vorm van een close-up. Een enkele keer zie je dan alleen een staart: het gestreepte stinkdier heeft een hele mooie namelijk, en de tekst vermeldt dat je het dier - dat je in zijn geheel kan zien op de kleinere afbeelding - misschien wel zou willen aaien, maar dat je dat beter niet kan doen. Want – en daarom dus die staart – het is een STINKdier, en van onder die staart kan het dier een vieze gele vloeistof spuiten, een geur die je wekenlang blijft ruiken!
Ook bij de kameleon zie je een close-up van de staart, dat is omdat hij zich daarmee aan de takken vasthoudt. Een wonder van de natuur.

Dat is ieder dier eigenlijk, een wonder van de natuur! Sommige hebben prachtige kleuren zoals de ara, de fazant en de papegaaivis. Of ze hebben een schattig - maar bedrieglijk! - uiterlijk zoals het jonge zeehondje, de viscacha en de sneeuwpoema.
En ook die dieren die er op het eerste gezicht weerzinwekkend uitzien, zijn een wonder van de natuur: de krokodil met zijn bek vol tanden, de luiaard met zijn lange klauwen, of de zeeleguaan. Bij dat laatste dier staat in de tekst dan ook dat ze doen denken aan dinosauriërs, met hun puntige schubben en scherpe klauwen.

Al die foto’s worden vergezeld door informatie, dingen die je misschien wel wist, maar toch niet helemaal: dat de kangoeroe met z’n schattige koppie een buideldier is en dat de babykangoeroe in die buidel geboren wordt, dat weet je wel. Maar dat het baby’tje slechts één gram weegt?
Of dat een landschildpad de tank van de dierenwereld is? Zo worden ze genoemd omdat ze een dik en waar schild hebben waar ze in weg kunnen kruipen als er gevaar dreigt. Het zijn oeroude dieren, die al tweehonderd miljoen jaar op aarde leven!

En schrik vooral niet van de addervis, wat een gruwelijk eng dier is dat!! Gelukkig woont hij heel diep in de oceaan, die komen we niet snel tegen!
Een neushoorn komen we evenmin snel tegen, en dat is dan misschien wel jammer: ze worden namelijk met uitsterven bedreigd, vanwege hun hoorns.

Bij sommige dieren staat iets vermeld over de rol die ze spelen in een legende. De walrus zou geschapen zijn uit de vingers van een mooi meisje dat uit een kajak viel en een zeegodin werd. Dat de uil het symbool werd van de godin van wijsheid is misschien bekend, maar dat de mestkever gezien werd als een god die de zon langs de hemel rolt? Dat dachten de oude Egyptenaren.

Dit alles en nog heel veel meer staat allemaal in dit prachtig vormgegeven boek, dat ook aan de buitenkant een lust voor het oog is: goud op snee en een omslag in reliëf. Voor in het boek is een inhoudsopgave met alle dieren die in het boek staan, de volgorde van groot naar klein zoals ze in het boek te vinden zijn. Achterin een ‘levensboom’ waarin de diersoorten in families verdeeld zijn. Met nog meer informatie. Daarna kom je een woordenlijst tegen en lijkt het boek helemaal af. Maar dan volgt ook nog een lijst met de getekende afbeeldingen van alle dieren waar bij vermeld staat in welke familie ze thuishoren, op welke plaats op aarde ze leven en hoe groot ze zijn.

Ben Hoare is hoofdredacteur van Wildlife Magazine en heeft al vele mooie boeken over dieren gemaakt.

Non-fictie jeugd

Ben Hoare