We hebben alles bij ons
Arjen van Meijgaard

‘De dorpjes lijken op elkaar, zijn stuk voor stuk pittoresk, middeleeuws en leeg. Waarom gooien we ons leven niet radicaal om en stopt hier onze reis. Er staat vast wel iets betaalbaars te koop. Het kan zo geregeld zijn, als je maar wilt. Dat is het huidige geloof: als je wilt, kan alles. Een inboedel hebben we bij ons.’

Toen Victor tien jaar was verdween zijn vader zonder veel woorden. ‘Hij is weg’, zei zijn moeder en hoewel er af en toe die woensdagmiddagen waren, was de relatie tussen vader en zoon voorgoed kapot. Erger nog: ook de vrienden van zijn vader, met hun dochter Valerie, verdwenen uit zijn leven. ‘Vrienden van je vader.’
Victor ontwikkelt een lichte dwangneurose: als ik kan raden hoeveel tegels in die muur zitten, dan… als ik niet op de voegen tussen de tegels stap, dan…

Nu is Victor samen met Marjolein, en vooral dankzij haar bemoeienissen is er weer een moeizaam contact. Victor zal Leo - deze aanspreekvorm is veelzeggend: de man is immers in jàren geen vader voor hem geweest – naar Portugal brengen, waar zijn derde echtgenote op hem wacht. De laatste vrouw die nog op deze man zal wachten, want al weet Leo nog steeds hoe hij vrouwen kan charmeren, zijn tijd is duidelijk voorbij.
Het huis wordt ontruimd, en met een busje vol spullen die absoluut niet weg mogen, rijden vader en zoon naar het Zuiden. Wat noch Marjolein, noch Leo weet is dat ook Victor op weg is naar een ontmoeting met zijn geliefde. Hij heeft namelijk al geruime tijd weer contact met dat jeugdvriendinnetje en weet bijna zeker dat Valerie voor hem de ware is.

Onderweg lijkt er een mogelijkheid te zijn om de relatie tussen vader en zoon te herstellen. Victor kent zijn vader niet, erger nog: hij vraagt zich af of de vader zijn zoon kent.  Victor wil weten: waarom heeft zijn vader hem laten stikken? Waren al die vriendinnen en echtgenotes belangrijker dan zijn enige zoon? Maar zijn vragen komen aarzelend, want in deze intieme setting doet Victor ontluisterende ontdekkingen, en antwoorden komen ook nauwelijks naar voren. Er blijken steeds meer vragen gesteld te moeten worden om de juiste antwoorden te krijgen, als zijn vader langzaam meer onthult over het verleden.
Toch stelt Victor vast dat zijn neurose verdwenen lijkt. Zijn zijn vragen dan toch beantwoord?

‘Al die versies, de leuke vader van voor de scheiding, de vuile van de commune, de in een keurslijf gepropte van Lora, de afwezige van de jaren daarop zijn verenigd in de rochelende oude man naast mij. Een ratatouille van vaderfiguren, een postmodernistisch levend kunstwerk. Ik houd van hem.’

Een bijzondere roadtrip met een passend slot: met een open einde, waar de lezer al zijn fantasieën op los kan laten! Arjen van Meijgaard (1973) laat in deze psychologische roman over een haat-liefde verhouding tussen vader en zoon zijn schrijftalent duidelijk naar voren komen.

De Extaze-reeks is een project van het tijdschrift Extaze in samenwerking met In de Knipscheer. Deze roman is het vierde deel.

ISBN 9789062659647 |182 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | oktober 2017

© Marjo, 20 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER