Alles tussen ons
Anna McPartlin
Een boek over twee Ierse vriendinnen, Eve en Lily, die in hun jonge jaren lange tijd lief en leed met elkaar deelden. Lily was kind aan huis bij Eve, daar was het gezellig en warm en was ze zeer welkom. Ze was stapelgek op de vriendelijke Clooney, Eve's broer, en noemde Eve's vader Danny, "niet alleen omdat hij zo heette, maar ook omdat het als Daddy klonk."
Bij Lily thuis was het heel anders. Een vader ontbreekt, Lily's komst was het gevolg van een ongelukje. Vanwege de keus tussen barbaarse abortuspraktijken of een verblijf in een klooster liet Lily's moeder het kind komen. Maar warme moedergevoelens ontbreken totaal. Lily deed er alles aan om haar moeder tevreden te stellen en trots op haar te laten zijn. Maar het mocht niet baten. Haar moeder zei regelmatig, ik had je beter kunnen laten adopteren, dan was je beter af geweest.
De twee meiden waren onafscheidelijk en erg gek op elkaar. Maar ze werden ouder en ze gingen naar andere scholen en kregen vriendjes.
De vriendelijke, zachtaardige, Lily kon uitstekend leren en zou medicijnen gaan studeren. Maar zoals dat vaak gaat, gewend als ze was aan haar veeleisende moeder, koos ze voor het bekende en krijgt een zelfde leven als bij haar moeder door met de dominante Declan Donavan te trouwen. Hij wist haar over te halen een opleiding verpleegkunde te doen en als ze eerlijk is, vindt ze dat ook veel beter bij haar passen. Declan wordt een kundig hartchirurg. Thuis is hij het die het voor het zeggen heeft en hij is soms flink agressief. Hij slaat haar niet maar is regelmatig wel erg ruw, duwt haar bijvoorbeeld net iets te hard opzij en is seksueel ook niet echt zachtaardig. Maar Lily houdt nu eenmaal van hem...
Lily en Declan hebben inmiddels een zoon en een dochter, Scott en Daisy. Tegen de zin van Declan is ze wel blijven werken, gewoon omdat ze van haar baan houdt. Eve noemde Declan altijd Declan Droplul en daar had ze haar goede redenen voor. Redenen die Lily niet kende.
De beeldschone Eve, inmiddels een rijk en gevierd sierradenontwerpster, is overigens altijd degene die alles recht voor zijn raap uitspreekt. Velen zien haar daardoor als een koele vrouw, maar ze is veelal meer realistisch dan koel. Ze heeft één grote liefde gekend en dat was Ben Logan die ze de bijnaam Glenn Medeiros had gegeven. Maar door een ellendig voorval werd de relatie verbroken - datzelfde voorval zorgde ervoor dat Lily verhuisde en de vriendinnen elkaar niet meer zagen. - Nu, twintig jaar later, was, dankzij elkaar terugvinden op facebook, de relatie met Ben en Eve weer opgebloeid. Maar Ben was wel getrouwd ...
En dan is er die dag waardoor alles op zijn kop komt te staan. Ben en Eve hadden een afspraakje en stonden buiten even te praten. Een dronken automobilist schept hen. Beiden belanden totaal verkreukeld in het ziekenhuis waar Lily en Declan - werken. Ben overleeft het ongeluk niet maar Eve wel, maar ze zal nog een flinke tijd in het ziekenhuis moeten blijven. En zo komt het dat de vriendschap tussen de twee vrouwen, tot hun grote blijdschap, weer opbloeit alleen Declan mag het niet weten... Gelukkig is Declan nooit te vinden op de afdeling waar Eve ligt. Daar werkt Adam als arts. De vriendelijk Adam is de steun en toeverlaat van Lily, hij ziet meer - de blauwe plekken, de schrik als Declan belt - dan zij wil toegeven.
Dankzij de zogenaamd koele, kille Eve verandert er voor Lily veel ten goede. En ook voor Eve breken er heel andere tijden aan.
Het boek, vermoedelijk deels gebaseerd op eigen ervaringen van de schrijfster, vertelt wisselend over het leven van beide vrouwen. Doorheen het verhaal staan brieven die Eve en Lily elkaar schreven in 1990. Dankzij die brieven kom je te weten hoe het uiteindelijk tot een breuk kwam tussen de twee meiden. Het verhaal zelf speelt zich af in 2010. Omdat iedereen ouder is en daardoor meer afstand tussen de gebeurtenissen van vroeger en nu ontstaan is kan er met een andere, begripvollere blik naar gekeken worden.
Het is een verhaal vol ontwikkelingen die mij af en toe een beetje te veel aan - een van de betere - damesromans deden denken. Het verhaal is smeuïg, vol wendingen en verrassingen, maar het sleept zich wel lang voort, het neigt naar een soap, in die zin dat het niet erg diepgaand is en er gebeurt teveel in het boek. Sommige dingen lopen ook wel heel makkelijk qua gevoelens. Het verhaal naar mijn mening met een flink aantal minder woorden verteld kunnen worden waardoor het spannender was geweest en meer vaart had gekregen. Het is absoluut geen vervelend boek maar heel bijzonder is het ook niet. Het is een verhaal voor fans van boeken van Joan Collins en Judith Krantz - boeken die ik vroeger overigens verslonden heb maar ineens genoeg van kreeg - Zij zullen dit verhaal zeer zeker weten te waarderen.
De Ierse schrijfster Anna McPartlin (Dublin, 1972) heeft na een veelbewogen jeugd - ze verloor beide ouders op jonge leeftijd, kwam zelf bijna om bij een auto-ongeluk en verloor haar beste vriendin aan zelfmoord - marketing gestudeerd en daarna een aantal jaren als stand-upcomedian opgetreden. Inmiddels heeft ze een succesvolle carrière als auteur opgebouwd en schreef, naast diverse scenario's voor film en televisie, zes romans. De negen dagen van Rabbit Hayes was haar eerste roman die in het Nederlands verscheen.
ISBN 9789400508361 | Paperback | 416 pagina's | Uitgeverij Bruna | 9 mei 2017
Vertaald door Saskia Peterzon-Kotte
© Dettie, 24 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De 9 dagen van Rabbit Hayes
Anna McPartlin
‘Vandaag kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik zou doodsbang moeten zijn, maar ik ben juist vreemd opgetogen. Natuurlijk ben ik niet blij dat ik kanker heb of dat mijn borsten er af worden gehaald, maar ik besef er eens te meer door hoe goed ik het heb. Ik hou van mijn leven. Ik hou van mijn familie, mijn vrienden, mijn werk en, vooral, mijn dochtertje. Het leven is voor iedereen zwaar, maar ik ben een van de geluksvogels. Ik zal dit overwinnen.’
Op de eerste dag van september 2009 schrijft Rabbit (eigenlijk Mia) Hayes deze notitie in haar dagboek. Ze is dan optimistisch en krijgt gelijk. De ziekte wordt overmeesterd en zij en haar familie leven nog lang en gelukkig. Totdat er uitzaaiing gevonden wordt. Juliet, haar dan twaalfjarige dochter, vindt haar in de keuken. Rabbit heeft een akelige smak gemaakt, haar been is gebroken. Vanaf dat moment is het weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit, tot de dag dat Molly, haar moeder, haar naar een verpleeghuis brengt. Dan beginnen de negen dagen van Rabbit Hayes.
Het verhaal dat opgeschreven is in dit boek vertelt over de laatste levensdagen van een sterke jonge vrouw die door het noodlot geveld wordt. Zij overdenkt haar verleden, niet zozeer om te zien of het ze allemaal goed heeft gedaan, want daar kan ze toch niets meer aan veranderen. Het is meer een terugblik op een leven dat volop geleefd is. Zij denkt terug aan de man van haar leven, aan een intens beleefde jeugd, en neemt langzaam afscheid van de mensen om haar heen en van het leven.
Het is ook het verhaal van die mensen om haar heen. Zij moeten leren accepteren dat er geen redding meer is, zij moeten omgaan met een verlies, verder gaan met leven. De zorg voor Juliet overnemen.
Het is een verhaal dat vlot leest, doordat McPartlin veel dialogen gebruikt met naast de traan ook een lach. De negen dagen vormen negen hoofdstukken, hoofdstukken die steeds triester worden – zonder de lach te vergeten! – omdat het onvermijdelijke einde nadert.
Anna McPartlin (Dublin, 1972) verloor beide ouders op jonge leeftijd en kwam bijna zelf om bij een auto-ongeluk. Zij heeft een aantal jaar als stand-up comedian opgetreden. Inmiddels heeft ze een succesvolle carrière als auteur opgebouwd en schrijft ze naast romans ook scenario's voor film en televisie.
ISBN 9789400507104 | Paperback | 392 pagina's | Uitgeverij Bruna| februari 2016
Vertaald uit het Engels door Saskia Peterzon-Kotte
© Marjo, 13 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
