http://www.annavanpraag.nl

Jona
Anna van Praag

De zestienjarige Jona moet voor school een werkstuk maken en wordt door de mentor van de klas gekoppeld aan Lucas en Elin. Hij vond het zelf achteraf niet zo slim, maar toen er gevraagd werd om alvast een onderwerp te verzinnen had hij als idee het verhaal van zijn oma opgeschreven. Oma begint namelijk te dementeren en praat ineens over ene Simon, terwijl haar zoon en Jona helemaal geen Simon kennen. Een geheime liefde?
Maar oma was getrouwd met Ben! Die is intussen al lang overleden, net als de moeder van Jona. Mirjam is verongelukt toen ze na een ruzie met haar man de deur uit rende. Jona herinnert zich dat zijn vader hem daarvan de schuld gaf. Maar wat hij dan als vijfjarig kind gedaan zou hebben, dat weet Jona niet. Dat laatste hoeft gelukkig niet in het werkstuk. Zijn mentor vindt dat de drie scholieren een mooie documentaire kunnen maken: vandaar Lucas, die goed kan monteren. Dat wordt dan voor de vakken biologie, neurobiologie, en maatschappijleer.

Jona woont met zijn vader in een hofje, waar zijn oma ook woont. Zo kunnen ze een beetje voor haar zorgen, want ze gaat inderdaad wel achteruit. Hoe komt Jona er nu achter wie die Simon is? Heeft oma echt een geheim, of verzint ze maar wat? Is hij een waandenkbeeld?
Dat maakt niet uit, vindt de mentor. Niet voor het werkstuk.
Maar voor Jona wel! Zijn vader vindt het allemaal maar niets, dat gewroet in het verleden. Maar waarom zou het weten wie Simon is een probleem zijn?

Het wordt een spannend verhaal. Al is het vertelperspectief vooral Jona, Elin en Lucas hebben ook een verhaal dat met identiteit te maken heeft. Wat Jona betreft is het een coming of ageverhaal. Naast dementie vormt de joodse afkomst van Jona’s familie  een extra thema. Niet onbelangrijk blijkt wel.  
Ook gaat het verhaal over vriendschap en de moeizame relatie tussen vader en zoon.
De ontknoping is verrassend, en omdat het verhaal daar slechts langzaam naar toe werkt is er een behoorlijke spanningsboog.
De hoeveelheid pagina's is ook prettig voor jongeren. Fijne jeugdroman.

Anna van Praag (1967, Amsterdam) is een Nederlandse kinder- en jeugdboekenschrijfster. Anna van Praag studeerde Spaans in Amsterdam en werkte bij diverse theatergezelschappen en filmfestivals.

ISBN  9789047715184 | Paperback | 266 pagina’s | Uitgeverij Lemniscaat| februari 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 19 maart 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een heel bijzonder meisje
Anna van Praag

In dit prachtige boek maken we kennis met de negenjarige Alicia die op een vakantie-eiland in Italië de tijd van haar leven heeft. Het lijkt of alles en iedereen elkaar kent. Maar het leukste vindt Alicia de nachten, als Luca zich over de rand van de open hokjes waarin ze slapen laat zakken en ze samen een boek 'lezen'. Hij praat Engels, zij Nederlands maar dat maakt niet uit. Ze hebben plezier.
Mama heeft minder plezier, ze huilt heel veel en op een dag staat ze klaar met de koffers, ze gaan naar huis, papa blijft nog... Tijd om afscheid van Luca te nemen is er niet. Alicia draagt de volgende twee jaar altijd een gevoel van heimwee met zich mee, ze mist Luca en het bijzondere eiland.
Als Alicia elf is keren ze terug en het is alsof ze nooit weg zijn geweest. Op het eiland zijn nog steeds dezelfde mensen, inclusief Luca én de charismatische Sofía en iedereen die bij haar wil zijn.

Het is Alicia die ons het verhaal vertelt. In gedachte schrijft ze Sofía een brief waarin ze haar vanaf de eerste kennismaking tot het bittere eind vertelt wat ze aangericht heeft. Al lezend komen we erachter wie Sofía is en wat voor enorme invloed deze vrouw op het leven van Alicia heeft gehad.
Sofía blijkt de oprichtster van Casa Nostra te zijn, die zijn thuisbasis in New York heeft. Ook het vakantie-eiland in Italië is onderdeel van deze sekte-achtige groep waar zich voornamelijk kunstzinnige, succesvolle mensen bij hebben aangesloten die daar feesten en werken.
Sofía is een soort goeroe die mensen bevrijdt van hun angsten en remmingen. Alicia is gefascineerd door deze vrouw die iedereen haar intense aandacht schenkt waardoor ze allemaal voor haar door het vuur gaan. Luca is haar zoon.

In de brief lezen we over de vrije sfeer op het eiland en hoe heerlijk Alicia dat vindt. Hoe heerlijk ze een leven zonder de benauwde regels vindt. Hoe dankbaar ze Sofía daar voor is. Er wordt veel gefeest, de muziek is opzwepend er is een overvloed aan eten, er wordt op tafels gedanst, mensen dragen de meest bijzondere outfits, niets is gek. Alicia vertelt Sofía hoe mooi ze haar in haar strakke slangenjurk vond op de dansfeesten en hoe blij ze was dat ze ook even met haar mocht dansen.  Alles kan, alles mag. Ze vertelt over hoe haar vader Simon geniet en over mama die de vakanties van vroeger mist waarin tijd voor elkaar was. Hier zien ze elkaar amper...

Langzamerhand neemt Casa Nostra en alles wat daarbij hoort bezit van het leven van het gezin. Als dank voor zijn regisseurswerk op het eiland mag Simon namelijk toetreden tot de staff, hij mag zelfs een filiaal openen in Amsterdam waar net zo'n fijne, vrije sfeer zal hangen als in New York en op het eiland. Mama is stil, verzet zich, maar toch begint ook zij de daaropvolgende jaren steeds meer te veranderen en in de ban van Sofía te raken... De vertrouwde rustige sfeer in huis is weg, iedereen heeft het druk met Casa Nostra. Papa met het nieuwe filiaal, mama met haar studie die ze op aanraden van Sofía volgt en Alicia, die gewoon naar school moet, leeft voor de weekenden in Amsterdam. Het is Tinka, het kleine zusje van Alicia die alles in het juiste perspectief ziet. Als iemand al de veranderingen in huis opmerkt zeg Tinka: "Dat heeft Sofía gedaan." Ze weet zelf niet hoezeer ze daarmee de spijker op de kop slaat.

In de lange brief vertelt Alicia in haar kinderlijke onschuld aan Sofía over de dingen die haar en hun gezin overkomen zijn en zo komen we tot de ontdekking hoe geraffineerd de fantastische, prachtige, krachtige, wonderlijke, ongrijpbare Sofía te werk is gegaan, met alle gevolgen van dien. Maar Alicia ziet dat niet, zij ziet alleen hoe haar eigen perfecte, geweldige, wereld opeens in elkaar stort...

Het is de door Anna van Praag gebruikte briefvorm dat het verhaal zo aangrijpend maakt. Alicia richt zich daarmee rechtstreeks tot Sofía waardoor je met haar meeleeft en meegesleurd wordt in het verhaal. Tijdens het lezen voel je al dat het niet goed zal gaan en wil je weten hoe het verder gaat. Je voelt mee met Alicia die zoveel houdt van Sofía en haar zoon Luca - die een (te?) grote rol in Alicia's leven speelt - en het is ook op die liefhebbende toon dat ze Sofía de brief schrijft. De hele brief straalt een kreet om begrip uit, Alicia smeekt bijna af dat het allemaal niet waar is, dat het toch anders is, dat het niet is zoals het nu lijkt te zijn. Alicia moet een draai maken die haar ondragelijk lijkt, ze wil het uitbundige, spannende, avontuurlijke, vrije leven, niet missen.
Anna van Praag heeft deze gevoelens schitterend weergegeven. Maar het leven loopt zoals het loopt of Alicia het wil of niet...

"Het schrijnt dat ik niet eens echt afscheid van je genomen heb. Of nou ja, misschien is dat juist goed. Ik kan toch niet bevatten dat het voorbij is. En het is niet voorbij.
Elk feest, elke vakantie zal slechts een kopie zijn, een nabeeld."

Een prachtig, ontroerend, meeslepend, onthutsend verhaal dat nog lang in je hoofd nazindert.

Anna van Praag (1967) schrijfster, wereldreizigster en journalist, heeft met dit boek een prachtig relaas geschreven over de impact van een sekte op een jong meisje. Ze schrijft deels uit eigen ervaring, ze groeide namelijk zelf, van haar tiende tot vijftiende, deels op in een sekte.

ISBN 9789047707431 | Hardcover met stofomslag | 140 pagina's | uitgeverij Lemniscaat | augustus 2015
Leeftijd ca. 15+ (Young Adult)

© Dettie, 29 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER