Mathilde Stein

Vuurtorenbeer
Illustraties: Piet Grobler
Tekst: Mathilde Stein

Vuurtorenbeer is in feite altijd een blij ei. Hij vindt het heerlijk dat hij een vuurtorenbeer is en elke ochtend zo lekker in zee kan duiken, overdag kan surfen en schelpen zoeken en 's avonds de vuurtorenlamp kan aansteken. Hij heeft gewoon een supergeweldig leven.

Eens in de zes weken komt de postbodeboot langs en die brengt hem naast allerlei spulletje ook alle kranten van afgelopen tijd. Postbode vertelt dat er een nieuwe serie in de krant staat, over Avonturenbeer. Vuurtorenbeer gaat gelijk de verhalen lezen en vindt ze zo leuk dat hij niet meer kan stoppen met lezen. Wat een avonturen beleeft die beer!
Nadat hij alles gelezen heeft is Vuurtorenbeer ineens niet zo blij meer. Erger nog, hij vindt zijn leven op zijn kleine eilandje maar saai.
Alles wat avonturenbeer beleefd heeft is veel spannender!

Maar dan gaat het stormen en hoort Vuurtorenbeer iemand om hulp roepen. Natuurlijk springt hij zijn boot in en roeit door de hoge golven en zware storm naar de drenkeling. Gelukkig kan hij hem redden en als hij eenmaal thuis is ziet hij wie hij gered heeft, het is Avonturenbeer! Dat is even helemaal te gek! En Avonturenbeer kan voorlopig niet weg, want de postboot komt pas over een paar weken. De Vuurtorenbeer ziet het helemaal zitten. Wat zal hij een leuke tijd hebben met deze beer, wat zal hij veel over zijn avonturen te horen krijgen!

De blijdschap van Vuurtorenbeer zakt echter steeds meer in... Is Avonturenbeer wel zo'n leuke beer? Langzamerhand wordt het Vuurtorenbeer allemaal duidelijk en dan... ontploft hij met alle gevolgen van dien! Vuurtorenbeer maar vooral Avonturenbeer leren daarmee de les van hun leven, namelijk dingen lijken vaak mooier dan ze zijn en eerlijkheid duurt het langst. Daarna is alles anders én beter.

Het humoristische verhaal is in een sprankelende taal geschreven, zoals: Een lichte storm wordt bijvoorbeeld een kinderwindje genoemd en Vuurtorenbeer roeit 'Tussen torenhoge muren van nat en van zout' Je ziet het gelijk voor je! Piet Grobler heeft daarbij afwisselend in kleur en zwart/wit heel toepasselijke tekeningen gemaakt waardoor je je nog beter kunt inleven in het verhaal. Gewoon een superboek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Prinses Pernilla & de Reddende Ridders
illustraties: Dorine de Vos
tekst: Mathilde Stein

Prinses Pernilla had een leuk leventje totdat haar vader besluit dat ze genoeg heeft lopen lanterfanten. Ze moet van hem de koninklijke toren in en daar wachten op een ridder die haar komt redden en dan hup trouwen en klaar!
Pernilla baalt daar natuurlijk vreselijk van en verveelt zich enorm in de toren. Ze moet borduren, zo saai...
Gelukkig is ze niet als al die andere prinsesjes in sprookjesboeken die braaf gaan zitten wachten op hun prins.
Als op een dag de draak die op haar past een dutje doet, klimt ze uit het raam, ze is were vrij!
Natuurlijk komt ze gelijk een ridder tegen maar echt geweldig is hij niet, en zo komt ze meerdere ridders tegen die haar wel even wilden komen redden. Maar Pernilla zoekt haar ridder zelf wel uit!

Het is een verhaal met een knipoog naar het verhaal over Doornroosje. Net als in dat sprookje proberen ook in dit verhaal diverse stoere mannen de prinses te redden uit de toren. Maar schrijfster Mathilde Stein heeft er een leuke, moderne draai aan gegeven. Deze keer hoeft zich niemand door een doornstruik te worstelen maar zijn er krokodillen, reuzen een draak en een griezelmuur. De ridders zijn ook anders dan anders.
De prinses is lekker stoer van zichzelf, zij draagt het harnas en de ridder van haar keus zit bij haar achterop het paard in plaats van andersom.

De afbeeldingen zijn heel apart. Ze hebben weg van kindertekeningen maar zijn het net niet, daarvoor zijn ze te gedetailleerd en te mooi afgewerkt. Als je goed kijkt zie je allemaal grapjes in de afbeeldingen verwerkt, de jurk van de koningin is bijvoorbeeld met allemaal letters k (van koningin) versierd. In de torenkamer is met een paar potloodlijntjes en muisje weergegeven, dat lekker zit te lezen bij het vuur. Sommige details worden uitvergroot weergegeve. Alle tekeningen zijn kleurrijk en levendig, er is heel veel op te zien.
Net als bij het vorige boek van Stein & Vos is er wel een klein minpuntje, de letters zijn een enkele keer wat moeilijk leesbaar dankzij de drukke achtergrond. Maar voor de rest is het zowel qua verhaal als afbeeldingen opnieuw een erg leuk en sprankelend boek geworden.
Van mij mag dit bijzondere duo nog veel meer boeken samen maken.

ISBN 9789047705635 Hardcover 36 pagina's Uitgeverij Lemniscaat 31 juli 2013
Leeftijd 6+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Juffrouw van Zanten & de 7 rovers
illustraties: Dorine de Vos
tekst: Mathilde Stein

Ze lagen al uren gespannen te loeren:
Kobus en Kalle, Johannes en Joep,
Gieltje en Berend. Alleen kleine Tim niet -
die wachtte thuis met de soep.

YO! MANNEN! riep Berend. 'Snel, trek je pistolen!
Daar komt -ie, de postkoets, vol geld en vol goud!
Och hemeltje. Hadden ze toen maar geweten
wie in de koets zat - want daar ging iets fout.

In de koets zit namelijk juffrouw Van Zanten, opvoeddeskundige, en ze pakt de boeven gelijk aan op hun taal. Ze moeten wel met twee woorden spreken en ze zijn ook wel heel brutaal! Ze ziet een schone taak in het opvoeden van de zeven rovers, ze stapt uit en gaat mee naar hun hol. De rovers mogen haar koffers vol met informatie over bijvoorbeeld hangjongeren of pedagogiek sjouwen. En zij doen dat ook nog, want juffrouw Van Zanten heeft de ogen van hun moeder...
De juffrouw gaat voortvarend te werk, ze leert de rovers hoe ze zich moeten gedragen. Het gaat prima zo, de boeven zijn beleefd, koken heerlijk, zien er piekfijn uit, dat heeft ze toch maar mooi voor elkaar gekregen, denkt ze...

Dit grappige verhaal is, zoals hierboven te zien is, in versvorm geschreven en dat heeft Mathilde Stein uitstekend gedaan. Er zit een mooi ritme in waardoor het ook prettig is om voor te lezen.
De afbeeldingen doen denken aan tekeningen van een kind dat met het puntje van zijn tong uit z'n mond een zo mooi mogelijke tekening gemaakt heeft. Vooral de slingerende wegen, de bomen, de harkerige handjes van de personen, de slungelige armen geven die indruk. Maar soms is er ineens een prachtig gestileerde koffer te zien en de koets op deze manier tekenen zou knap zijn voor een kind. De afbeeldingen zijn druk, er valt heel veel op te zien en er zit ook de nodige humor in. Vooral op het eind, als het verhaal een onverwachte wending krijgt, worden er meer grapjes gemaakt in de tekeningen. Een heel klein minpuntje is dat de tekst af en toe wat moeilijk leesbaar is vanwege de drukke achtergrond.
Maar voor de rest is het een uitstekend boek waarin de taal ook nog eens mooi is.
Met veel plezier bekeken en gelezen.

Zie ook het interview (filmpje op youtube) met Dorine de Vos over de totstandkoming van het boek

ISBN: 9789047703792 Hardcover 32 pagina's Lemniscaat juli 2011
leeftijd vanaf 8 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Mathilde Stein