Nieuwe jeugdboekrecensies 15+

Dante 4
SLAVES 8
Miriam Borgermans

Het achtste deel over Raven en Dante concentreert zich op Dante.
De wereld anno 2559 is vernietigd door de mens zelf. Het is nu de technologie die heerst.
Met name dat akelige algoritme, het overkoepelend beslissingsorgaan, dat SLAVES regeert:

‘Besluiten worden louter genomen op basis van ingevoerde data en wiskundige modellen.’

Daarnaast is er een kleine groep mensen die in luxe leven en machtsbelust de miljarden mensen onder de duim houdt met een chip in hun halsband. Zij zijn slaven verdeeld in allerlei klassen: van een groep die het betrekkelijk goed heeft in dienst van die machtige rijken, tot armoezaaiers die hun kostje bij elkaar scharrelen op de vuilnisbelt. Dante en Raven zijn slaven.

Dante heeft grote problemen. Lichamelijk gezien is hij niet in orde, na de aanval van de giftige spinnen. Zijn vrienden helpen hem wel, maar het probleem is dat Dante nogal eigenwijs is. Hij weet niet of hij de mensen om hem heen kan vertrouwen. Soms heeft hij daar gelijk in, maar soms ook niet. De omgang met de mensen die samen met hem de opstand voorbereiden is er niet gemakkelijker door geworden. Maar dank zij die vrienden die in hem geloven – waar Dante zich over verbaast – lijkt het allemaal vrij goed te gaan.

Nu is Dante bij Satu, de hoogste baas. Die wil de grote baas worden. Op de Nationale Feestdag, die al snel gevierd gaat worden, zal het algoritme een mens aanwijzen die alles zal regeren, Satu is in de race, met Zeus.
Het is ook de dag waarop de Opstand alles moet beslissen: de wraak van de slaven.
Satu is zo machtsbelust dat hij niet ziet dat Dante een dubbelspel speelt. Of is hij slimmer dan gedacht en is Dante de blinde?

Dante weet veel te bereiken, maar er is natuurlijk nog dat andere dat hem drijft: het terugvinden van Raven. Hij heeft wel in de gaten dat er een heleboel fout gegaan is, maar tegelijk denkt hij nog steeds dat hij Raven moet redden. Hij is er niet van op de hoogte dat Raven ook een opstand aan het organiseren is. Dat kan toch ook helemaal niet. Raven is een slavin, zij heeft een sterke man nodig en dat is hij. Hm…

Eigenlijk kunnen we na het lezen van deel 8 maar één conclusie trekken. Hoe slim Dante ook is, hoe goed hij zijn mensen ook om zich heen weet te verzamelen – hoewel hij er zich eerder over lijkt te verbazen dat mensen zo op hem vertrouwen – als het gaat om Raven, en misschien wel alle vrouwen, dan begrijpt hij daar helemaal niets van. Of het dus ooit goed komt met die romance tussen hen blijft nog even de vraag.

En in de tussentekstjes – jawel, natuurlijk ook in dit achtste deel – lezen we opmerkingen van Cym, die haar zoon Seamus aan een leiband heeft, en zo haar eigen plannen heeft. Eigenlijk lezen we in dit korte tekstjes net zo goed een compleet verhaal. Miriam Borgermans weet het zo te doen dat we als lezer de rest kunnen invullen. Ok, met kennis uit het verhaal van Dante, maar toch…
Er is de gebruikelijke zeer handige lijst terminologie achterin het boek.

En zoals iedere keer weer: als we met een zucht de dikke pil, met zoveel plezier gelezen, dichtdoen, is er de bange afwachting voor wat Miriam Borgermans in petto heeft voor Dante en Raven. En dus voor ons, lezers. En helaas, we zullen er nog even op moeten wachten.

Miriam Borgermans (1965, Vught) schrijft voor diverse leeftijdscategorieën. Behalve de onnavolgbare SLAVES-serie voor Young Adults is er Annabelleke voor jongere kinderen. Ook schreef ze verhalen voor volwassenen.

ISBN 9789044851236 | Hardcover | 568 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Genesisproject
Mascha Heijmans

De vijftienjarige Tess woont met haar moeder in de Schotse Hooglanden. Omdat ze al zo vaak verhuisd zijn heeft ze er geen vrienden. Toch vindt ze het wel fijn daar, lekker rustig wel.
Maar dan verandert haar leven van het ene moment op het andere. Midden in de nacht wordt ze wakker gemaakt door haar moeder.

‘Ze hebben ons gevonden! Na al die jaren!’

Tess heft geen idee waar haar moeder het over heeft, maar voor ze het beseft, wordt ze uit haar bed getrokken en moet ze zich aankleden. Haar moeders paniek werkt aanstekelijk, en als ze beneden luide voetstappen hoort, glasgerinkel en meubels die omver gegooid worden, doet ze wat haar moeder zegt.
Die duwt een glazen buisje in haar hand en zegt nog:

‘Ga naar Robert. Snel, klim uit het raam en ren zo hard als je kunt. Blijf uit het zicht, laat je niet zien of horen. Je kunt het.’

In de dagen die volgen ontdekt Tess waarom haar moeder altijd van die avontuurlijke wandelingen wilde maken, en haar van alles leerde over overleven in de natuur: nu kent ze de weg over de bergen op haar duimpje! En ook die andere dingen die ze geleerd heeft komen van pas.
Bij haar vlucht had ze achter zich een explosie gehoord en Tess heeft geen idee of haar moeder er levend uit gekomen is. Ondanks haar angst doet ze wat haar gezegd is: ze beschermt het flesje en gaat op weg naar Robert.
Onderweg is er die uil. Wat een gek beest! Wijst hij haar nu de weg?

Robert is behalve een vriend van haar moeder een techneut, met vele talenten. Hij is ook een kei in computers en weet de allerbeste systemen te kraken. Ook hij heeft een soort contact gehad met een uil!
Later zal Tess ontdekken hoe dat zit. En ze zal Will ontmoeten, een jongen die zegt: ‘wij zijn hetzelfde.’
Huh? Hoezo? Wat bedoelt hij?
Terwijl ze met Robert en later met Will op zoek gaat naar haar moeder, ontdekt ze de geheimen die haar moeder had. En de gevolgen die het voor hen beiden heeft
En de vijand. Een geduchte vijand, veel machtiger dan ze ooit hadden kunnen denken.

Bovenstaand citaat is het begin van het boek. Je duikt dus al meteen in het avontuur, dat werkelijk zo spannend is dat je het boek in een ruk uit wil lezen.
Dit soort verhalen zijn er meer, maar toch – al heb je die allemaal gelezen – is dit opnieuw een avontuur dat je niet wilt missen. Boeiende dialogen, precies genoeg informatie over de achtergrond, het wordt geen moment langdradig. Natuurlijk is er een romance op de achtergrond, maar zonder gezwijmel.
Fijn verhaal, en als je weet dat dit een debuut is, dan ben je heel benieuwd naar wat de schrijfster nog meer gaat afleveren!

ISBN 9789044852271 | Hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Woorden van glas
Pamela Sharon

Het Corbeau College. Een school waar pubers rondlopen. Pubers die de gevolgen van hun daden niet goed kunnen overzien.
Op het Corbeau wordt gepest. En niet zomaar een beetje. Er zijn jongeren die anderen totaal voor schut zetten, en daar reuze lol over hebben.
In deze tijd met sociale media kan dat nogal uit de hand lopen, omdat alles gefilmd wordt en er geen enkele schroom is om dan die filmpjes online te zetten.

De zestienjarige Summer heeft daardoor afscheid moeten nemen van haar beste vriendin, die verhuisd is mede vanwege alle pesterijen. Er is nog wel contact , maar het is natuurlijk anders dan wanneer Alana nog naast haar zou lopen en fietsen.
Als Summer ook nog eens zelf doelwit wordt van zo’n akelige peststreek, heeft ze het helemaal gehad. Ze zint op wraak. Dan ontmoet ze in de nablijfklas Nova, een van de populairste meisjes op school. Zij is betrapt op stelen op school.
Nova is een dochter van rijke ouders, ze heeft alles wat haar hartje begeert. Behalve dat het nu uit is met die ene jongen, Fabian, ook al zo’n verwende puber. Terwijl andere jongens meer meelopers zijn, is Fabian is de aanstichter van vele pesterijen.

Kunnen ze hier niet iets aan doen, vraagt Summer zich af. Als ze het er met Nova over heeft, ontstaat er een plan. Ze gaan een website maken, anoniem natuurlijk, waar iedereen filmpjes op kan zetten over wat er allemaal fout gaat op school.
Het is een groot succes…

‘Vanaf nu is niemand meer veilig, vanaf nu ben je zelf je ergste vijand. Alles wat je zegt en doet kan worden vastgelegd, en will be used against you. Wij zien alles, en met alles bedoelen we ook echt alles.’

Maar de vraag is wel: kun je dit maken?
Zonder toestemming iets filmen en ook nog openbaar maken? En zou zoiets ook echt kunnen werken? Wordt de school daar echt een betere en veiligere plek van?
We volgen het avontuur door de ogen van Summer. Tussen de tekst door zijn er de gesprekjes die ze voert met Alana, en ook duiken ineens verslagen op van verhoren, getuigenverklaringen. Je begrijpt dan al wel dat er iets helemaal fout gaat, maar hoe en wat dat weet je niet. Mede daarom en omdat Pamela Sharon gewoon lekker schrijft, lees je graag door.
De situaties zijn herkenbaar, en ook de gevoelens waar jongeren mee kampen. Want Summer en Nova beginnen hier wel aan, maar snijden ze zichzelf niet in de vingers?

Pamela Sharon is een Nederlands jeugdschrijfster en leerkracht en leesspecialist in het basisonderwijs.

ISBN 9789048871025 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Glitch Game
Evy Danckers

Nell is sinds de dood van haar tweelingbroer erg eenzaam. Aan haar ouders heeft ze niets, haar vader en moeder praten niet meer. Ze weten niets van Nells leven. Haar vader doet alsof, maar is nauwelijks thuis. Haar moeder is steeds meer gaan drinken. Nell is maar gaan gamen, en intussen schrijft ze brieven aan Mathias.

‘Ik ga gamen. Mensen afslachten, hoe meer bloed, hoe beter. Hoe meer geweld, hoe liever. Ik sta bekend om mijn wrede speltactieken, mijn volgers zijn er gek op. Ik niet zo, maar het helpt om me af te reageren.. En dan te bedenken dat ik amper gamede toen jij nog leefde…ik ben er intussen goed in. Veel beter dan jij. Ik zou je zo afmaken, echt. Als je me niet gelooft, kom dan terug. Dan bewijs ik het je.
Kom terug. Alsjeblieft. Ik mis je…'

In haar vlog is ze Go-Yu. Haar favoriete wapen is een morgenster, een lange, metalen ketting met aan het einde een zware bol met pinnen. Als ze aan het gamen is vergeet ze alles. Maar dan raakt ze betrokken in het Glitch Game.

‘Be there if you dare.’

Tegelijkertijd krijgt Yukio in Japan ook die uitnodiging. Hij doet aan games mee onder de naam Kendo en draagt dan een lang zwart gewaad en een ijzeren masker. Hij vecht met een Hattori Hanzozwaard.
Als het spel begint zijn er zestien deelnemers, na een strenge selectie. Maar het is wel vreemd: het is niet alleen online. De deelnemers krijgen een stoel aangemeten, waarin zij moeten plaatsnemen. Ze spelen het spel als waren zij fysiek aanwezig, er zijn geen controllers. Heel vreemd...

Dan begint het: de deelnemers kampen met elkaar tot er tenslotte één winnaar uit tevoorschijn komt. We volgen Go-Yu en Kendo en een nogal gewelddadige opeenvolging van games. Daar tussendoor, tussen de hoofdstukken, vind je zwarte pagina’s die misschien voor gamers duidelijk zijn, maar anders nogal raadselachtig. Woorden als Eegra’s, over Oobivats en nog meer van die vreemde taal komt niet alleen tussendoor voor, maar ook binnen het verhaal. Het hoeft je niet te verhinderen om het verder spannende verhaal in één ruk uit te lezen!
En het einde belooft een vervolg!

Evy Danckers (1977) is behalve schrijfster ook leerkracht Nederlands en Frans in de B-stroom (middelbaar onderwijs voor leerlingen zonder diploma basisonderwijs) in de Antwerpse gemeente Borgerhout. Op haar site vertelt ze dat ze boeken wil schrijven voor jongeren die niet graag lezen. Haar boeken zijn niet dik, ze gebruikt geen moeilijke taal (opm: alleen maar rare woorden) en de verhalen passen bij de leefwereld van jongeren.

En mocht je nieuwsgierig zijn, de 'rare' woorden zijn Nadsat en kunnen de lezers hier opzoeken: Appendix:A Clockwork Orange - Wiktionary, the free dictionary.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lang leve Jane
Cynthia Hand, Brodi Ashton en Jodi Meadows

De geschiedenisboeken vertellen ons over Jane Grey, die negen dagen koningin van Engeland was. Zij leefde van 1537 tot 1554 en was de dochter Henry Grey, hertog van Suffolk.

Edward VI uit het Huis Tudor was de enige overlevende wettige zoon van Hendrik VIII die in 1547 overleed. Maar Edward was ziekelijk. Men wilde dat hij een goed huwelijk zou sluiten en zo snel mogelijk een mannelijke opvolger zou hebben.
Een van de invloedrijke mannen aan het hof was de vader van Jane. Hij deed zijn best om Jane en Edward een huwelijk te laten sluiten, maar dat mislukte.

John Dudley, de hertog van Northumberland, kreeg zijn zin: hij wist de 15-jarige koning zo ver te krijgen dat hij zijn halfzussen uit de opvolgingslijn verwijderde, ten gunste van Jane Grey, die trouwde met Lord Guildford Dudley, de vierde zoon van de hertog. Toen Edward kwam te overlijden op 15-jarige leeftijd, aan tuberculose, volgde Jane hem op.
Haar grootmoeder van moederszijde, Mary Tudor, was een zus van Hendrik VIII.

Ze was een slimme meid, kende vele talen. Ze was te wijs om als speelbal te willen dienen in de machtsstrijd die volgde na de dood van Edward, en zij deed na al negen dagen weer afstand van de troon. Zij wordt wel ‘The Nine Days' Queen’ genoemd.
Ook was Mary Tudor, de oudste dochter van Hendrik VIII meer geliefd bij het volk. Mary nam de troon dan ook over. Zij werd bekend als Bloody Mary.
Jane had haar leven kunnen redden als zij de wil van Mary had ingewilligd: katholiek worden. Maar Jane weigerde. Het werd haar dood.
Op 12 februari 1554 werd Jane op Tower Green, in de beslotenheid van de Tower, met een hakbijl onthoofd; een uur eerder was haar echtgenoot publiekelijk onthoofd op Tower Hill.

‘Lang leve Jane’ vertelt min of meer ditzelfde verhaal. Het is het verhaal van Jane Grey zoals dat eigenlijk had moeten gaan, volgens de schrijfsters. Er zijn details veranderd, en er is een magisch element aan toegevoegd. Sommige mensen hebben namelijk de gave om te kunnen veranderen in dieren. Deze Edianen (zeg: Ethianen) werden lange tijd gewoon geaccepteerd, maar er is een opstand ontstaan tussen de Ethianen en de Waarachtigen. De Waarachtigen verafschuwen de magische krachten van de Edianen en willen ze eigenlijk het liefst dood hebben.

Mary, de halfzus van Edward, ziet dat wel zitten. Zij is een echte Waarachtige, terwijl Edward juist voor de Edianen is.
Als John Dudley zijn oog laat vallen op Jane om te bereiken dat het koningshuis in zijn familie komt, kan ze er niet onderuit: ze trouwt met diens zoon. Maar Gifford is Ediaan, en dat wordt haar niet verteld!
Het heeft nogal gevolgen… Jane weet niet of ze hem kan vertrouwen. En waar is Edward gebleven?

Het is een fantasierijk verhaal geworden, losjes gebaseerd op de feiten, al is wel duidelijk waar de Edianen en de Waarachtigen voor staan. Fijne dialogen, veel humor, en met sterke vrouwen (al zijn ze nog erg jong) in de hoofdrol.

Cynthia Hand, Brodi Ashton en Jodi Meadows hebben al vaker samengewerkt aan Young Adult Fantasy boeken. Onderhavige boek blijkt al in 2016 verschenen te zijn in het Engels, en er zijn al opvolgers. Helaas nog niet vertaald.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wanneer bloemen verwelken
Meke Levenga

‘De Dood is een gewone man met een heel moeilijke baan. Misschien wel de zwaarste baan. Nu vraag je je af hoe ik dat weet? Ik weet het. Omdat ik hem kan zien.’

Day, kort voor Daisy, kan niet alleen deze voor anderen onzichtbare man zien, ze voert hele gesprekken met hem.
De eerste keer dat ze hem ontmoette was ze nog erg jong, en nu ze naar de middelbare school gaat duikt hij vaker op in haar leven. Dat heeft een reden.
Day woont in een gezinsvervangend huis voor jongeren. Haar ouders ‘wilden haar niet.’ Ze hebben elkaar in de afgelopen jaren nauwelijks gezien, en bellen kan niet, want een van de problemen is dat Day geen woord meer heeft gezegd sinds dat tragische voorval toen ze een jaar of vier was.

In het tehuis heeft ze na een tijdje haar draai gevonden, en vooral met Aza, kort voor Azami, heeft ze vriendschap gesloten. Aza heeft taaislijmziekte, ze weten dat ze niet oud zal worden. Maar als dan het afscheid komt, is dat vreselijk zwaar. Day heeft alleen Aza…
Ze is razend op de Dood. Waarom doet hij dit? Maar het is natuurlijk niet de Dood die daar over beslist. Hij is de begeleider van mensen die sterven, gestorven zijn.

Al vrij snel komt er een ander meisje in de kamer van Ava. Lindsay is boos op iedereen en alles. Day probeert wel vriendschap te sluiten, maar dat valt niet mee. Dan komt er een nieuwe jongen in haar klas. Alex zoekt toenadering. Aanvankelijk wil ze zijn vriendschap niet. Tot…

‘Heel even, voor heel even vergeet ik Aza en wil ik me verontschuldigen en zeggen dat het me spijt. Maar dan zie ik haar gezicht, hoor ik haar lach. Alex is Aza niet, en hij mag haar niet vervangen. Ze leeft door in mij en ik mag haar niet vergeten.
‘Ik weet dat je haar mist en dat je niet wilt dat ik haar vervang, maar je moet doorgaan., ‘De woorden dringen nauwelijks tot me door. Ik hoor wat hij zegt, maar ik luister niet. Ik begrijp het niet. Tot hij zegt: ’Dat zou Aza ook willen.’

Ook Alex heeft ook een niet alledaagse gave: hij kan overleden personen zien. Zij en hij vinden elkaar in een heftige vriendschap, waarbij evenwel opnieuw de Dood spelbreker is.

Het kader waarin het verhaal verteld wordt is realistisch: het gaat over problemen waar jongeren mee moeten zien te leven. Dit wordt evenwel als terloops medegedeeld.
Day vertelt heel summier over de dramatische gebeurtenis in haar leven waardoor ze besloot te zwijgen. Maar dat haar ouders haar zomaar uit huis sturen? Er is nauwelijks contact, maar als Day belt om iets af te spreken stellen ze geen vragen? En dat huis met al die jongeren, dat is alleen maar gezinsvervangend, de kinderen krijgen geen hulp bij hun problemen?
Misschien hebben niet alle lezers daar last van, maar het kan vele vragen oproepen die niet beantwoord worden.

Het verhaal van de vriendschap, eerst Day met Aza en dan Day met Alex, dat deel van het boek is evenwel prachtig. Een mooi verhaal, met veel emoties, en dat toch niet overdreven melodramatisch verteld wordt. Hoeft ook niet, het is allemaal al heftig genoeg.
Het gegeven dat Day de Dood ziet en met hem spreekt, het feit dat Alex overledenen ziet, maakt het verhaal bijna een sprookje. Wel een duister sprookje, dus wees gewaarschuwd.

Meke Levenga (Groningen) studeert Arts, Culture and Media, vast van plan redacteur te worden. Identiteit was haar debuut.

ISBN 9789044852417 | Hardcover | 392 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Liegen zul je
Jeffrey Dral

Schaatsen is zijn passie. Hij behoort tot de jeugdtop van het Nederlandse kunstschaatsen. En het is ook op de schaatsbaan dat de zestienjarige Jeff, want over hem hebben we het, een van de trainers op de ijsbaan, ontmoet. William is ook homoseksueel en langzamerhand ontstaat er een soort band. William is aardig, vriendelijk en heel grappig. Het is ook William die zegt: "Je kunt altijd bij ons terecht als je iets wilt weten of als je tips wilt, bijvoorbeeld over uit de kast komen."
Het contact tussen William en Jeff moeder is eveneens goed, zij krijgt ook schaatsles van hem.

De uitnodiging van William om bij hem en zijn vriend Tom in Utrecht te komen logeren komt als een aangename verrassing. Na veel vragen van zijn ouders over het waarom van de logeerpartij mag hij er naartoe. De mannen zijn aardig voor de jonge Jeffrey en uiteindelijk belanden ze met zijn drieën in bed. Het lijkt heel onschuldig en gezellig. Maar de volgende ochtend wordt Jeff wakker. Hij voelt de hand van Tom in zijn onderbroek... Uiteindelijk hebben ze gedrieën seks. Het is de eerste keer voor Jeffrey.

Hij is daarna ontdaan, verrukt, bang, blij, overweldigd en bovenal onzeker. Hij schaamt zich ook intens, het was vreemd geweest. Omdat Jeff erg gepest is op school, voelt de liefdevolle aandacht van de mannen ook als een warm bad. Kortom, Jeff wordt verliefd. Hij kijkt uit naar de logeerpartijen.
Ondertussen ontstaat ook een warme vriendschap tussen de twee mannen en Jeffs ouders.

Maar langzamerhand gaan de mannen in hun seksuele handelingen verder dan Jeff wil. Als hij weigert, weten ze hem steeds om te praten. Jeff bevriest op die momenten als het ware. Er wordt hem bovendien op het hart gedrukt niet over hun relatie te praten, mensen zullen hun verhouding toch niet snappen... Het is bijna een heilige belofte die Jeff daarover moet geven.

De vriendschap wordt steeds benauwender, de handelingen staan Jeff steeds meer tegen. Hij wil stoppen maar de mannen houden zich doof voor Jeffs woorden. Jeff beseft diep in zijn hart wel dat het niet goed zit, zelfs dat de mannen gezien zijn leeftijd eigenlijk helemaal niet mogen doen wat ze met hem doen. Maar ze weten hem steeds weer zo te manipuleren dat er toch dingen gebeuren die Jeff echt niet wil. Hij krijgt een hekel aan zichzelf omdat ze hem toch steeds weer zover weten te krijgen dat hij meedoet aan hun fantasieën en acties. Maar ook het liegen tegen zijn ouders en vrienden veroorzaakt een steeds groter wordend schuldgevoel.

Na een jaar weet Jeff zich los te worstelen, maar dan begint het in feite pas. Dan begint de verwerking, er is veel te veel gebeurd. Langzaam dringt het besef door dat hij is misbruikt. Het hele gebeuren krijgt een enorme invloed op Jeffs leven, hij kan nauwelijks meer functioneren, maar hij zal toch verder moeten.
Uiteindelijk verbreekt hij zijn zwijgbelofte en komt de bal aan het rollen. Het lucht enorm op maar het grote verwerken begint dan ook pas écht.

Het erge is dat het een waargebeurd verhaal is. Jeffrey is inmiddels achtentwintig en met veel vallen en opstaan heeft hij het gebeurde een soort van plek kunnen geven. Ook voor zijn ouders was de klap enorm. Vooral dankzij de opdracht van een hulpverlener, die het opschrijven van wat er gebeurd was, adviseerde, kwam er voor Jeffrey lucht. Pas later kwam hij op het idee om van zijn notities, kreten en dergelijke een boek te maken, omdat hij destijds zelf zo graag zo'n boek had willen lezen. Hij dacht namelijk dat hij de enige was die dit overkwam.
'Al is er maar één die geholpen wordt door dit boek dan ben ik al blij', zegt hij daarover.

Het verhaal is niet melodramatisch vertelt, het was zoals het was. Maar je voelt wel de impact van wat de jongen is overkomen. Toevallig via via kwam hij in contact met Edward van de Vendel die Jeff heeft bijgestaan om het verhaal in goede banen te leiden. Het resultaat is een erg indrukwekkend boek geworden. Bijna een must om te lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

IQ
Erik Jan Tillema

Een middelbare school, maar niet zomaar een. De naam zegt het al: Het Einsteincollege is voor hele slimme jongeren.
Ieder jaar wordt door middel van een IQ-test bepaald wie de slimste leerling van de school is, en de meesten doen graag mee aan de verplichte toets. Niet alleen wil de directeur dat zijn school de beste van het land is, iedere leerling wil de slimste zijn!
Ook de vriendinnen Isa en Claire hebben zo hun redenen om de slimste te willen worden.

Bij Isa thuis is de sfeer niet echt leuk, maar ze is veel bij Claire. Ze vindt het wel leuk dat ze slim is, maar als er een leerling van de school bij een ongeluk om het leven komt en niemand op school lijkt daarbij stil te staan, laat ze haar protest luidkeels horen. Als ze dan ook nog zegt dat ze die IQ-testen maar niks vindt, heeft ze de rector behoorlijk tegen zich in het harnas gejaagd. Ze heet zichzelf ook meer in zijn blikveld geplaatst, dat zal ze al snel merken.

Claire is een meisje dat zich nergens iets van aantrekt: ze draagt kleren waar een ander echt niet mee gezien wil worden, het liefst verschijnt ze in het roze. Maar uiterlijk bedriegt: als ze ergens op gespitst is, is het wel dat zij de slimste wordt. Nu de jongen die dat was, er niet meer is, ziet ze een kans. Zij moet zich bewijzen in de ogen van haar vader. Die is dan wel erg rijk, zodat het Claire aan niets ontbreekt. Behalve waardering. Aandacht. Ze moèt de slimste worden!

Als na Kevin, die bij het ongeluk om het leven is gekomen, ook de nieuwe nummer een, Stijn, een geheimzinnige dood sterft, begint Isa achterdochtig te worden. Toeval? Hm… Ze gelooft er niets van, zeker niet als er nog meer leerlingen komen te overlijden. En die zaten allemaal in het groepje hoogbegaafden, die speciaal bijles kregen om nog slimmer te worden.

'Mijn opgeheven arm zakt langzaam als ik naar hem kijk, Isa en Eveline hebben het ook door: er is iets met Yasr aan de hand. Hij loopt niet normaal. Bij elke stap lijkt hij zijn evenwicht te verliezen. De enige reden dat hij niet op de grond smakt, is omdat hij een been naar voren zet en zo struikelt hij onze kant op. Het is dat ik niet in zombies geloof, anders zou ik denken dat we worden aangevallen door een ondode.’

Die bijles is ook wel vreemd: ze krijgen de opdracht om een mysterieuze tekst te vertalen. Claire snapt er niets van. Isa ook niet ondanks haar talenknobbel. Maar behalve de rector zijn er nog twee leraren die hen behoorlijk achter de vodden zitten. Intussen wordt Isa nog argwanender en ze probeert Claire maar ook Eveline, ook horend bij het groepje van de slimsten, zover te krijgen dat ze onderzoek doen.
Kunnen deze drie meiden, superslim als ze zijn, er achter komen wat er aan de hand is?

Soms heb je dat met griezelverhalen: dat je even het boek moet wegleggen omdat je denkt te weten wat er komen gaat en dat dus eigenlijk niet wil lezen. Maar natuurlijk trekt zo’n boek je weer: je moet gewoon doorlezen! Want misschien is het anders dan je denkt? Nou anders was het zeker, maar niet minder eng!

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper en verhalenverteller. Voor de griezelige Young Adultboeken put hij inspiratie uit eeuwenoude teksten uit verschillende religies.

ISBN 9789044851182 | hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Clavis | augustus 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lijken liegen niet
Olivier van Os

Vier vriendinnen, Rachel, Eva, Jasmine en Leah, brengen jaarlijks een deel van hun vakantie door in het vakantiehuis van Eva’s ouders. Een jaar eerder waren ze met z’n vijven, Sarah is er niet meer bij.
De buitenwereld weet niet beter dan ze is spoorloos is verdwenen, zonder dat het hoe en waarom bekend is. Nu blijkt al snel dat de vier vriendinnen dat wèl weten, maar wat er gebeurd is houden ze voor zich.
Maar dan trilt de mobiel van Rachel. Een onbekende. Met cryptische boodschappen. Wie is dit? Is een van de anderen een grap aan het uithalen?

‘Waarom lieten jullie me daar liggen?’
Rachel keek vol ongeloof naar het scherm. Het zweet brak haar uit en haar hart begon zo snel te kloppen dat het leek alsof ze net een marathon had uitgelopen. ‘Nee dit kan niet, ze is dood,’ fluisterde ze tegen zichzelf.’

Het is het begin van een nachtmerrie. Ook nu verdwijnt een van de vriendinnen. En al snel blijkt dat de anderen evenmin veilig zijn. Zelfs mensen die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn zijn hun leven niet zeker.
Intussen raken de meisjes steeds meer verstrikt in de leugens die ze vertellen tegen de politie. Rechercheur Caroline Baak vermoedt wel iets, maar als de meisjes niet willen praten, kan zij niets doen. Samen met haar collega’s Marc Evenwood en Thomas bijt ze zich op andere manieren vast in het onderzoek.

Intussen is er iemand die ook een stem in het verhaal heeft, een onbekende, die het om de een of andere onduidelijke reden voorzien heeft op deze vier vriendinnen. Door steeds het vertelperspectief te wisselen, waarbij een van de vriendinnen of de belager vertelt, met ook flashbacks over wat er een jaar eerder gebeurde, leest dit verhaal als een trein. Je wil niet stoppen met lezen.
En dan, verdorie, stopt het verhaal, en is er nog geen ontknoping!
‘Lijken liegen niet’ is het debuut van Olivier van Os. Nou, schrijven kan hij, dus nu maar hopen dat het vervolg snel komt!

Olivier van Os (Yde, 1999) istudeert Biomedical Engineering aan de Universiteit van Twente. Daarnaast schrijft hij graag. In zijn boekenkast staan uitsluitend detectives en het is dan ook geen verrassing dat hij voor zijn debuutroman voor dit genre heeft gekozen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Naar IJzland
Karen Curé

België en omringende landen zijn ernstig vervuild geraakt. Er is veel overlast door overstromingen en stormen. In Gent wonen de vijftienjarige Zaza en haar kameraad Mirko. Hun toekomst lijkt uitzichtloos.

‘Het leven in België is onhoudbaar geworden; de bodem ademt giftige stoffen uit en het stormalarm gaat om de haverklap af. In sommige straten trekt het water zelfs niet meer weg. Ik loop voortdurend met rubberlaarzen aan. Mijn tenen zijn net verschrompelde champignons.’

Als Mirko haar vertelt over een tocht naar een ander land, IJsland, schrikt ze. Niet Mirko. Niet haar vriendje! Het is gevaarlijk om met mensensmokkelaars in zee te gaan! Ze mogen het land ook niet uit! Maar Mirko gaat toch. En als de vader van Zaza besluit mee te gaan, sluit ook Zaza zich bij hen aan.
Na een gevaarlijke overtocht waarbij niet iedereen het redt, komen de drie in IJsland aan.

In een asielcentrum in Reykjavik moeten ze wachten op wat er verder gebeuren gaat. Intussen krijgen ze les: de taal en cultuur moeten ze leren. Dat heeft wel Zaza’s interesse, ze wil vooral de IJslandse sagen leren kennen. Van haar leraar krijgt ze een boek met sagen, ze gaat heel erg haar best doen om dat te kunnen lezen. Maar Mirko is niet zo’n studiehoofd. Hij werkt liever. Net als Zaza’s vader. Het werk dat ze moeten doen betaalt dan misschien goed, het is vreselijk zwaar, en ronduit smerig werk. Seizoenswerk ook. Als de zon steeds minder te zien is overdag moeten ze verhuizen.

Op hun nieuwe stek krijgen ze te horen dat het land dat hen eerst verwelkomde nu van hen af wil. Alleen als ze de test halen mogen ze blijven. Voor Zaza en haar vader niet zo’n probleem. Maar Mirko heeft geen talent voor taal…
Wat gaat Zaza doen als Mirko terug moet? Wil ze zelf misschien ook terug als ze hoort dat haar oma overleden is en haar opa het nu alleen moet zien te redden in Gent?

Het verhaal klinkt natuurlijk heel bekend. Maar het is wel de omgekeerde wereld. Nu zijn het de Europeanen die vluchten en uitgekotst worden in het land waar ze terecht komen.
Karen Curé verwerkt alle ins and outs waar asielzoekers bij ons mee te maken krijgen, en dat doet ze op een manier, waarmee begrip gewekt wordt.
Mooi en belangrijk boek! Het je inleven in Vlaamse jongeren is een stuk makkelijker dan wanneer je leest over jongeren die uit een andere cultuur komen.

Karen Curé (1967) is opgeleid tot bio-ingenieur aan de Universiteit van Gent. Na 4 jaar in Chili te hebben gewoond, woont Karen Curé nu in Gent met haar dochter.

ISBN 9789044848588 | Hardcover| 296 pagina’s | Uitgeverij Clavis | april 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER