Samenvatting: "De jongens van Nickel' van Colson Whitehead is de hartverscheurende opvolger van de bekroonde internationale bestseller "De ondergrondse spoorweg'. In deze nieuwe roman ontleedt hij een nog recenter duister hoofdstuk uit de Amerikaanse geschiedenis – het tijdperk van de Jim Crow-rassenwetten in het Zuiden van Amerika – aan de hand van het verhaal van twee tieners op een helse tuchtschool in Florida.
Het zijn de beginjaren van de burgerrechtenbeweging, en de zestienjarige Elwood Curtis gaat zijn toekomst vol vertrouwen tegemoet. Totdat hij vanwege een vergissing op de Nickel Academy belandt. Met name de zwarte jongens worden aan het sadisme van hun witte bewakers uitgeleverd. Misbruik, marteling en corruptie zijn aan de orde van de dag; voor het minste vergrijp worden de jongens "naar achter' gebracht – vanwaar ze nooit meer terugkomen. In deze gruwelkamer is er voor Elwood één houvast: zijn vriend Turner, die geen enkele ambitie koestert, behalve ontsnappen uit Nickel.
Voor de wet heeft de zwarte bevolking van de Verenigde Staten dezelfde rechten als de blanke. In de praktijk kwam daar in de jaren zeventig van de vorige eeuw nog niet veel van terecht. Elwood belandt op een tuchtschool omdat hij een lift krijgt van een man in een gestolen auto. Martin Luther King indachtig, denkt Elwood dat alles met eerlijkheid en liefde wel goed komt, maar moet daar tot zijn verwondering voor boeten. We volgen Elwood en zijn vriend Turner tijdens hun verblijf op Nickel. Deze tijd wordt afgewisseld met het leven ná Nickel. Op het eind maakt het verhaal een verrassende draai (die een zeer oplettende lezer misschien had kunnen zien aankomen). Het boek is gebaseerd op ware feiten. Ik vond het boeiender dan "De ondergrondse spoorweg" omdat het minder afstandelijk is, dichter op de huid van de hoofdpersonages zit, zonder dat alles letterlijk wordt uitgelegd.