Aki Ollikainen - Een zwart sprookje

[berdine]

Samenvatting: Een zwart sprookje' van Aki Ollikainen gaat over vaders en zonen en het doorgeven van het verleden. De naamloze verteller is net gescheiden van zijn vrouw - ze heeft hem verlaten, met hun zoon. Steeds meer verliest hij de grip op de realiteit: zijn research over een moeras net buiten Helsinki neemt zijn gedachten over. In de jaren dertig was het moeras een plek waar dranksmokkelaars hun waar opsloegen. Een van hen volgen we in zijn groeiende hebzucht. De smokkelaar heeft een gezin, maar dan slaat het noodlot toe - een tragedie die doorwerkt in de volgende generaties.

Een behoorlijk verwarrend boek. Er zijn twee belangrijke verhaallijnen: die van de verteller en die van ene Heino. De stukken over Heino zijn schuingedrukt. Daar tussendoor horen we nog over opstanden, oorlog tussen de communisten en de Lapuabeweging, stakingen en drooglegging in de jaren '30 in Finland. En over de spirituele rituelen van de heks Kallio, ook schuingedrukt, maar in kortere stukjes. Gaandeweg wordt duidelijk dat Heino de overgrootvader van de verteller is, die destijds verdween zonder een spoor achter te laten. De verteller reconstrueert in het boek dat hij aan het schrijven is het mogelijke verhaal van Heino. Daarbij raakt hij steeds verder verward - al dan niet daar de drank - en op het eind valt hijzelf samen met Heino, te begrijpen uit het verhaal van Heino dat nu in normaal schrift gedrukt staat.
Te verwarrend om echt te boeien.

[Dettie]

Dat is wel jammer dat een schrijver dan zo doorschiet in de verwardheid van het personage. Dat gebeurt wel vaker. Op gegeven moment is het niet meer te volgen en dat is jammer.

Dettie

[Marjo]

Is het bevooroordeeld als ik denk dat dat heel vaak gebeurt bij Scandinavische schrijvers?

[berdine]

Ik heb geen idee Marjo. Ik kan me geen andere schrijver voor de geest halen.