Samenvatting: `Kort maar krachtig: ik ben verdwaald in het bos. Ik weet niet veel over bossen, ik ben niet zo'n natuurmens. Dat zeiden de anderen eergisteren bij de koffie. Maar nu sta ik hier onder de woudreuzen, in mijn hardloopschoenen.'
Een man die voor zijn bedrijf een week op cursus is, gaat joggen en verdwaalt. Op een bospad stuit hij op een eveneens verdwaalde vrouwelijke hardloper. Ze trekken met elkaar op, aanvankelijk voor de gezelligheid, maar al snel omdat ze aan elkaar zijn overgeleverd: de avond valt, het wordt koud, ze hebben geen eten bij zich en hun telefoons hebben geen bereik. Ze zien zich genoodzaakt de nacht in het bos door te brengen, en terwijl ze proberen wakker en warm te blijven vertelt de vrouw het verhaal van haar ontwortelde leven.
Nou... met elkaar optrekken voor de gezelligheid? Ze klampen zich aan elkaar vast. Vooral de man, nogal een sukkel, zoekt steun bij de vrouw. Die blijkt achteraf al een even grote sukkel, zoals uit haar levensverhaal blijkt. Beiden zijn behoorlijk wereldvreemde stuntels.
Grappig hoe een verhaal kan kantelen als je, zoals ik, een boek gaat lezen zonder ook maar iets van de inhoud af te weten. Pas ver over de helft kwam ik ergens de achterflap tegen (ik was het e-book aan het lezen) en ontdekte dat het niet om twee vrouwen ging, maar om een man en een vrouw. Onduidelijk waarom ik ervan uit was gegaan dat de ik-figuur een vrouw was. Misschien omdat Helle Helle een vrouw is?
Dit is het derde boek van Helle Helle dat ik lees en het is in elk geval weer de moeite waard.
Helle Helle - Als je wilt
Re: Helle Helle - Als je wilt
Deze heb ik geprobeerd, maar nou ja, misschien zoals je al wel verwachtte, ik vind er niet veel aan. Dat het een man en een vrouw was wist ik wel. Maar waarom ik dat dacht?
Re: Helle Helle - Als je wilt
Ja dit trekt me wel aan. Ben benieuwd of ik dit ook sukkels en stuntels zou vinden... 
Dettie
Dettie