Manu Joseph - Miss Laila, gewapend en gevaarlijk

[berdine]

Samenvatting: In Mumbai stort een gebouw in. Onder het puin ligt een man die iets mompelt over een jong stel dat een aanslag wil plegen. Elders volgt een agent van de Inlichtingendienst twee terreurverdachten op de voet. Eén van hen is Laila, die volgens familie en vrienden nog geen vlieg kwaad zou doen.
Wat volgt is een zenuwslopende achtervolgingsroman die diep is geworteld in de problematiek van het hedendaagse India. Net als in zijn bestseller Het onzichtbare geluk van andere mensen balanceert Manu Joseph op meesterlijke wijze tussen tragiek en humor.

Dit boek is een stuk ingewikkelder dan het hiervoor genoemde. Ook een stuk harder en bijtender. Wederom pakt Joseph een hedendaags probleem bij de kladden. Ditmaal moeten de politiek, de politie en de terreurbestrijding het ontgelden. Dat maakt het voor de westerse lezer lastig te begrijpen, want wat weten wij nou van b.v. een nationalistische hindoepartij in India?
Het verhaal is complexer dan de samenvatting doet vermoeden. Er zijn diverse hoofdpersonen die niks met elkaar te maken lijken te hebben. In korte hoofdstukjes worden ze afwisselend belicht en het duurt een tijd voor je weet wie ze zijn en waar ze voor staan. Pas op het eind - met een verrassende wending - wordt het verband duidelijk.
Of het goed afloopt blijft voor mij een raadsel. De man zal wel onder het puin uitgehaald worden, maar wordt hij dan een verdachte van de politie, waarbij zijn mooie plannen op niets uitdraaien?
Joseph durft het beestje bij de naam te noemen en omdat zoveel groeperingen ervan langs krijgen, zal hij ze wel niet allemaal achter zich aan krijgen.
Zeer de moeite waard. Een tweede lezing zou niet verkeerd zijn.

[Dettie]

Ik zat te grinniken (van de binnenhinnik ) toen ik de titel zag. Die trok me gelijk aan. Maar als ik de flaptekst lees is het minder grappig dan ik dacht.

Zie je ook de humor die in de flaptekst genoemd wordt? Of is het toch veel meer tragiek?

Dettie

[berdine]

Ik vond er weinig humor in zitten. Minder dan in het andere boek. Misschien dat ze bedoelen het voor gek zetten van mensen in de filmpjes die Akhila, een van de hoofdpersonen, maakt. Weliswaar maakt ze die mensen belachelijk om de hypocrisie aan te tonen, maar ik vind dat nooit grappig. En de speciale eenheid van de inlichtingendienst, de Baarden, wordt met veel ironie neergezet, maar echt om te lachen is er niks.
(Het is trouwens gnuiven, weet je nog? Niet grinniken )