Achterflap: Morbus Kitahara, dat zijn titel ontleent aan een oogziekte die de blik vertroebelt, is een verontrustende vertelling die zich afspeelt in het Oostenrijk van vlak na de oorlog. Bering is een jonge smid in het gehucht Moor. dat tot "boetegebied" is verklaard en bezet wordt door de overwinnaars. Bering wordt de lijfwacht en chauffeur van de gehate Ambras, bijgenaamd de Hondenkoning, die het concentratiekamp overleefde en nu opzichter is van de lokale steengroeve, waar bijna de hele bevolking van Moor werkzaam is - een steengroeve die sterk doet denken aan concentratiekamp Mauthausen. De roman vertelt over de lotgevallen van Bering, Ambras en de smokkelaarster Lily. die in een desolate wereld een primitieve kameraadschap onderhouden.
Een al wat ouder boek van Ransmayr dat ik onlangs op een boekenmarkt tegenkwam. Ik geloof niet dat er als tegenhanger van de 'film noir' een genre 'livre noir' bestaat, maar zoiets moet je je voorstellen bij dit boek.
Het verhaal gaat traag, maar zorgvuldig verwoord, over een drietal personen in een uitzichtloze wereld, een wereld die beheerst wordt door de overwinnaars van een oorlog, lijkend op WOII, Het desolate landschap, vol kou en sneeuw, laat geen ruimte voor medeleven. Het leven is hard en meedogenloos. Binnen dat kader probeert Bering grip te krijgen op het gevoelsleven van zijn baas en zijn liefde voor Lily, hetgeen helaas een poging is, die gedoemd is te mislukken.
Kortom: het is een erg goed boek, maar je wordt er niet vrolijk van.
Christoph Ransmayr - Morbus Kitahara
Re: Christoph Ransmayr - Morbus Kitahara
Klinkt goed, Berdine. Het lijkt ook mij zeker geen vrolijk boek maar dat hoeft ook niet. Als het verhaal goed is en zich in een interessante setting afspeelt, hoeft het echt niet alleen over leuke dingen te gaan. Vreemd genoeg vind ik minder vrolijke boeken vaak ook wat realistischer.