Samenvatting: In De lege familie schetst Colm Tóibín levens vol onuitgesproken en onbewuste verlangens. De hoofdpersonen zijn individuen die, vaak bewust, gebroken hebben met hun verleden. Zoals de jonge Pakistaanse Malik, die in Barcelona op zoek gaat naar een plek om te aarden en verwikkeld raakt in een verboden affaire. Of Frances, een Ierse vrouw die met tegenzin terugkeert naar Dublin en een stad aantreft die weigert haar lange afwezigheid te erkennen. Elk van Tóibíns verhalen is een wereld op zich: verhalen over de vlucht weg van het verleden en de terugkeer naar huis, en over verbroken en opnieuw aangehaalde familiebanden.
Net als in sommige van Tóibíns boeken gebeurt er vrijwel niets in deze verhalen. Het zijn verhalen over spijt, over mogelijk verkeerde keuzes en geen weg terug. De hoofdpersonen worstelen wel met bijkomende praktische problemen, maar de oplossing daarvan blijft in het ongewisse. De laatste twee verhalen gaan over homorelaties en bevatten een portie se.ks. Ik vond ze niet echt bij de rest passen. Vooral van het plotloze eerste van deze twee ontging mij de bedoeling. Het leek voornamelijk om die se.ks te gaan.
Samengevat, ik hou van zijn romans als Brooklyn en Nora, maar wat in die romans goed werkt: het vertellen over levens zonder hele grote gebeurtenissen, gaat niet op voor de korte verhalen. Ik denk dat je daarvoor de karakters te weinig leert kennen. Dan tellen de praktische problemen zwaarder en die worden niet opgelost, maar gewoon afgebroken
Colm Tóibín - De lege familie
Re: Colm Tóibín - De lege familie
Wat jammer, Berdine. Ik kan me goed voorstellen dat de mooie diepgang van Tóibín op deze manier wegvalt.