Dimitri Verhulst - Spoo pee doo
Geplaatst: 10 okt 2016, 16:49
Dimitri Verhulst begon aan de roman na de aanslagen in Parijs, des te urgenter werd het boek na de aanslagen in Brussel. Verhulst: ‘Terreur is niet blind, sterker nog, hij heeft het gemunt op onze westerse verworvenheden. Hebben we onze monsters zelf gevoed? De urgentie aan antwoorden en oplossingen kan niet worden ingelost, wel kunnen wij de aanslagen van gruwel beantwoorden met aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur. De inkt moet vloeien, omdat ook hem de droogte dreigt te worden opgelegd.’
Gratis te downloaden tot 26 oktober https://dimitriverhulst.wetransfer.com
'Aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur'.
Ik heb het boek geluisterd, en ik geef het onmiddellijk toe: Verhulst is goed op dreef en weet het met zijn woordenschat nog steeds te verbazen. Zijn taal is bloemig, fantasierijk, en eigenlijk veel te mooi voor het verhaal. Het verhaal speelt in kroegen. De hoofdpersoon dwaalt van de een naar de andere gooit zich vol, bier, wijn, gin, het maakt niet uit. Drugs? Ook goed? En zijn er vrouwen, nou die mogen mee feesten. Dan krijgt hij via de televisies in de bars de beelden te zien van een aanslag op Schiphol. Steeds meer doden, en hij zuipt gestaag door, terwijl zijn eigen vrouw thuis zit te wachten.
Je moet laten zien dat we ons niet laten kisten, zegt de ik-figuur. Wij vieren feest, wij blijven ons eigen leven leiden, en ze zullen ons er niet onder krijgen.
Het is een erg grof en platvloers geschreven verhaal. Ik heb het nu gehoord, hoef het niet nog eens te lezen.
Gratis te downloaden tot 26 oktober https://dimitriverhulst.wetransfer.com
'Aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur'.
Ik heb het boek geluisterd, en ik geef het onmiddellijk toe: Verhulst is goed op dreef en weet het met zijn woordenschat nog steeds te verbazen. Zijn taal is bloemig, fantasierijk, en eigenlijk veel te mooi voor het verhaal. Het verhaal speelt in kroegen. De hoofdpersoon dwaalt van de een naar de andere gooit zich vol, bier, wijn, gin, het maakt niet uit. Drugs? Ook goed? En zijn er vrouwen, nou die mogen mee feesten. Dan krijgt hij via de televisies in de bars de beelden te zien van een aanslag op Schiphol. Steeds meer doden, en hij zuipt gestaag door, terwijl zijn eigen vrouw thuis zit te wachten.
Je moet laten zien dat we ons niet laten kisten, zegt de ik-figuur. Wij vieren feest, wij blijven ons eigen leven leiden, en ze zullen ons er niet onder krijgen.
Het is een erg grof en platvloers geschreven verhaal. Ik heb het nu gehoord, hoef het niet nog eens te lezen.