Albert Cossery - De mensen die God vergat

[berdine]

Samenvatting: ''De mensen die God vergat'' (1941) is het debuut van Albert Cossery. De bundel bevat een vijftal korte verhalen waarin al direct alle elementen van het cosseriaanse universum aanwezig zijn: woede jegens de overheid, de bureaucratie en de armoede, uitgemeten in bijtende spot en zwarte humor. De verhalen worden bevolkt door bedelaars, arme sloebers, naakte kinderen en jonge meisjes die troost bieden. De slaap is het enige van waarde en wordt voortdurend bedreigd door vertegenwoordigers van de overheid zoals de postbode of de gendarme. De 'God' uit de titel dient volgens Cossery te worden opgevat als de maatschappij.
De Engelse schrijver Lawrence Durrell stuurde dit debuut naar Henry Miller, die Cossery onmiddellijk herkende als een literaire ontdekking en zorgde voor een Amerikaanse uitgave. Hij vergeleek hem met Dostojevski en Gorki. In Frankrijk verscheen de bundel in 1946 bij uitgeverij Charlot, mede dankzij een aanbeveling van Albert Camus.
'Geen enkele levende schrijver heeft zo schrijnend en onverbiddelijk het leven beschreven van hen die binnen de menselijke soort een immense verzwolgen menigte vormen... Voor mij was dit boek een complete verrassing. Het was het eerste met deze thematiek sinds de grote Russische schrijvers uit het verleden' - Henry Miller.

Vijf verhalen, die zich afspelen in Caïro, met als thema de armoede, de uitzichtloosheid daarvan en hoe dat met trots te dragen. De overheid laat hele bevolkingsgroepen aan hun lot over. Het verdient aanbeveling om eerst het nawoord van de vertaalster te lezen, omdat je dan de schrijver herkent in zijn hoofdpersonen. Het boek is totaal niet gedateerd. Als je de boeken van Alaa al Aswani leest lijkt er tot dusverre niet veel veranderd. Enkele Egyptische woorden en aanspreekvormen geven kleur aan het verhaal. Indrukwekkende bundel.

[Marjo]

Het cosseriaanse universum? Is die man zo bekend, beroemd, berucht dat hij deze vernoeming krijgt?

[berdine]

Ja, groot schrijver, verschillende prijzen en kleurrijk figuur. Leefde heel sober volgens zijn eigen filosofie. Had vrijwel geen bezit en deed zo weinig mogelijk. Zo ook zijn hoofdpersonen. Vandaar die term.

[Dettie]

Dat klinkt als een heel interessant en mooi boek. Aanbevelingen van Henry Miller en Camus nog wel.

Verhalen over mensen die op de rand van de maatschappij leven spreken me wel aan.

Dettie