Stéphane Audeguy - Wij, de anderen

[berdine]

Samenvatting: Pierre is blij het snelle Parijs even te ontvluchten om in Kenia een laatste rustplaats te zoeken voor zijn overleden vader, die hij overigens nauwelijks heeft gekend. Hij blijkt een opmerkelijke man te zijn geweest. Als 'écrivain publique' in de sloppenwijken van Nairobi schreef hij brieven voor de ongeletterden, raakte betrokken bij hun levens en de rauwe kanten van het bestaan.
Tot zijn verbazing krijgt Pierre ook te maken met een halfbroer, en vooral met de geesten van de voorvaderen, met wie een goede Keniaan altijd rekening houdt. Zij eisen een begrafenis zoals het hoort, op een gewijde plek. Het wordt een reis door een betoverend Afrikaans landschap, maar ook door een land dat getekend is door een geschiedenis vol misdadige kolonisten en moderne uitbuiters, met milieuvervuilende Hollandse kassen, racisme, geweld en de arrogantie van de lokale macht.
De wijsheid van de geesten van de voorvaderen weten hoop en hopeloosheid op een boeiende manier te vervlechten. Stéphane Audeguy heeft hun rijk georkestreerde verhaal op een even pijnlijke als ontroerende manier opgetekend.

In korte hoofdstukken volgen we afwisselend het verhaal van Pierre en zijn vader Michel, evenals van een aantal andere personen. Daarnaast wordt de geschiedenis van de koloniale en moderne westerse uitbuiting pijnlijk aan het licht gebracht. Deze hoofdstukken en die over Pierre en Michel zijn nuchter beschrijvend, in de tegenwoordige tijd, waardoor ze iets afstandelijks krijgen. Een tegenwicht voor het poëtische commentaar in de wij-vorm van de geesten van de voorvaderen. Zij eisen overigens geen "begrafenis op een gewijde plek" en Pierre krijgt ook niet rechtstreeks met hen te maken. Pierre hoort ter plekke wel wat de oude stammen deden met hun doden en beseft dat zijn vader hetzelfde ritueel wilde voor zijn lijk. Om dat te verwezenlijken reist hij met behulp van zijn vaders vrienden dwars door het land en leert intussen van Kenia te houden.
Mooi boek, met hele mooie poëtische stukken. Enig minpunt: de auteur neemt het niet zo nauw met een paar feiten, die echter voor het verhaal verder niet van belang zijn.

[Dettie]

Je hebt weer een apart boek te pakken gehad Berdine.
De rondlopen met een lijk, trekt me niet erg aan, maar al die rituelen en de tradities van de Kenianen wél.
Bedoel je met niet zo nauw nemen met een paar feiten, historische feiten?

Dettie

[berdine]

Nou dat lijk is maar bijzaak Dettie. Het ligt in een koelwagen en er wordt verder geen aandacht aan besteed. Pierre heeft zijn vader niet gekend. En precies zoals de Kenianen houdt hij zich niet bezig met het lichaam maar meer met de geest van zijn vader. Hij komt veel te weten over wie zijn vader was als mens. De oude stammen verzorgden hun zieken buiten het dorp, buiten de omheining van doornstruiken. Er werd een tijdelijke poort in gemaakt en ´s nachts werden er vuren gebrand om de wilde dieren op afstand te houden. Kwam de zieke te overlijden, dan kleedden ze hem uit en lieten hem gewoon liggen voor de dieren, sloten de poort en gingen zich bezig houden met de ziel van de overledene. Op zich een mooi kringloopsysteem. Toen de missionarissen kwamen begonnen die moord en brand te schreeuwen over deze barbaarse praktijken...
Michel had zich op een plek in een groot natuurpark uitgekleed en zelfmoord gepleegd om zo´n oud ritueel te volgen. Hij werd helaas voortijdig ontdekt. Pierre begrijpt het en besluit zijn vader te eren op de beste manier die hij kan bedenken. Dit alles met behulp van een oude vriendin van zijn vader, want zelf had hij het niet zo snel ontdekt.
Verdere rituelen worden er niet beschreven.
Wat die onwaarheden betreft, hij vertelt het verhaal van Siegfried en Roy, illusionisten/dierentemmers, die een show hadden in Las Vegas. Omdat wat hij vertelt - over een leeuw, die van Roy een derde deel van zijn hersenen had verslonden, terwijl de man niet dood ging - mij wat onwaarschijnlijk leek, ging ik het googlen en ik vond een geloofwaardiger verhaal over een tijger en zware verwondingen aan een schouder. Zo gemakkelijk te controleren en dat heeft hij niet gedaan. Ook een feit dat een krokodil twee jaar zonder eten zou kunnen heb ik niet kunnen vinden op het internet.
Maar het is een mooi boek, vooral de stukken waarin de geesten van de voorvaderen in de wij-vorm commentaar leveren.
(Overigens krijg ik weer geen meldingen meer als er iets gepost wordt, het was slechts een opleving van enkele uren, helaas!)

[Dettie]

Ja dat over Siegfried en Roy is dan wel erg slordig, zeker als het zo makkelijk op te zoeken is.
Twee jaar zonder eten bij krokodillen kan wel.
zie https://www.meesterbrein.com/een-krokod ... nder-eten/ en
https://nl.wikipedia.org/wiki/Krokodilachtigen (onder het kopje voedsel)

Het ritueel klinkt wel mooi. In Tibet worden overledenen ook neergelegd maar dan op grote hoogte waardoor de roofvogels op ze afkomen. Ook een kringloopsysteem, lichaam wordt teruggegeven aan de natuur.

Dettie
die ook geen meldingen meer krijgt. Ik kan daar niets aan veranderen, het zit bij messageboard zelf.

[berdine]

Haha, en nu krijg ik er weer wél!!!
Goed gevonden van jou. Wij vonden geen andere meldingen dan "een paar maanden" en "sommige onderzoekers denken zelfs een jaar".