Joke van Leeuwen - Hier

[berdine]

Samenvatting: Hier is het huis aan de grens waar Stamvader woont. Van generatie op generatie lijkt het leven in het naburige dorp onveranderlijk, de mensen vieren er jaarlijks hun feesten. Stamvader is van elders gekomen om de grens te bewaken, en voert alles volgens de regels uit. Vreemdelingen zijn niet welkom, smokkelen is verboden, wantrouwen is zijn werk.
Wanneer hij hulpbehoevend wordt, volgt zijn zoon Bardo hem op en zorgt diens vrouw Mara voor haar eigenwijze schoonvader, terwijl ze op betere tijden blijft hopen. Licht en warmte komen van Kleine, hun dochtertje, dat de barrières leert kennen, maar speels en onbevooroordeeld tussen iedereen door vlindert.
Waarom trekken mensen grenzen? Wie meent bij welke kant te horen?

Beetje somber, fatalistisch verhaal in een registrerende stijl, een stijl die mij niet zo aanspreekt, maar die voorkomt dat je je verpersoonlijkt met de hoofdpersonen. Ben je gelukkiger in een arm, achtergebleven land of in een rijk en modern land? Door de muur die tussen de landen opgetrokken wordt hoeven de hoofdpersonen niet te kiezen. Het lijkt erop dat het voor hen geen wezenlijk verschil maakt. De problemen zijn niet echt anders.
Alleen jammer van het einde. Ik begrijp werkelijk niet waarom de auteur het meisje laat schreeuwen wat ze schreeuwt. Het slaat nergens op. Het is niet iets wat door haar hoofd speelde of wat ze verwachtte. Dat de lezer dat wel deed doet er niet toe. Het einde is echter tegen deze verwachting in hoopvol.

[Marjo]

O ja deze wilde ik ook nog lezen. Ooit..

[Dettie]

Ja hier net zo. Dit boek staat ook op mijn verlanglijstje.
Je maakt me wel nieuwsgierig nu Berdine met dat meisje dat schreeuwt.

Dettie

[berdine]

Jammer dat jullie geen e-reader hebben. Je had het zó van me kunnen krijgen en ik had het dan uit mijn systeem gehaald. Ik persoonlijk heb daar geen probleem mee. Een gewoon papieren boek gaat toch ook de zwerfbibliotheekkast in?