Daniel Kehlmann - Tijl

[berdine]

Samenvatting: Tijl Uilenspiegel, legendarisch entertainer en provocateur, staat er alleen voor wanneer zijn vader, verdacht van duivelse magie, begin zeventiende eeuw door de kerk ter dood wordt veroordeeld. De jonge Tijl moet vluchten en trekt door een door godsdienstoorlogen geteisterd Europa, waar iedereen van huis en haard is verdreven. Zo ook Frederik van Bohemen, de 'Winterkoning', die na een koningschap van slechts één winter Praag moet verlaten en als balling zijn toevlucht zoekt in Den Haag. Tijl wordt zijn hofnar en kan het vooral goed vinden met zijn vrouw Liz - net als hij een rebelse geest met een groot rechtvaardigheidsgevoel.
Tijl is een groots epos over de Dertigjarige Oorlog, een meesterwerk over een uit zijn voegen geraakte wereld.

Een boek dat meer op een verhalenbundel lijkt met Tijl als terugkomend element in elk verhaal. De episodes worden niet chronologisch verteld en van een verhaal dat niet "af" is hoor je de afloop later of je kent hem al. Alleen het laatste verhaal houdt zomaar op, veel te abrupt naar mijn smaak. Tijl is inmiddels meer een geest dan een mens, die overal weet te ontsnappen - hij is niet van plan dood te gaan - en Elizabeth Stuart moet je zelf maar op internet opzoeken. Ook goed. Veel meer dan over deze magisch realistische Tijl gaat het boek over de geschiedenis van Europa in deze eeuw. Boeiend boek.

[Dettie]

Daniel Kehlmann schrijft leuk vind ik. Inderdaad verhalende geschiedenis.
Ik heb van hem Ik en Kaminski gelezen en Het meten van de wereld. (Marjo heeft van beiden een verslag geschreven)

Ook in Het meten van de wereld laat hij dingen in het midden, maar toch was het een heel aantrekkelijk, aanstekelijk boek.

Dettie

[Marjo]

Kehlmann is een schrijver die ik in de gaten houd, in de zin van als ik een boek van hem zie in de bieb dat ik niet ken, dat ik het meeneem.