Wat we weten vertelt het verhaal van drie Syrische broers in Nederland, maar ook van een schrijver die probeert een boek te schrijven over vluchtelingen en die steeds wanhopiger op zoek is naar houvast. Daarnaast is het het verhaal van een vreemdelingenrechter die in gedachten bezig is met de inrichting van haar nieuwe huis, en van een buschauffeur wiens volwassen dochter bij hem inwoont omdat ze op een wachtlijst staat voor een woning.
Steeds worden de hoofdpersonen geconfronteerd met de vraag die het zo moeilijk maakt een standpunt in te nemen: wat weten we?
Wat we weten is een liefdevol portret van drie broers uit Aleppo en tegelijkertijd een cynisch verslag van een onmogelijk asielbeleid.
Umbgrove gaat op zoek naar de waarheid, en - niet verrassend- ontdekt dat die er niet is. Ieder heeft zijn eigen waarheid.
Zelf was hij er van overtuigd dat het verhaal van de broers waar is. Tot iemand hem wijst op iets dat echt totaal niet klopt en hij er zelf versteld van staat dat hij dat niet opgemerkt heeft.
En er is Mustafa, de man die voor de derde keer voor de rechter staat, deze keer omdat hij christen is geworden. Christenen zijn hun leven niet zeker in Afghanistan, dus kan hij niet terug. In hoeverre is het een oprechte bekering? En zelfs als het dat niet is, wie zijn wij om dan te veroordelen dat hij alles doet om maar hier te kunnen blijven?
De vragen die Umbgrove zich voortdurend zelf stelt, zijn eerlijk en oprecht. Hij is op zoek gegaan naar de verhalen achter de vluchtelingen, maar ook naar de verhalen van de instanties die met deze kwesties te maken krijgen. Wat we weten wordt beschreven vanuit verschillende perspectieven.
Er is het verhaal over de mensen die vluchtelingen uit het azc halen, om 'hen te laten kennis maken met Nederlandse gastvrijheid'. De mannen zijn afkomstig uit Eritrea, en zodanig getraumatiseerd dat het avondje op een fiasco uitloopt.
Het verhaal van het jongetje dat in de kleuterklas dat meisje naast hem geen hand wil geven, en wiens moeder uitlegt dat dat helemaal volgens hun cultuur is. Waarop de ouder van het meisje uitroept: 'We zitten hier toch niet in Turkistan?’
Het boek gaat vooral over onbegrip, omdat we gewoon niets weten van de achtergronden van de ander. Niet alleen omdat hun cultuur ons vreemd is, maar ook omdat je niet weet wat ze hebben meegemaakt en ze ook misschien niet alles vertellen. En dat je hen daar niet eens ongelijk, in kunt geven.