Samenvatting: Ja, we zijn opgegroeid onder de terreur van onze vaders, in de bedrukte stilte van onze moeders, de leegte die abstracte, niet-bestaande plaatsen vormde, zonder periferie of kern. We waren niet rijk of arm, niet arm of rijk, we geloofden in niets of niemand, en niets of niemand geloofde in ons.
Kliffen is een melancholieke coming of age-roman die terugblikt op een grauwe jeugd in de jaren ’80 en ’90, over een stelletje dolende vrienden dat elkaar vindt onder de klanken van Lou Reed, The Cure en The Smiths.
Melancholiek is het zeker. De jonge Olivier en zijn broer Antoine verliezen hun moeder op jonge leeftijd. De vader weet daar geen raad mee en in plaats van zijn kinderen op te vangen ontpopt hij zich als een tiran. Het antwoord van Antoine is zich verzetten door middel van vandalisme en woede. Hij trekt Olivier mee in een leven van alcohol en drugs. Olivier sluit zich op in zichzelf en blijft zijn moeder jarenlang zoeken. Uiteindelijk is het Claire die door haar liefde en geduld Olivier uit de beerput trekt en weer laat leven.
Het boek is erg mooi geschreven maar zwaar van melancholie waardoor je het niet in één ruk uitleest, maar het raakt je diep. Aanbevolen!
Olivier Adam - Kliffen
Re: Olivier Adam - Kliffen
Ik heb sinds kort weer een bibliotheek-abonnement, dus de titel staat genoteerd.