Samenvatting: Elias of het gevecht met de nachtegalen is een van de blijvende classics van de moderne Nederlandse literatuur. Door sommigen is het boek vergeleken met het proza van Rilke, door anderen met Le grand Meaulnes van Alain-Fournier of met de verhalen van de surrealisten, maar het onttrekt zich aan deze vergelijkingen door de volstrekt unieke wijze waarop Maurice Gilliams het onderbewuste, de jeugdherinnering, de droom en het poëtisch visioen tot uiting brengt. Elias, het verhaal van een jeugd, is geen roman in de gewone zin van het woord. Het brengt niet alleen een aantal personen tot leven, maar ontvouwt ook een levensvisie.
Elias woont met zijn ouders en familie op een landgoed. De familie is groot. Er zijn veel tantes, een paar ooms, neven en een nichtje en grootmoeder.
Een mooi verhaal over een opgroeiend kind dat niets begrijpt van volwassenen, die hem - anders dan tegenwoordig - ook helemaal niets uitleggen. Hij worstelt om vat te krijgen op hun gedrag, volgt zijn vier jaar oudere neef Aloysius als een hondje, maar zelfs die wil hem niets verklaren en voegt zijn eigen mysteries eraan toe. Elias is daarom aangewezen op zijn fantasie. Er hangt een spanning, een dreiging in de lucht maar uiteindelijk gebeurt er niets en zijn het vooral Elias' zielenroerselen die blijven boeien.
Het boek is geschreven in het Nederlands van 1943, een beetje plechtig en met dubbele klinkers en sch's: "buiten heerscht een echt hondenweder". Bijzonder van taal, zeer poëtisch met woorden als "ijzerstugge bomen" en "takkenruigte". Veel woorden zijn inmiddels ook in onbruik geraakt of worden anders geschreven. Al met al voegt de taal een extra dimensie toe aan deze klassieker.
Maurice Gilliams - Elias of het gevecht met de nachtegalen
Re: Maurice Gilliams - Elias of het gevecht met de nachtegalen
Dat verouderde Nederlands past zo te lezen goed bij dit verhaal. Ik vind het vaak extra charme geven. Het verhaal zelf klinkt ook leuk.