Cola Debrot - Mijn zuster de negerin

[berdine]

Flaptekst: Een jonge blanke Antilliaan, Frits Ruprecht, ontvlucht somber Europa op zijn weg terug naar een gelukkige jeugd in 'het heldere land'. Weer in zijn geboorteland zoekt hij wat hem in Europa niet gegund was: een zwarte vrouw die tegelijk minnares en zielsverwante, 'zuster' voor hem zal zijn.

Meer een kort verhaal dan een novelle. Frits is teruggekeerd om zijn erfenis op te eisen en een zwarte vrouw te zoeken. Hij bezoekt een oude vriend, die geen vriend meer blijkt te zijn en reist door naar zijn ouderlijk huis, waar hij in de huisbewaarster zijn vroegere jeugdvriendinnetje Maria meent te herkennen. Zich herinnerend dat Maria altijd zijn kant koos toen ze nog kind waren denkt hij de zwarte vrouw te hebben gevonden die hij zoekt. Eenmaal in haar slaapkamer begint het langzaam tot Frits door te dringen dat zij wel eens de dochter van zijn vader zou kunnen zijn en dus zijn zuster. Hij krijgt dit bevestigd door haar grootvader, die hen komt storen.
Een tamelijk gecomprimeerd verhaal dat veel thema's aansnijdt: de verhouding man/vrouw, meester/knecht, de arrogantie van de blanke, die niet begrijpt dat de zwarte niet tot zijn "niveau" wil opklimmen, maar ook de veranderende opvattingen over voorgaande kwesties. Het wordt verteld vanuit het personage Frits. Wat Maria voelt of denkt komt niet ter sprake. Ook de motieven van de voormalige vriend worden niet duidelijk.

[Dettie]

Ik kan uit jouw bevindingen niet zo goed opmaken of je het boek de moeite van het lezen waard vond, Berdine. Zou je het boek aan mensen aanraden?

"Met deze novelle debuteerde de in 1902 op Curaçao geboren en in 1981 overleden auteur in 1935."
Vind je het verhaal gedateerd Berdine? Of doet het ook nu nog modern aan, met andere woorden, zou het ook in deze tijd uitgegeven kunnen zijn?

Dettie

[berdine]

Ja, dat is het punt, dat weet ik zelf ook niet. Ik vind het eigenlijk te compact, teveel om in 40 blz. goed uit te werken. Wil je een idee van die tijd krijgen, dan kan dat. Bij de moderne mens roept het wel wat wrevel op. De manier hoe Frits de rentmeester bejegent, de manier waarop hij denkt over de zwarte medemens. Hij vraagt zich niet af of Maria ook wel iets voor hem voelt. Ze waren kinderen toen hij vertrok en nu is hij rond de 30. Hij is een man geworden en Maria een vrouw. Maria komt niet aan het woord. Ze doet haar slaapkamerdeur niet op slot en dat is het. Hup, Frits ligt ineens in haar bed. Zo vanzelfsprekend. Dat stoorde mij ook. Die manier van denken: ik voel nog steeds iets voor haar, dus zij kan niet anders dan mij ook nog graag zien. Geen woord is er tussen hen gewisseld.
In die 40 blz. weidt Debrot wel uit over hoe Frits zich voelt in het ouderlijk huis en hoe het daar vroeger was, maar die hernieuwde relatie komt er maar bekaaid vanaf.
Tot het moment dat Frits de slaapkamer van Maria binnengaat lijkt het boek een eerste hoofdstuk van een roman en dan komt razendsnel wat in een paar hoofdstukken beter tot zijn recht had kunnen komen.
Zou ik het iemand aanraden? Dat ligt aan die persoon zelf. Is die geïnteresseerd in hoe relaties in die tijd waren, dan ja. Wil die een prettig boek om te lezen, nee. Ik heb het zelf gelezen omdat ik een omnibus van iemand heb gekregen, dit boek daar ook in staat en ik mij van school herinner dat het aanbevolen werd. Tip Marugg staat er ook in, De morgen loeit weer aan, dat is een mooi en tijdloos boek. Dat raad ik iedereen aan. Dit is juist een tijdgebonden boek, voor de liefhebber.